Ütopya'ya Dokuz Adım

18- Bayılmak mı?

Ağır adımlarla eve gidiyorum. Çağın hala arkada bekliyor. Ve bu işimi zorlaştırıyor. Gitmesi için ona dönüp gülümsedim ve el salladım. Neyse ki aptal değil de ne anlatmaya çalıştığımı anladı da arkasını dönüp yürümeye başladı.

Kapıyı çaldım. Zaten kapının arkasında olduklarını biliyordum da insan bir üçe kadar sayıp açar değil mi? Kapıya vurmamla açılması bir oldu. O kadar mı merak etmişlerdi ya?

''Ahh. Günaydın.''dedim ve bir şey sormamalarını umut ederek yürümeye başladım.

''Ovvv. Nereye küçük hanım?''dedi annem.

''Tuvalete. Gelmek ister misin?'' normalde kaba birisi değilimdir. Tamam nazik olduğum pek söylenemez ama anneme karşı kaba değilimdir. Ama annem de bana sert çıkınca birden atladım. Nedenini bilemem.

''Vayy sevgili yapınca anneye dil de uzamış.''dedi Açelya.

Annem ve ben aynı anda: ''Sen karışma.''dedik. Çünkü bu evdeki kimse bir tartışmada fazladan birisini istemez.

''İyi ben odama çıkıyorum.'' Orası ikimizin odası sadece senin değil diyecektim ama fazla bebekçe olur diye bir şey demedim.

''Tamam. Sakin olacağız ve konuşacağız.Ters cevaplar yok?''dedi.

''Peki ama o zaman ters sorular da yok?''dedim.

''Neredeydin?''

''Dışarıda.''

''Kiminle?''

''Anne zaten pencereden gözetliyordunuz.'' Öyle bir baktı ki! Meşhur anne bakışı işte.

''Of tamam. Çağın ile birlikteydik anne.''

''Niye kimseye haber vermedin??''

''Uyandırmak istemedim." Ve şu an kendimi tam olarak sorguda hissediyorum.

''Peki niye dışarı çıktın?''

''Çağın'ın yardımıma ihtiyacı vardı.''

''Niye? Bu saatte bu kadar önemli olan şey ne?''

"Anne ters sormuyorsun ama öyle bir sertlikle soruyorsun ki! İstersen soruları bir kağıda yaz bende cevapları yazayım?''

''Ahahahh. Ne kadar komik olmuşsun sen bu aralar. Yine soruyorum. Bu saatte bu kadar önemli olan şey neydi Talya?''

''Off.Annesinin ölüm yıldönümüymüş. Mezardaydı. Ben de destek olmak için gittim.'' Yüz ifadesi hemen yumuşadı.

''Ama anne bunu kimsenin bilmesini istemiyor bende zaten gücüm sayesinde öğrendim?''

''Ne gücü ya?'' Eyvah nasıl kaçırdım ağzımdan? Aslında Aras kimseye söylemeyin falan demedi ama...Aslında bu konuyla ilgili ne yapacağımızı söylemedi. Ben de o kadar dalmışım ki hiç aklıma gelmedi.

''Bugün okula gelsen?''dedim.

''Tamam. Ama ne...''cümlesini kestim.

''Okulda öğrenirsin ne olduğunu.'' tam gidecektim ki;

''Çağın'ın annesi ölmüş mü?''

''Evet.''

''E çocuğu keşke bize çağırsaydın. En azından kahvaltı için.''

''Aklıma gelmedi.Zaten çağırsaydım da gelmezdi.Utangaç birisi.''

''Hımm.Siz ne zaman tanıştınız da ne zaman sevgili oldunuz?'' kıpkırmızı kesildim.

''Anne biz sevgili değiliz.Okullar açıldıktan bir hafta sonra tanıştık.Ama emin ol sevgili değiliz.Öyle bir şey olmazda zaten.İkimiz de birbirimizi dost olarak görüyoruz.Gerçekten iyi birisi.Aynı sınıftayız zaten.''