It isn't in my blood ~Shawn Mendes~ {Voltooid}

hoofdstuk 13

"What the Fuck?"

Nash duwt me van zich af.
Ik kijk om en zie Shawn staan.
Nash kijkt me boos aan: "Jasmijn wat deed je nou!"
"Shawn ik deed helemaal niks, echt niet Nash probeerde me te zoenen!" Roept ik.
"Echt niet, jij duwde mij opeens op bed en begon te zoenen!" Zegt Nash.
Ik schrik en kijkt wanhopig naar Shawn.
"Shawn nee echt geloof me!" Roep ik.
"Geloof mij!" Roept Nash.
Ik en Nash kijken allebei Shawn aan.
"Kut kind," zegt hij langzaam en zacht terwijl hij mij aankijkt.
Dus hij heeft ervoor gekozen om Nash te geloven?
"Tuurlijk geloof hem maar weer, schreeuw ik boos, hij lag op me, hoe kan dat als ik volgens Nash hem op bed heb geduwd? Denk je nou echt dat ik dat zou doen?
Shawn knikt.
"O my god Shawn Hoe dom ben je om dat te geloven!" Roep ik boos.
"Je had ook gewoon kunnen zeggen dat je al een meer dan alleen een kus toe was in plaats van vervolgens met één van m'n beste vrienden verder te gaan," zegt Shawn.
Ik kijk hem boos aan: wat denkt hij nou weer.
"Oké geloof hem maar lekker!" Roep ik boos en de tranen springen in mijn ogen van woede.
Dan ren ik boos de kamer uit.
Naar beneden.
In de woonkamer wil Matthew iets zeggen maar ik negeer hem volledig en loop verder naar de voordeur.
Ik smijt de deur achter me dicht en ren de straat op.

Na een tijdje ben ik helemaal uitgeput en bedenk ik me wat ik nu ga doen.
Ik wil voor geen goud terug naar huis, ik hoef ook even Nash en Shawn niet meer te zien.
De enige wie ik kan bedenken is Norah.
Zal ze nog boos op me zijn?
Het is al weer een paar dagen geleden na onze ruzie.
Ik besluit om gewoon naar haar huis toe te gaan en haar niet te gaan bellen.
Straks word ze weer helemaal boos.
Ik loop richting haar huis.
Een klein uurtje lopen vanaf hier maar ik heb het er voor over. 
Na drie kwartier doen m'n voeten wel een beetje pijn, maar ik moet Norah zien.
Eindelijk ben ik in haar straat.
Opeens vind ik het eng worden en twijfel ik of ik het wel moet doen.
Ik raap al m'n moed bij elkaar en druk op de bel.
Triiinnng.

Pov norah:

"Hier," Julot gooit een koekje naar mn hoofd.
"Dankje," zeg ik terwijl ik het koekje opvang.
Julot zet muziek op en we beginnen te dansen.
Het is al avond, maar nog net licht.
Het schermt een beetje.
Ik begin te lachen en dansen tegelijk waardoor ik omval.
Het is zo gezellig met Julot, waarom ben ik niet eerder vriendinnen met haar geworden.
We leven ons helemaal uit en hebben de slappe lach.
Dan gaat opeens de bel: Triiinnng.
Ik zucht even, nog steeds lachend, en loop naar de voordeur.
Ik doe hem open en dan zie ik Jasmijn staan.
"O jij," zeg ik even en ik gooi de deur weer dicht.
Maar Jasmijn zet haar voet tussen de deur.
Ik zie haar gezicht even weg trekken van de pijn omdat ik de deur zo hard dicht gooide dat het heel hard tegen haar voet aan kwam.
"Lekker voor je," zeg ik zachtjes.
"Norah luister alsjeblieft," zegt ze ook zacht.
"Neh geen zin," zeg ik en ik wil de deur weer dicht doen maar ze houd me weer tegen.
"Ik snap dat je boos op me bent, maar ik weet niet waar ik heen moet, ik heb ruzie met Shawn en Nash omdat Nash me zoende terwijl ik met Shawn heb en toen zag Shawn dat en Nash zei dat ik hem zoende maar hij zoende mij en mijn vader is me volgens mij gewoon compleet vergeten, dus ik wil echt niet terug naar hun, dus mag ik alsjeblieft vanacht bij jou slapen," zegt ze smekend.
Ik denk even na en kom tot de conclusie dat ik haar eigenlijk heel zielig vind en dat onze levens inderdaad niet te vergelijken zijn.
"Kom maar binnen dan, zeg ik, maar Julot is er ook."
"Maakt niet uit echt heel erg bedankt," zegt ze en ze wil naar binnen lopen.
"Op één voorwaarde, zeg ik terwijl ik haar tegen houd, vertel me het hele verhaal en wie die Shawn en Nash zijn."
Ze lijkt even opgelucht en zegt: "Tuurlijk doe ik."

Ik loop naar binnen en Jasmijn loopt me achterna.
Julot zit op de bank als we binnen komen.
"Juul dit is Jasmijn en ze legt zo het hele verhaal uit maar ze slaapt hier vanacht ook," zeg ik.
Julot kijkt even raar maar daarna zegt ze: "O oké hoi Jasmijn ik ben Julot."
"Ik ben dus Jasmijn," mompelt Jasmijn.
We gaan naast Julot op de bank zitten.
"Leg nu maar je verhaal uit," zeg ik.
"Ho eerst even wat lekkers en thee," onder breekt Julot me.
Jasmijn lacht even en kijkt blij.
Julot loopt naar de keuken en Jasmijn begint te praten:
"Noor ik ben zo blij en ik ben je zo dankbaar,"
"Sorry van mij ik ben blij dat het, denk ik, weer goed is," zeg ik terug.
"Ja het is goed, zegt Jasmijn, en het spijt mij ook heel erg.
Ik geef haar een knuffel en we blijven een tijdje in de knuffel zitten. 
Dan komt Julot de woonkamer weer binnenlopen met thee en chocolade koekjes en stroopwafels.
"Oooh ik hou van stroopwafels," zegt Jasmijn blij.
"Ik heb ze mee genomen van mijn vakantie in Nederland," zegt Julot.
"Waarom was je naar Nederland?" Vraagt Jasmijn.
"Ik heb daar familie en altijd als we gaan koop ik alle stroopwafels die ik kan vinden," zegt Julot lachend.
Jasmijn en ik moeten ook lachen.
Ik ben blij dat Jasmijn en Julot het dus ook goed kunnen vinden. 

"Vertel nu maar je verhaal," zeg ik terwijl ik en hap van een chocoladekoekje neem, ik hou niet van stroopwafels.
Jasmijn begint te vertellen en ik luister aandachtig.