It isn't in my blood ~Shawn Mendes~ {Voltooid}

hoofdstuk 19

Zenuwachtig bel ik aan bij de moeder van Jack J.
We hebben besloten dat ik moet doen alsof ik een interviewer ben, omdat ze mij als enige niet kent, en Julot waarschijnlijk herkent omdat het misschien haar kind is.
"Hallo," de deur word open gedaan.
"Goedemiddag, " glimlach ik.
"Wat is er?" Vraagt de moeder van Jack J. Als ik niks zeg.
"O ehm heeft u misschien tijd om een paar vragen te beantwoorden?" Vraag ik.
"Ja natuurlijk," antwoord ze.
"Oké het gaat over kinderen en hun ouders enzo," zeg ik.
Jacks moeder knikt even.
"Oké hoeveel kinderen heeft u?" Vraag ik terwijl ik zenuwachtig van mijn ene been op mijn andere been hups.
"Één kind," zeg ze.
"Woont u alleen of samen?" Vraag ik nadat ik even deed alsof ik haar antwoord opschreef. 
"Ik heb samengewoond, maar we zijn net na de geboorte van mijn kind uit elkaar gegaan," beantwoord ze mijn vraag.
O my god, gaat het in mijn hoofd, de kans dat ze echt de moeder van Jack én Julot is word steeds groter.
"En ehm weet u heel zeker dat u niet meer kinderen heeft?" Vraag ik voorzichtig. 
"Zoiets weet ik zelf denk ik wel beter als jou. En misschien heb ik wel 2 kinderen, maar ik heb geen zin om daar met jou over te gaan praten," antwoord ze opeens heel geïrriteerd.
"Oké dan niet, zeg ik, ik ga maar weer eens."
"Doei," zegt ze weer op een lieve toon en ze doet de deur dicht.

Van opwinding ren ik zo hard naar het einde van de straat dat ik onderweg bijna tegen een lantaarnpaal aan ren.
Aan het einde van de straat staan Julot, Jack en de andere.
"O my god volgens mij is het zo," antwoord ik.
Jack en Julot kijken elkaar aan.
"Wat zei ze allemaal?" Vraagt Nash nieuwsgierig. 
Ik begin te vertellen over haar antwoord dat ze misschien wel twee kinderen had maar dat ze er niet over wou praten en dat ze net ba de geboorte was gescheiden.
Iedereen kijkt me vol verbazing aan.
"Dit is reaaaal!" Roept Aaliyah dan super blij.
De rest begin ook vrolijk door elkaar te kletsen. 

"Volgende stap?" Vraagt Matthew.
Jack G. Haalt zijn schouders op en de rest heeft ook geen idee wat we nu gaan doen.
"Julot? Vraag ik, kunnen we niet jou vader spreken?"
Julot knikt.
"Laat dat dan Jack doen," zegt Matthew.
"Ja doe dat!" Zegt Nash.
"Waarom?" Ga ik tegen Nash in.
"Omdat je dan kunt merken of hij Jack ergens van herkend," zegt Nash.
"Dan kun je net zo goed vragen of Jack niet gewoon zijn kind is," zeg ik.
Nash doet zijn mond open om geïrriteerd te antwoorden, maar Matthew duwt zijn hand voor de mond van Nash: "Ga geen ruzie maken kleuters."
Ik steek eigenwijs mijn tong uit naar Nash. Niet dat het iets toevoegt of hij zich beledigd voelt, maar gewoon voor mijn eigen gevoel. 

"Beter is hij thuis," fluiterd Julot zachtjes tegen me als we aan het eind van haar straat achter een muurtje staan en Jack aanbelt.
"Waarom fluister je? vraag ik, hij kan ons echt niet horen hoor."
"Geen idee eigenlijk, ik denk zenuwen." Zegt ze terwijl ze het meest zenuwachtigste lachje dat ik ooit gehoord heb lacht.
"Het komt wel goed," zeg ik.
"Ja Hallo! Roept ze opeens, het komt helemaal niet goed, straks ben ik Fan van mijn tweeling broer!"
Ik begin super hard te lachen: "Oja zo had ik er nog niet overna gedacht."
"De deur gaat open," zegt Jack G.
Meteen hou ik op met lachen en kijk, net als de rest, aandachtig naar de deur van Julots huis. 
Ik zie eerlijk gezegd helemaal niet zo veel, maar ik kijk maar omdat de rest ook kijk.
Opeens rent Jack weg bij de deur.
Inplaats van onze kant op te rennen rent hij naar het andere eind van de straat.
De deur van Julots huis word dicht gesmeten.
Ik kijk de rest aan, behalve Nash, hij kijkt mij wel aan maar ik ontwijk zijn blik.

"En nu?" Zegt Shawn opeens, hij heeft niet veel gezegd sinds we hier mee bezig zijn.
"Geen idee," zegt Julot.
Ik haal ook mijn schouders op. 
"Maar waar is Jack naar toe gerend? Vraagt Jack G, en waarom rende hij überhaupt weg?"
Julot word een beetje rood en zegt: "Als mijn vader ook maar iets hoort dat met verleden te maken heeft kan hij heel boos worden."
"Dan weet je nu de oorzaak van waarom dat zo is," zegt Nash droog.
Ik geef hem een stomp: "We weten nog niet eens of ze echt tweeling zijn."
"O wat moeten ze anders zijn, je ziet het aan alles, aan hoe ze op elkaar lijken maar ook de verhalen van hun ouders," zeg Nash. 
"Ja Nash heeft gelijk Jasmijn," zegt Matthew.
Ik kijk hem chagrijnig aan, ik hou er niet van als mensen gelijk krijgen terwijl ik gelijk heb.
Ookal heeft Nash hier misschien wel gelijk, maar dat zou ik never nooit toe geven.