It isn't in my blood ~Shawn Mendes~ {Voltooid}

hoofdstuk 31

Die stem, die stem die 'Jasmijn what the fuck' roept.
Ik herken hem, maar ik heb geen idee van wie ie is.
Ik draai mijn hoofd.
En dan zie ik de persoon staan, de persoon voor wie ik nog leef, de persoon die van mij houd en van wie ik hou.

"SHAWN!" Roep ik op een bange, gerustgestelde, verbazende, verlangende en gelukkige toon.
Allemaal tegelijk.
Ik wil naar hem toe rennen, maar ik ben zo duizelig dat ik zodra ik rechtop sta tegen de tafel aanval.
Met mijn voorhoofd op de rand.
"Jasmijn wat is er?" Vraagt Shawn duidelijk geschrokken en hij knield bij me neer.
Nu huil ik van de pijn -in mijn hart én mijn voorhoofd- en omdat Shawn er is.
Ik voel me veilig bij hem.
Ik geef hem een knuffel en begin nog harder te huilen.
Hij geeft de beste reactie die er is:
Niks doen en me in zijn armen nemen.
Als ik na een tijdje een beetje gekalmeerd ben vraagt hij:
"Jas wat is er?"
Ik begin het verhaal te vertellen van net, met mijn vader.

"Maar waarom ben je hier eigenlijk?" Vraag ik als ik klaar ben over mijn vader. Ik vind het gewoon niet fijn om het er te lang over te hebben. Ik wil hem eigenlijk gewoon vergeten, maar dat kan niet. Niet omdat hij mijn vader is maar ook niet zolang hij probeert me op te zoeken.
"Het was eigenlijk als verassing bedoeld," zegt Shawn.
Ik trek een wenkbrauw op: "Wat voor verassing dan?" Vraag ik nu super nieuwsgierig. 
"Dat je de laaste helft mee op de tour mag!" Roept Shawn blij.
Ik kijk hem vol ongeloof aan: "Nee serieus?! Meen je dit, meen je dit serieus. O my god Shawn!!" En ik begin hem te knuffelen.
"Fijn dat je het zo leuk vind," zegt hij. 
"Wat denk je dan?!" Roep ik naar hem terwijl ik hem nog steeds een knuffel geef, dus schreeuw ik het eigenlijk gewoon super hard in zijn oor.
"Jezus Jasmijn ik hoef niet doof," zegt Shawn met gelukkig wel een lach.
We praten dan nog heel lang over wat en hoe ik dan mee ga.
We vertrekken vandaag nog met het vliegtuig terug naar waar de jongens en Mahogany zijn en dan gaan ze gewoon verder.
Met mij erbij. Ik vind het echt zo leuk.

Pas later dringt het echt tot me door:
Ik ga op tour.
Dan dringt nog iets tot me door: waar blijft Aaliyah?
"Shawnie," roep ik en meteen hoor ik Shawn de trap op komen lopen.
"Tisser?" Vraagt hij zodra hij voor me staat.
"Waar blijft Aaliyah?" Vraag ik.
"O ja, die gaat ook mee, als je dat niet erg vind," zegt hij.
"Nee tuurlijk niet, ik vind het juist echt kei leuk!" Roep ik en meteen ga ik verder met m'n spullen inpakken. 
Even later komt ook Aaliyah thuis, ze is helemaal verrast als Shawn er is en ze is gelijk in een super vrolijke bui als ze hoort dat wij mee mogen op tour.
Ook zijn pakt meteen al haar spullen en daarna gaan we.

Ik hou echt niet van vliegen, maar het moet wel.
De rest is natuurlijk gewoon waar de het laatste "optreden" hebben gehad.
Alleen omdat het heel ver rijden is gaan we er met het vliegtuig heen.
Daar gaan we dan gewoon met de tourbus verder reizen.

Na een enge, vermoeide maar toch wel oké vliegreis landen we.
Shawn belt een Taxi die ons op komt halen en we rijden naar het Hotel waar ze verblijven.

"Jasmijn!" Hoor ik iemand roepen zodra ik de kamer van het Hotel binnenstap.
Ik zie niks anders als een grote bos rode krullen, meteen weet ik had het Mahogany is.
Als ze een stap naar achter zet zie ik pas haar buik.
"Oooh Mo, je hebt echt al een hele dikke buik!" Roep ik enthousiast.
"Jaaas, i know," zegt ze vrolijk.
"Hoe voelt het om iets levends in je buik te hebben?" Vraag ik oprecht nieuwsgierig.
"Oh echt geweldig, vooral als het haar voel trappen," zegt Mahogany met een blije zucht.
"Haar?" Zeg ik al iets vermoedend.
"Jaa, het is een meisje," zegt Mahogany super vrolijk.
Ik geef haar nog een knuffel: "O ik ben zo blij voor je Mo."
"Zal ik je rondleiden?" Vraagt ze.
Ik knik en ze begint super enthousiast te vertellen:
"O my god, het is hier zo mooi! Kijk!" Ze trekt me mee een andere kamer in.
"Wow," is het enige wat ik uit mijn mond krijg, want ik sta in een kamer met een 2 persoonsbed, heel licht roze muren en alles is tot in detail afgewerkt met goud.
Er staat ook een witte bank en een tv.
Als je een stukje doorloopt heb je een badkamer met een bad, douche en wc waarbij alles wit met goud afgewerkt is.
Daarnaast heb je een balkonnetje met het mooiste uitzicht ooit. 
Tenminste op dit moment.
Het is namelijk al donker en overal zie ik kleine stil staan maar ook bewegende lichtjes.
Daarachter zijn bergen en tussen 2 bergtoppen in zie je nog een hele kleine gloed van de oranje zon. 
"Zijn alle kamers zo?!" Vraag ik vol ongeloof terwijl ik naar het balkon toe loop en naar het uitzocht staar.
"Jep!" Zegt Mahogany.
"Zo mooi," fluister ik.
"Nou bijna zo, de kamer van mij en Nash is met licht blauw met goud, de kamer van Hayes en Aaliyah is wit met goud, de kamer van Matthew en Carter is heel licht geel met goud en zo heeft elke kamer net een andere kleur!" Verteld ze enthousiast.
"Van wie is deze kamer dan?" Vraag ik nieuwsgierig. 
"Shawn en jou," zegt ze.
"WAAAT?!" Schreeuw ik vol ongeloof.
Dit zo'n mooie kamer, alles eraan is perfect en dan mag ik hem ook nog eens delen met Shawn.
Het kan er ook aan liggen dat dit voor mij de eerste keer in een hotel is, dat ik het daarom zou cool vind allemaal, maar alsnog is dit wel echt heel leuk en super vet.
Dan loopt Mahogany weg en meteen komt Shawn de kamer binnen lopen.

"Dit is onze kamer schat," zegt hij fluisterend.
"I know," zeg ik terug.
"What you did last summer," zegt Shawn en nog voor ik een sarcastische opmerking kan maken over hoe grappig die grap is, duwt hij al een kus op mijn lippen.