It isn't in my blood ~Shawn Mendes~ {Voltooid}

hoofdstuk 35

"Je hebt een verbrande hand, het komt goed als je het goed verzorgd, er zit verband omheen en die moet je elke dag verversen en er een zalf op smeren," de doktersassistente zegt van alles, maar ik luister niet. 
"Hoe is het met Shawn," vraag ik haar.
"Ik weet niet wie dat is," zegt ze.
Ik begin te huilen en ze beseft dat het iemand is die bij het ongeluk moest zijn geweest.
Dan komen er nog meer dokters de ruimte binnen.
Ze beginnen te overleggen op een fluister toon waardoor ik ze niet kan verstaan.
Echt eeuwen overleggen ze, het duurt zo lang.
Ik huil al die tijd.
Uiteindelijk begint er 1 te praten:
"Jasmijn, het lijkt ons een verstandig idee om je even bij de mensen met wie het ongeluk was bij elkaar te zetten, er is iemand die niets mankeert en die alles weet," zegt de doktersassistente.
"Dankjulliewel," zeg ik huilend.
Ik word uit het ziekenhuis bed geholpen.
Alleen mijn hand en een deel van mijn arm mankeert iets dus verder kan ik alles nog.
Een dokter assisteert me naar een ruimte waar ik iedereen zie zitten.

"Jasmijn!" Zegt Nash opgelucht, maar ik zie dat hij heeft gehuild.
"Alles gaat oké met mij hoor," zeg ik en ik glimlach even zwakjes.
Aaliyah komt op krukken aangelopen, haar been is ernstig gebroken.
Als iedereen er is en de dokters weg zijn begint Nash te praten:
"Oké jongens,"
Meteen moet ik al huilen, want hij zegt 'jongens' we zijn niet eens compleet.  We zijn fucking niet compleet!
Nash gaat verder: "Ik ben de enige samen met Taylor waar niets mee aan de hand is, dus ons is alles verteld.
De bus is door de regen en gladheid uitgegleden en tegen een gebouw opgebotst. Voor dat gebouw was elektrischieteit, die is overgeschoten naar de bus en die is in brand gevlogen. Alles voor de komende maand is afgelast. Er zijn alleen 2 die het niet overleefd hebben. Nou eigenlijk 3. Shawn, Mahogany en haar nog niet geboren dochtertje." Nash adem stokt en hij probeert zijn tranen in te houden, het lukt niet en hij barst in tranen uit, net zoals iedereen.
Iedereen behalve Mahogany en Shawn.
Ik krijg het helemaal koud en begin hartverscheurend te huilen.
Omdat iedereen onder het gips en met krukken loopt, kunnen we elkaar niet knuffelen dus zit iedereen hulpeloos alleen te huilen.

Cameron is de eerste die weer iets zegt: "Shawn Mendes en Mahogany Lox. We houden van jullie, hebben dat altijd gedaan en zullen ook voor altijd van jullie blijven houden.
Zodra hij Shawn's naam uitspreekt begin ik nog harder te huilen, als dat mogelijk is.
Zonder iets af te spreken beginnen we opeens allemaal te praten: "Shawn en Mahogany,"
Dan is iedereen weer stil.
De meeste worden weer opgehaald door dokters, omdat het bezoekuur begint, dus al hun familie komt.
Ik heb geen familie, dus blijf ik waar ik ben.
Alleen Nash en ik blijven nog over.

"Nash, ik kan niet leven zonder Shawn," zeg ik fluisterend.
"Ik ook niet Jasmijn," zegt Nash zachtjes terug.
Nash lijkt heel even te twijfelen, maar daarna begint hij toch te praten:
"Jasmijn, ik heb nog iets voor je, van Shawn,"
Ik kijk hem even oprecht verbaasd aan en dan besef ik me allemaal dingen tegelijk en begin ik weer super hard te huilen.
Nash weet niet zo goed wat hij ermee aan moet dus wrijft hij met zijn hand over mijn schouder. Heen en weer.
"Het is een brief van hem, die hij heeft geschreven net voor het ongeluk, hij gaf het aan mij en zei erbij: wil je dit aan Jasmijn geven, ze wil niet met me praten," zegt Nash zachtjes en hij haalt een opgevouwen papiertje uit zijn zak. 
Dan herinner ik me hetgene wat plaatsvond voor het ongeluk:
De ruzie tussen mij en Shawn.

"Nee, nee dat kan niet, nee Nash," ik begin heel paniekerig te huilen.
Nash kijkt me onbegrijpelijk aan en wrijft met zijn hand over mijn schouder.
"De laatste woorden die ik tegen Shawn zei waren: Fack you," ik begin helemaal te schokken.
Nash barst nu weer ik tranen uit en geeft me een knuffel. 
"wil je de brief?" Vraagt hij na een tijdje.
Ik ben bang, maar ik wil het ook weten.
Ik knik zacht.
Nash reikt me het briefje aan en ik vouw het open.

Lieve Jasmijn,
Sorry. Ik had niet zo moeten reageren op je. Ik heb oprechte spijt.
Je verdient beter dan zo'n joloers vriendje al ik, ik gun je al het geluk van de wereld en nog meer.
Jou vriendschap met Nash is gewoon iets dat ik soms moeilijk vind.
Ik denk dat ik teveel van je hou om je los te kunnen laten.
Ik wil hiermee zeggen:
Jasmijn, ik hou van, voor altijd.
Blijf ook van jezelf houden hoe moeilijk je het ook hebt. Je bent het krachtigste meisje die ik ooit heb leren kennen en ik zal altijd trots op je zijn.
I love you

-Shawn Mendes

Ik begin zo hard te huilen de laaste zin....
Nash heeft mee gelezen over mijn schouder en is ook helemaal in tranen.
"Jasmijn, dit kun je," fluisterd hij dan in mijn oor.
Ik draai me om en geef hem een knuffel. 
"Nash je bent de enige die ik nog heb," zegt ik heel zachtjes.
"Ik hou van je," zeg hij terwijl hij over mijn rug wrijft.
"Ik hou ook van jou Nashie," zeg ik huilend en een beetje lachend tegelijk.
Ik lees de brief wel 10 keer. 
Misschien wel 100 keer, in ieder geval ik lees hem heel vaak.

Aan het einde van de dag zitten in en Nash nog steeds in de ruimte.
"Mag ik wat woordjes zeggen?" Vraag ik zachtjes aan Nash.
"Ga je gang," fluisterd hij terug.
Ik begin met praten:

"Lieve Shawn,
Ik weet nog dat ik je ontmoete, ik had toen zo'n hekel aan je. Kijk wat het nu is geworden, twee super verliefde mensen.
Ik heb een hele leuke, maar niet zo'n lange tijd met je mee gemaakt. 
Als er iets is wat ik zou willen is het samen nog meer avonturen maken en dingen ontdekken.
Ik ben kapot van hoe je op zo'n nare manier bent overleden.
De ruzie was naar, maar oprecht.
Alsnog heb ik spijt en ik hoop dat je me dat kunt vergeven.
Ik hou van je, voor altijd."

Dan zeggen Nash en ik tegelijk:
"Rust in vrede, Shawn Mendes"