It isn't in my blood ~Shawn Mendes~ {Voltooid}

hoofdstuk 25

Ik zit in de studio van Shawn en we gaan ons liedje opnemen.
Morgen gaat Shawn op tour.
Ik ga hem zo missen, maar ik heb Aaliyah nog en we kunnen gewoon bellen.
Ik denk wel dat ik moet huilen.
Ik ga Shawn gewoon 2 maanden niet zien.
"Jasmijn jou beurt!" Hoor ik door de koptelefoon die ik opheb.
Ik knik even naar Shawn die bemoedigend knikt en dan begin ik te zingen.
Het klinkt heel zuiver, maar alsnog heb ik zenuwen, wat als niemand me straks goed vind?
Ik blijf maar gewoon mijn stukje door zingen en als ik klaar ben geeft iedereen die in de studio is een applaus.
"Super goed gedaan Jasmijn," roept een man waarvan ik zn naam niet eens weet. Hij blijkbaar de mijne wel.
Ik glimlach even.
We hadden alles al gezongen behalve mijn stukje, dus die deed ik net. 
We regelen nog de laatste dingen en ronden af.

"Jas ga maar vast naar huis," zegt Shawn.
"Waarom?" Vraag ik.
"Ik moet nog een paar dingen doen en het is al laat dus als je wil kan je gewoon naar huis hoor," zegt hij met een lach.
"Oké dan ga ik maar, veel succes!" Zeg ik vrolijk en ik geef hem een kus.
Ik doe m'n spijkerjasje aan en loop de studio uit. 
Ik wil een taxi bellen, maar als ik het wil doen kom ik erachter dat mijn beltegoed op is.
"Verdomme," scheld ik in mezelf.
Het is niet heel ver gelukkig maar zeker wel drie kwartier wandelen.
"Nou daar gaan we dan, let's go," zeg ik tegen mezelf.
Aan de overkant van de straat loopt iemand die me raar aankijkt.
Eigenlijk snap ik het wel: stel je voor je loopt op straat en aan de overkant loopt een random meisje tegen zichzelf te praten.
Ik glimlach even met m'n meest fake smile ever naar de man en loop dan weer verder.

Na ongeveer 20 minuten lopen is het al donker geworden en opeens hoor ik geritsel achter me.
Bang draai ik me om.
Gelukkig, er is niks.
Maar zodra ik me weer terug draai hoor ik weer geritsel.
Ik word steeds banger.
Ik begin maar gewoon heel hard te lopen en er niet aan te denken.
Maar het onveilige gevoel blijft me achtervolgen.
Opeens word ik vanachter gepakt.

"Bitch!" Roept een onbekende stem tegen me terwijl ze mijn schouder bijna fijnknijpt.
"Ja, dat ben je, een vreselijke bitch," hoor ik een andere stem fluisteren in mn oor, het klinkt sissend, dreigend en op zo'n nare manier gefluisterd dat ik kippenvel krijg.
"Geen bitch eerder een vuile slet!" Roept nog iemand anders.
"Ja Hallo waar gaat dit over?" Roep ik boos maar ook heel bang.
"Jij en Shawn," zegt de eerste stem.
"Ja, jij pakt onze verloofde af! En dat weet je best," zegt de derde stem.
"Kunnen jullie me loslaten?!" Zeg ik opeens heel boos.
"Nee," fluisterd de tweede stem weer in mn oor.
Ik zie niks, zo donker is het geworden. 
Elke seconden word ik banger.
"Jij bent een klein verwend kut kindje," zegt de eerste terwijl ze me een stomp in mijn maag geeft. 
Ik krimp in elkaar.
"Je betaald Shawn Mendes gewoon om samen te zijn," fluisterd de tweede stem en de slaat hard tegen mijn neus. 
Ik voel bloed over mijn gezicht lopen.
"Jij Facking irritant kut kind, je pakt hem gewoon af," zegt de derde en ze duwt je omver.
Ik verga bijna van de pijn, mijn buik waar heel hard ik gestompt is, mijn bloedende neus en ik kom hard op de stenen terrecht.
"Ik hoorde dat je zus zelfmoord heeft gepleegd?" Hoor ik de eerste zeggen.
"Ja misschien kan jij dat ook maar doen, dat is beter voor iedereen," fluisterd de tweede.
Ik krijg tranen in mn ogen en begin geluidloos met huilen.
"Pleeg zelfmoord, doe het maar gewoon," zegt de eerste weer.
"Dan zal Shawn ook blij zijn, dat hij van zo'n slet af is," zegt nu de derde.
"Wat willen jullie van me?" Vraag ik nu heel hard, maar nog steeds geluidloos huilend.
"We willen dat je niet meer leeft, je was nooit goed voor deze wereld, je bent niet goed voor deze wereld en je gaat ook nooit goed zijn voor deze wereld," zegt de eerste sissend.
"Neem een voorbeeld aan die zus van je," zegt de tweede.
"Ja of je moeder," zegt de derde.
Ik begin nu hardop te huilen terwijl ik nog steeds op de stoep lig.
"Ga je nou huilen?! Val dood," zegt de eerste en ik word in mijn buik getrapt.
"Shawn is veel te goed voor jou," sist de tweede.
"Hij faket alles, je bent waardeloos en lelijk, wat moet Shawn met zo'n ding als jij?!" Lacht de derde schamper. 
"Laat me gaan!" Roep ik fel ik probeer overeind te komen, maar ik word tegengehouden door één van de drie die op me begint te stampen alsof ik een deurmat ben ofzo. 
Ik voel overal pijn.
Dan trapt er iemand in mijn gezicht.
Een scheut van pijn trekt als een schok door mijn lichaam.
Ik voel niks anders meer als pijn.
Ik kan nog net na denken:

Zou dit allemaal waar zijn, ben ik lelijk, is Shawn te goed voor wie ik ben, houd Shawn eigenlijk wel van mij?

Dan word alles zwart en zie, denk of hoor ik niks meer.
Ik kan niets meer.