De weddenschap

《chapter 18》

De witte jurk die Qinn draagt, + het liedje dat ze opvoeren.

--------

Die avond in bed besef ik pas echt dat ik nog een week moet doen wat Dylan zegt. Hij heeft ingepraat op mijn schuldgevoel, en als ik terugkijk heeft hij eigenlijk helemaal geen reden om mij nog een week te laten doen wat hij zegt.

Maar, ik heb al deal gezegd en alle regels opgeschreven. En ik ben niet iemand die nu terugkrabbelt. Dan had ik maar beter na moeten denken.

En dan komt het tweede besefpunt, muziek.

Morgen moeten we ons stuk opvoeren. Ik voel meteen de zenuwen in mijn buik. Ik slaap altijd slecht als ik zenuwachtig ben, en pas tegen een uur of twee val ik in slaap.

We beginnen de volgende schooldag met gym. In de kleedkamer besef ik me dat ik mijn gymkleding ben vergeten. Ik trek al mijn spullen uit mijn tas in de hoop dat ik het er onbewust toch in heb gedaan. Nog nooit ben ik mijn gymspullen vergeten mee naar school te nemen.

Het enige wat ik helaas tegenkom is een jurk. De witte jurk voor de muziekopvoering. Ik heb de hele ochtend in ons huis gezocht naar witte jurk. Maar ik had er natuurlijk nergens een. Ik heb toen snel Mel gebeld of ik langs kon komen om jurkjes te passen. Ze klonk niet erg blij, blijkbaar had ik haar wakker gebeld, ook al was het al half 8. Wel 5 verschillende witte jurken heb ik gepast bij Mel. Ik heb gekozen voor een zomers jurkje met een v-hals die tot ongeveer de helft van mijn bovenbenen wijd uitloopt. In het midden zit een strik en hij heeft lange, dunne mouwen.

Niet te bloot, maar wel netjes, zoals afgesproken met de groep.

Verslagen doe ik de jurk terug ik mijn tas, net als alle andere spullen. Ik ben echt voor het eerst ooit mijn gymspullen vergeten. Vast in alle haast, ik ben vanmorgen dus al vroeg op de fiets gestapt naar Mel.

'Mel, Claire, ik heb een probleem,' zeg ik met een serieuze blik terwijl ik van Mel naar Claire en weer terugkijk.

Ze kijken me vragend aan.

'Ik ben mijn gymkleding vergeten, wat nu?'

Daarop begint Claire te lachen, 'maak je je daar druk om? Je weet hoe vaak ik mijn gymkleding al ben vergeten toch? Dat is echt geen probleem schat.'

Daar heeft ze een punt, Claire heeft niks met sport en ze is al zo vaak haar spullen'vergeten' dat ik de tel niet meer bijhoud.

'Je zegt gewoon dat je ongesteld bent en last hebt van krampen, zo simpel is het,' zegt Claire.

Dat ik mijn spullen ben vergeten, maakt me alleen nog maar zenuwachtiger voor de muziekles straks.

Ik trek gestrest mijn kleding recht en loop met Claire en Mel, die zich ondertussen hebben omgekleed, de gymzaal binnen.

De docent blijkt het totaal geen probleem te vinden dat ik een keer niet mee doe, al die stress voor niks. Ik zit de hele les aan de kant op de bank naar de klas te kijken. Ze doen trefbal dus stiekem ben ik wel blij dat ik niet mee doe vandaag.

Na gym heb ik Nederland, Frans en dan is het opeens al tijd voor muziek.

Voordat de les begint, ga ik naar de wc om me om te kleden. Als ik uit het wc-hokje kom, kijken Mel en Claire, die ik mee heb genomen, me trots aan.

'Wauw, Qinn, je zou echt veel vaker een jurk aan moeten doen!' zegt Mel enthousiast terwijl ze mijn handen pakt en een sprongetje in de lucht maakt.

Claire en ik beginnen te lachen, Mel is altijd zo vrolijk en enthousiast.

'Ik geef Mel geen ongelijk, je hebt er het figuur voor,' zegt Claire.

Ik geef een awkward lachje en voel dat mijn wangen rood worden, ik denk nooit zo na over hoe ik eruit zie, maar jurkjes zijn gewoon niet praktisch.