De weddenschap

《chapter 27》

Half slapend veeg ik een druppel van mijn wang, zodat ik snel weer verder kan slapen. Ik voel een sterke arm om mijn heen en een warm lichaam tegen mijn lichaam aan. Als ik nog een druppel voel, komt het besef dat ik in bed helemaal geen druppels hoor te voelen. Ik open mijn ogen en zie een slapende Dylan naast mij liggen. Naast mij op een kleedje op het strand. Naast mij op het strand terwijl het begint te regenen. Vlug sta ik op terwijl de regen steeds harder uit de lucht komt vallen. Zonder een deken en Dylan naast mij, voel ik de kou van de nacht op mijn blote armen.

'Dylan,' roep ik als ik zie dat hij nog steeds op de grond ligt te slapen.

Verbaasd opent hij zijn ogen en kijkt omhoog. Ik heb zijn gezicht nog nooit zo onschuldig gezien en mijn lichaam reageert hier meteen op. De kou is vergeten, ik heb het ontzettend warm. Maar dan springt Dylan op als hij ook doorheeft dat het regent. Hij propt snel alle spullen in de tas. Ik sta nog steeds niks te doen, maar net als ik bedenk dat ik misschien moet gaan helpen, is Dylan klaar. Hij pakt de tas in zijn ene hand, en mijn hand in de andere, en we rennen richting de strandhuisjes.

Een paar meter voor we overdekt kunnen zijn, word ik opeens richting de grond getrokken. Ik lig half met mijn gezicht in het zand, wat inmiddels als modder voelt, en probeer zo snel mogelijk overeind te komen. Ik kijk achterom en zie Dylan schaapachtig naar mij kijken, 'sorry, ik struikelde,' zegt hij.

Zijn gezicht ziet er zo onschuldig uit, dat ik spontaan begin te lachen. Zijn haar ligt plat op zijn hoofd en zijn kleren zijn doorweekt. Ik moet er zelf ook als een verzopen kat uitzien. Dylan is inmiddels opgestaan en steekt zijn hand naar mij uit. Hij trekt mij omhoog, maar als ik sta laat hij mijn hand niet los. Hij trekt mij tegen zich aan en de kou van de regen voel ik al snel niet meer door zijn lichaamswarmte. Ik raak verdwaald in zijn ogen voordat ik de mijne dichtdoe omdat ik weet wat er gaat komen. Ik voel zijn warme, en enigszins natte, lippen tegen de mijne. Ze gaan uit elkaar en zijn tong komt vervolgens tegen mijn lippen aan. Zijn lippen voelen vertrouwd tegen de mijne en zonder erover na te denken open ik mijn mond, hij begint meteen te verkennen. Mijn vingers verdwijnen in zijn haar terwijl ik onbewust mijn hoofd buig, waarmee ik de zoen nog inniger maak. Onze lichamen staan helemaal tegen elkaar aan, en het kan niet dichtbij genoeg.

Na een tijdje komen onze lippen weer van elkaar af, maar Dylan legt zijn voorhoofd tegen mijn voorhoofd aan. We zijn allebei doorweekt en onze voorhoofden voelen klam tegen elkaar. Zijn handen liggen nog bij mijn nek, en mijn handen in zijn haar. Ik heb mijn ogen nog dicht, maar voel Dylan's blik op mij gericht. Als ik mijn ogen opendoe, komt er een kriebel in mijn buik van de manier waarop Dylan naar mij kijkt, vol bewondering.

Dylan haalt opeens zijn rechterduim over mijn lichtgezwollen onderlip heen, en mijn glimlach wordt nog groter. Dan haal ik mijn handen uit zijn haar en sluit mijn armen om zijn lichaam heen. Dylan wacht geen moment met terug knuffelen, maar daarnaast geeft hij me ook een kus op mijn hoofd. De kriebels in mijn buik worden alleen maar erger.

Als we even later voor Dylan's scooter staan, regent het al een stuk minder hard. Maar gezien het modderige zand, besluiten we toch naar huis te gaan. Ik stap bij Dylan achterop de scooter, en zonder erbij na te denken, sla ik mijn armen stevig om Dylan heen. En dan te bedenken dat slechts een paar weken gelezen, ik er niet aan moest denken achterop bij Dylan op de scooter te zitten.

Eenmaal thuis bij mij, stap ik van de scooter. Dylan blijft zitten maar ik volg zijn bewegingen als hij zijn helm afdoet en vervolgens vol verwachting naar mij kijkt. Met een warm hoofd geef ik hem snel een kus op de mond voordat ik naar de voordeur loop en deze opendoe. Voordat ik naar binnenga, draait ik me om, om Dylan uit te zwaaien. Hij heeft net zijn helm weer opgezet, zwaait naar mij en rijdt vervolgens weg. Ik staar nog in de richting waarin hij is vertrokken, als hij al minuten uit zicht is. Met een voldane zucht en een glimlach op haar lippen loop ik uiteindelijk naar binnen.