De weddenschap

《chapter 22》

Opeens voel ik Dylans handen in mijn zij. En ik kan niet tegen kietelen, ik herhaal, ik kan niet tegen kietelen.

Ik geef Dylan bijna een klap in zijn gezicht terwijl ik 'stop!' roep.

'Dylan, stop! Ik kan niet tegen kietelen.'

Gelukkig luistert hij na een paar keer schreeuwen. Als hij stopt kijk ik hem boos aan.

'Goed om te weten dat je niet tegen kietelen kan,' zegt Dylan met een ondeugende blik in zijn ogen.

'Hmpf,' reageer ik verontwaardigd terwijl ik weer mijn telefoon open. Ik was net een leuke tiktok aan het kijken toen Dylan opeens besloot mij lastig te vallen.

Maar ik ben te vroeg overtuigd dat hij gestopt is, want nog geen 10 seconde later voel ik Dylan's vinger in mijn zij prikken. Ik pak het kussen dat tussen ons instaat en leg het dichter tegen mij aan, zodat Dylan niet meer bij mijn zij kan. Dan voel ik een vinger in mijn wang drukken.

'Dylan, wat doe je?' vraag ik terwijl ik me langzaam naar hem toe draai en hem vermoeid aankijk. Ik wil gewoon even scrollen op mijn telefoon, snapt hij dat niet?

'Ik wil aandacht,' zegt hij met een pruillip.

Ik kijk hem emotieloos aan, ten minste ik hoop dat mijn gezicht er emotieloos uit ziet.

'Ik wil ook wel eens wat, aandacht geven is daar niet iets van,' zeg ik.

Ik start weer te scrollen op mijn telefoon als ik weer een vinger in mijn wang voel. Ik sla zijn hand weg en probeer ongehinderd verder te scrollen.

'Ik stop niet tot je me aandacht geeft Qinn,' zegt Dylan met een zeurend stemmetje.

'Oke jeez, wat wil je doen?' uiteindelijk geef ik toe en leg mijn telefoon weg om mijn aandacht op Dylan te richten.

Hij heeft een lach op zijn opdracht, 'opdracht 5,' zegt hij vrolijk, 'neem een tiktok op. Met mij.'

Dylan springt van het bed en trekt mij aan mijn arm ook van het bed af. Vervolgens drukt hij zijn telefoon onder mijn neus, 'dit dansje.'

Hij laat de renegade zien. Heel basic maar dat is er wel een die ik kan. Op mijn eigen tiktok account heb ik dit dansje stiekem ook al opgenomen, maar deze staat natuurlijk op prive. Ik hoop maar dat Dylan het niet publiek wil maken.

'Vooruit,' zeg ik, 'omdat ik geen nee mag zeggen.'

Het blijkt dat Dylan de renegade ook al kan, en goed zelfs. Ik voel me echt een nietsnut naast hem en zeur de hele tijd dat we aan het oefenen zijn dat ik een ander dansje wil doen waarbij ik naast hem niet zo slecht lijk, maar Dylan geeft niet op. We moeten en zullen de renegade doen. Na 20 minuten oefenen kunnen we hem redelijk gelijk en staan we allebei op een plek waar we te zien zijn in de camera van Dylan's telefoon. Na een paar takes is Dylan tevreden en ik niet diepongelukkig met het resultaat. Dylan uploadt de video, gelukkig alleen voor zijn vrienden, en ploft dan weer op bed neer.

Inmiddels is het 5 uur, dus ik besluit om naar beneden te gaan om vast te koken.

'Om 6 uur eten,' zeg ik tegen Dylan als ik de duur uitloop.

---

Aangezien Dylan en ik geen boodschappen hadden gedaan, moest ik deze keer koken met wat er in huis lag. Er lag niet veel in huis. Uiteindelijk heb ik maar macaroni gekookt en een ei gebakken. Als saus hebben wel als enige optie ketchup. Dylan eet het gelukkig op zonder erover te klagen.

'Mijn ouders zijn weer vergeten boodschappen te doen,' zegt hij.

Ik kijk op van mijn bord en zie dat Dylan rustig aan het verder eten is. Ik weet dat zijn ouders gevoelig liggen, dus ik ga niet op zijn opmerking in.