De weddenschap

《chapter 2》

Shit. Ik zucht en zak teleurgesteld dieper in de stoel. Ondertussen heeft Claire gelezen met wie ik samen moet werken en kijkt ze me meelevend aan.
"He, 't komt goed joh! Het is maar 1 week!" spreekt ze me bemoedigend toe.
Maar haar woorden helpen niet, 1 hele opdracht met Dylan. Wat nou als we het in de les niet afkrijgen? Dat zou betekenen dat we het buitenschools af moeten maken. Als Mel ook doorkrijgt dat ik met Dylan moet, wenst ze me heel veel succes. Zij zelf moet met James, de beste vriend van Dylan. Ik wil haar ook succes wensen, maar aan haar gezicht te zien vindt ze het helemaal niet erg.

Meneer Bruce schraapt zijn keel om wat te gaan zeggen: "de overige drie kwartier die we deze les nog hebben, kunnen jullie vast naast je partner gaan zitten en werken aan het project."
Ik merk dat Claire en Mel meteen opstaan om naar Hugo en James te lopen, maar ik blijf koppig zitten. Dylan moet maar naar mij toe komen. Jammer genoeg voel ik al snel dat er iemand naast mij komt zitten. Ik kijk geïrriteerd opzij naar Dylan.
"Wow, beetje vrolijk tijger. Ik wil dit net zo lief als jij, dus ik..."
hij wil een voorstel beginnen, maar ik onderbreek hem.
"Ik weet wat je wil gaan zeggen, maar ik ga dat project niet alleen maken." zeg ik boos.
Hij kijkt boos terug.
"Je weet dat we een laag cijfer halen als ik hier aan werk he?"
Hij heeft gelijk, hij haalt niet echt hoge cijfers. Ik wil wel graag een voldoende, maar ik wil niet alleen werken. Ik moet dus bedenken hoe hij zijn best gaat doen.
Dan opeens weet ik het! Mijn hersenen hadden even een slim moment, al zeg ik het zelf.
"Ik weet iets, misschien waardoor je je best gaat doen en we een hoog cijfer halen," begin ik geheimzinnig. Hij praat niet maar kijkt me aan zijn perfecte blauwe ogen, dus ik ga verder met mijn voorstel.
"Als we hoger dan een 7,5 halen, doe ik een week lang wat jij zegt, als we lager halen krijg ik een milk shake van je."
Ik weet vrij zeker dat we nooit een 7,5 gaan halen, maar op deze manier moet een 6,5 lukken. En dan krijg ik ook nog een milk shake. Ik kijk hem vragend aan.
Hij denk even na over mijn voorstel en doet dan zijn mond open om antwoord te geven.
"Oke," zegt hij, "weddenschap aangenomen."
We geven elkaar een hand om de weddenschap officieel te maken.
De rest van de les bedenken we hoe we ons onderzoek uit kunnen voeren en we komen er al gauw achter dat dit niet in de 2 lessen die we er voor hebben gekregen, uit te voeren is. Wat dus betekent dat we een keer buiten school aan het project moeten werken.
"Laten we vrijdag in de les maar gewoon proberen het af te maken, misschien redden we het. We kunnen het verslag verdelen en apart afmaken thuis," stel ik voor, no way dat ik buiten school met Dylan af ga spreken. Je weet nooit wat die jongen van plan is.
"Strak plan tijger, ik heb geen zin om lang bij jou te zijn."
Ik kijk hem beledigd aan, maar hij kijkt alweer naar het project dat voor zijn neus ligt. Ik kijk naar zijn blonde haren die perfect warrig op zijn hoofd liggen.
"Ik weet dat ik hot ben, maar minder staren, meer werken, anders krijgen we het nooit af," merkt hij op en ik kijk snel beschaamd weg en werk verder. Ik voel dat mijn wangen rood worden, waarom moest ik nou zo staren?

Als de les is afgelopen, loop ik snel naar Mel die nu economie met mij heeft. Claire heeft Duits en loopt de andere kant op.
"Zo, hoe ging het met Dylan?" vraagt Mel als we richting het volgende lokaal lopen.
Ik zucht voor de zoveelste keer vandaag voor ik antwoord geef, "great," mompel ik sarcastisch.
"Maar ik weet bijna zeker dat hij wel zijn best gaan doen."
Mel kijkt me nieuwsgierig aan, maar we zijn ondertussen gaan zitten en de leraar wil beginnen met de les, dus ik houd mijn mond.

Economie ging snel voorbij en Mel heeft niet meer gevraagd waarom Dylan zijn best gaat doen. Ik loop naar de fietsenstalling en fiets naar huis.

¤¤¤

Ik doe die dag niet veel meer. Ik zit wat tv te kijken, appen met Claire en Mel, eten. S'avonds maak ik mijn wiskunde huiswerk, ik heb eigenlijk ook nog aardrijkskunde huiswerk maar daar heb ik geen zin in en dus maak ik het niet. Na wiskunde ga ik nog wat op mijn laptop surfen en dan loop ik naar de badkamer om te douchen. Ik neem een lange, hete douche tot ik mijn vader op de deur hoor bonken.
"Qinn, schiet op! Lotte moet naar bed, het is al half 10."
Ik doe snel de douche uit en trek mijn pyjama aan. Daarna loop ik naar beneden om nog wat te drinken tot Lotte klaar is in de badkamer. Als Lotte klaar is loop ik weer naar boven. Ik ga de badkamer binnen en maak me klaar om naar bed te gaan. In mijn kamer pak ik mijn tas in voor morgen en leg kleren klaar. Een lange spijkerbroek en een simpele witte tank top. Ik leg er nog een paar oorbellen en een ketting bij voordat ik mijn bed in duik en ga slapen.

¤¤¤

De volgende dag gebeurt er niet veel bijzonders, de dag vliegt voorbij en voor ik het weet is het al grote pauze. Na de pauze heb ik nog een mentoruur en aardrijkskunde. Ik schrijf in de pauze toch aardrijkskunde nog maar even over van Mel, ik heb geen zin om na te blijven.

Als Claire, Mel en ik evenlater naar de 1e verdieping lopen om naar mentoruur te gaan, komt Dylan opeens naast mij lopen. Al zijn vrienden lopen er ook bij en ik begin me ongemakkelijk te voelen. Zo veel mensen en zo weinig kanten waar in heen kan gaan aangezien we nu in een gang lopen.
"Wat?" vraag ik als hij nog steeds naast mij loopt.
Ik kijk naar zijn gezicht en hij kijkt terug met een enge grijns op zijn gezicht.
"Als ik die weddenschap ga winnen, ga je het zwaar krijgen," zegt hij en dan loopt hij lachend het lokaal binnen. Ik blijf stil staan en zie dat Claire en Mel me verbaast aankijken.
"Weddenschap?" vragen ze tegelijk.
Ik leg snel uit wat ik had voorgesteld en ze kijken me aan alsof ik de domste persoon op aarde ben. Ik rol met mijn ogen en we lopen het lokaal in. Maar doordat we stil.gingen staan buiten het lokaal zijn bijna alle plekken al bezet. Er zijn alleen nog maar 2 plekken naast Suzanne, helemaal vooraan, en een plaatst naast Dylan, achter Suzanne.
"Uh, wat nu?" vraagt Mel.
Ik weet dat we alle drie niet naast Dylan willen zitten. We blijven onhandig staan in de deuropening. Meneer Bruce staat op van zijn stoel en kijkt ons vragend aan, "zijn jullie nog van plan om te gaan zitten? Anders kunnen jullie gaan en mogen jullie 2 uur nablijven."
We lopen richting de tafels maar we weten nog steeds niet hoe we gaan zitten. Als we alledrie eigenwijs langs Dylan willen lopen, voel ik opeens een hand om mijn pols en val ik op de stoel naast Dylan. Ik kijk geschrokken en tegelijkertijd geïrriteerd opzij naar Dylan.
"Is dat ook weer geregeld, met z'n 3'en op 2 stoelen gaat een beetje moeilijk of niet?" stelt hij vast met een grijns op zijn gezicht. Mel en Claire zijn voor ons gaan zitten en kijken achterom. Ik kijk wanhopend terug maar meneer Bruce zegt dat ze naar voor moeten draaien zodat we met de les kunnen beginnen.

Ik probeer Dylan die les zo veel mogelijk te negeren, en dat is heel makkelijk aangezien hij alleen maar zit te praten met James naast hem. Maar als de les bijna voorbij is voel ik opeens een hand op mijn been. Ik sla hem hardhandig weg en kijk Dylan boos aan die alweer eng zit te grijnzen.
"Je ziet er best lekker uit als je boos bent weet je?" zegt hij.
Mijn wangen lopen rood aan en ik kijk boos weg.
Waarom moet hij nou weer zoiets zeggen? Gelukkig gaat de bel en ik sta snel op om naar de volgende les te gaan. Ik wacht niet eens op Claire en Mel, ik wil een goede plek en ik wil absoluut niet nog een uur naast Dylan zitten. Gelukkig komen Claire en Mel eerder dan Dylan in de les en komen ze naast me zitten. Ze vragen waarom ik zo snel weg liep, maar ik geef geen antwoord en dan begint de les.

Om 10 voor half 4 is de les afgelopen en ben ik vrij. Mel en Claire zijn ook allebei vrij en we hebben besloten om samen naar de stad te gaan.

¤¤¤

Als we 4 uur in de stad hebben gewinkeld en gegeten, ga ik naar huis. Ik heb om 8 uur de eerste volleybaltraining van het seizoen en ik kan het niet maken om te laat te komen.
Als ik thuis ben kleed ik me snel om en pak mijn tas in. Om kwart voor 8 fiets ik naar de sporthal om te trainen.

¤¤¤

Ik kom helemaal uitgeput thuis. Mijn trainer dacht dat het grappig zou zijn om meteen conditie- en krachttraining te gaan doen. Van de 2 uur training die we hadden, hebben we maar 3 kwartier een bal aangeraakt.
Na de vakantie was dit echt een zware straf.
Ik ga naar boven om me klaar te maken voor bed en als ik eenmaal in bed lig, ben ik meteen onderweg naar dromenland.

De volgende ochtend schrik ik om 05:56 uur wakker van een nachtmerrie. Ik droomde dat Dylan mij eerst aan het verleiden was, toen gingen we zoenen en opeens begon hij me te wurgen. Claire en Mel en de vrienden vann Dylan stonden er allemaal bij en moesten heel hard lachen en probeerden mijn gezichtsuitdrukkingen na te doen. Op het moment dat het bijna zwart werd voor mijn ogen, schrok ik wakker.