Benden Sana

-24-

Alp'ten...

Yavaşça kafamı kaldırdım. Başım ağrıyor. En son... su içmeye gitmiştim. Sonra kafama bir şey mi geldi? Burası neresi?

"Günaydın bebeğim." dedi sarışın bir kız. Önüme gelip çeneme öpücük kondurdu. Bu ne?

"Uzak dur Çiğdem!" dedi siyah saçlı bir kız. İkisi de oldukça zayıf ve güzeller de benim burada ne işim var?

"Aman Eda. Biraz eğlensem ne olur ki?" dedi sarışın ve boynuma bir öpücük kondurdu. Bu kız sürtük mü?

"Çiğdem!" dedi başka bir kız. Kaç kız var burada?

"Neden buradayım?" dedim sakince. Boynumu öpen kız arkadaşlarının yanına gitti. "Seninle konuşacaklarımız var." dedi başka bir kız. Lan kaç kız var cidden?!

"Kaç kişisiniz?" dedim merakla.

"Seni taşımak için çok kız gerekiyordu." dedi Çiğdem.

"Ne?!" dedim.

"Bak bebeğim. Gidip Rüya denen kızla evlenmen hiç hoşumuza gitmedi. Hadi bize anlat bizde dinleyelim." dedi Eda.

Bunlar kaçık mı? El deliye muhtaç biz akıllıya. Bu ne?

"Biz senin hayranlarının olduğu kulübün üyesiyiz. Diğerleri de gelince anlatmaya başlarsın." dedi ela gözlü kız.

Hayran kulübü?

"Tamam." dedim sakince. Ne diyeyim elin delilerine! Ah Rüya. Nasıl endişelenmiştir şimdi.

Beş dakika geçmeden diğer üyeler geldi. Dışarıdan normal görünen her boy ve kilodan kız vardı. Bunlar benim hayranlarım mı yani? Kendimi ünlü gibi hissettim. "Ne anlatayım?" dedim.

"Aşkını." dedi Çiğdem. Tüm kızlar yere minder koyup oturdu.

"Önce beni çözün." dedim. Bana kuşkuyla baksalarda bir kız gelip beni çözdü. Nasıl sıkmışlar, acıyor.

"Evet. Nereden başlayayım? Tanışmadan mı?" dedim ve herkes hayran hayran başını salladı. "Rüya ile lisede tanıştık. İlk arkadaşım oydu. Hep birlikte gezerdik bu yüzden bize sevgili bile demişlerdi. Sonra yeni arkadaşlar, çevre derken sıradan iki arkadaş olduk. Ta ki üniversiteye kadar. Aynı üniversiteyi kazandık. İlk kez o an içimde nedensiz bir sevinç hissettim. Bu sevinç onu gördüğüm her an büyüdü... büyüdü... büyüdü. Ben bile durduramadım onlu anların güzelliğini. Sonra... aşık oldum işte. Sadece onu düşündüm falan. Ve siz kızlar o kadar değerlisiniz ki, umarım sizi sevecek erkeği bulursunuz. Biz zor severiz ama sevdik mi tam severiz." dedim yavaşça.

"Ah." diye iç çekti hepsi birden. Bende yavaşça yerimden kalktım.

"Artık gidebilir miyim bayanlar?" dedim gülerek. Hepsi yavaşça onay verdi. Bende yavaşça depo gibi olan yerden çıktım. Burası... üniversitenin deposu mu? Ah neyse. Telefon. Telefon bulsam iyi olur.

☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮

 Rüya'dan...

Endişeyle bir aşağı bir yukarı yürürken herkes beni izliyordu.

"Anlamıyorum. Kim neden kaçırsın ki?" dedim yavaşça. Kötü biri değil. Alacak verecek meselesi yok. Olay yok zulüm yok. Neden ya? Neden benim kocam?

"Sakin ol abla." dedi Yağız. Ona kötü bakışımı atıp Baran'ın elindeki sandviçi kaptığım gibi ısırdım. "Güzelmiş. Ne var içinde?" dedim merakla.