Benden Sana

-28-

Yağız'dan...

"Peki en kalabalık türk boyu?" dedi Hira.

"Oğuzlar." dedim somurtarak. En son sevgilimi öpüyordum ama kendisi kollarımdan kurtuldu. Ve tarih çalışıyoruz. Bari belgesel izleseydik. Bu kız ne kadar ders heveslisiymiş böyle. Aynı adada ben ve ders kalsak ölsem bakmam valla. "Neden tarih Hira? Biz sayısal öğrencisiyiz."

"Çünkü tarihin ezberi zor. Oturup ezber yapmayacağını da biliyorum. Ayrıca ygsde tarihte çözeceksin. Yetti mi?" dedi Hira kalemi bana doğrultup. Onu silah gibi tutuşu bile... ah ah.

"Tamam. Osmanlı tarihine ne dersin?" dedim gülerek. Çünkü o tarihte entrika, hırs, kavga, cinayet... sanki polisiye romanı gibi.

"11.sınıfta I.Dünya Savaşı var Yağız. Susacak mısın artık?" dedi Hira ve tabaktaki karpuzdan yedi. Ah saf kız. Karpuz kesilir deyince...

"Her bildiğim soruya öpücük istiyorum." dedim gülerek. Hira iç çekti ve sorulara başladı.

"Tek kazanılan cephe?" dedi.

"Çanakkale." dedim ve öpücük. Niye yanak ya? Dudak istiyorum kızım. Hey!

"Daha zoru... Yürürlüğe girmeyen anlaşma?"

"Sevr." dedim ve öpücük. Yine yanak. Bu haksızlık bence. O kadar emek harcayıp soru biliyorum burada. "Hey niye yanak?"

"Dudağımı eskitemezsin." dedi Hira ve kitaba geri döndü. Bu kızları anlamıyorum. Seviyorsan öpersin. Kısa ve net.

"Sıkıldım. Belgesel izleyeceğim." dedim. İtiraz dahi etmedi. Bende aşağı indim yani ne yapayım? Dön diyen yok ki?

Tabi sonra o da geldi. Yanıma oturdu.

Ve içim yine titredi.

☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮

Esen'den...

Saat dokuz olmuş hava kararmıştı. Enis ile el ele eve dönerken sahil havası almaya karar verdik. İçimde bir huzur var.

Huzur sadece yazılmaz.Bunu biliyordum.

"Kardeşlerin çok tatlı." dedim gülerek.

"Kavga ettikleri zamanı gör birde." dedi Enis gülerek. Niye çok gülüyoruz biz?

Ya gülüşümüz tükenirse?!

"Farklı bir şeyler mi yapsak?" dedim. Hep dayımlar, biz, okul.

"Olur. Ne yapalım?" dedi Enis elimi sıkarak.

"Sinema. Gerçi Baran tüm yiyecekleri şapırdaya şapırdaya yer ama olsun." dedim kıkırdayarak. Bir kere öyle yapmıştı oburiks. Bir sürü laf yedi de takmadı kimseyi. Deli çocuk.

"Tamam. Okul çıkışında gidelim yarın. Sabah bilet alırım ben." dedi Enis. Kaç kişiyiz? Sekiz. Enis hepsinin parasını nasıl verir?

"Yok. Herkes kendi alsın. İstemeyen olur falan bilet yanar." dedim. Güzel kurtardım. Alkış bana.

"Tamam." dedi Enis ve bir banka oturduk. Normalde bu saatte asla dışarıda olmam. Ama artık güçlü bir adamım var.

Adamım...

"Enis. Bir şey söylemem gerek. Ama itiraz etmeyeceksin." dedim yavaşça. Başıyla onay verdi. "Ben part time çalışıp... sana yardım etmek istiyorum." dedim tereddütle. Beklediğimin tersine gayet sakin karşıladı bunu. Fırtına öncesi sessizlik mi yoksa?