Benden Sana

-32-

Esen'den...

Planımıza katmadığımız tek bir şey vardı. Umut'un Baran gibi olması. Bir insanla konuşurken göz teması olması çok önemlidir ama bu kız sadece yemeğe bakıyor yahu!

"Yani Baran seni seviyor ama itiraf edemiyor. İlk adımı sen atmalısın." dedi Yağmur. İçinden baklava dolu tabağa alıp yere atmanın geçtiğini adım gibi biliyorum.

"Biz zaten sevgiliyiz. Ne istediğinizi anlamadım." dedi Umut bize kısa bakış atarak. Ah çok havalı.

"Evlenin!" dedim heyecanla. Ve baklava kızın boğazına kaçtı .Hızlı söyledim galiba. Umut öksürük krizine girerken Yağmur ona su getirdi. Bende onları izledim. Şu iş bitse de işe gitsem. Yani sevgilimin yanına. Umut yavaşça suyu içti.

"Ne evliliği? Daha reşit bile değiliz!" dedi telaşla.

"Valla Seçkin ailesi öyle istiyor. Ya severek ya döverek." dedi Yağmur tasasız bir sesle. Helal kızıma.

"Tamam. Düşüneceğim." dedi Umut. Bu...baştan savma sanki? "Olmaz. On dakikan var!" dedim inatla. Umut şaşkın gözlerle bize baktı. Niye bu naz? Bana Enis ile evlen deseler bir saniye düşünmem.

Yağmur ile Umut'un karşısına geçip kollarımızı bağladık. Umut derin bir nefes alıp düşünmeye başladı. Şimdi kızda haklı. Barandan bahsediyoruz. Evi yeme potansiyeli var çocukta. Kız korkuyor tabi.

On dakika sıkıcı, sessiz ve uzun bir şekilde geçti. "Evet. Kararın?"dedi Yağmur.

"Tamam. Ama reşit olana kadar bekleyelim." dedi Umut. Bir an ciddi mi alay mı ediyor anlayamadım.

"Nişan yaparız o zaman!" dedim gülerek.

"Olabilir." dedi Umut ve baklavaya döndü. Önceden hazırladığımız 'evlenmek istiyorum' sözleşmesini imzalatınca derin bir nefes verdim.

Şimdi sevgilime gidebilirim.

☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮

Önlüğümü giyip içeri girdim. Gülerek Enis'e baktığımda o kaşlarını çatmış bir şekilde bana bakıyordu. Niye böyle bakıyor ki? Kızdı mı bana?

"Sorun ne?" dedim yavaşça.

"Sorun önlükle bile herkesin asılmasına neden olacak kadar güzel olman." dedi Enis dudak bükerek. Tam şu an da Enis beni kıskandı mı yani? Bir dakika... gerçekten öyle oldu.

"Ne yapmam gerek?" dedim gülerek.

"Öncelikle gülme. Gülüşün çok güzel. Sonra göz teması kurma. Gözlerin de çok güzel. Hatta sadece otur.Duruşun bile güzel!"dedi Enis iç çekerek. Bu çocuk...ne çok seviyor beni.

"Sevdalım. Ben seninken diğerleri kimin umrunda?" dedim elini tutarak. Gözleri ve yüzü hızla yumuşadı. Ve yakışıklı yüzü güneş gibi parlak bir gülüşle aydınlandı.

"Öyle çok seviyorum ki Esen, kıskanmadan edemiyorum. Belki kıskançlığım seni sıkacak zamanla ama bırakmıyorum." dedi Enis sakin bir sesle. Sanki bir derdini anlatıyor gibiydi. Ela gözleri benim kahvelerime bakıyordu.

"Ben ne senden ne yaptıklarından sıkılırım Enis. Boşuna üzülme." dedim ve yanağına kısa bir öpücük kondurdum. "İş beklemez." dedim ve garson çağıran masaya yöneldim. Ve yürürken bakışlarının üstümde olduğunu biliyordum.

Tıpkı kalbinin elimde olduğunu bildiğim gibi.

☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮