Benden Sana

-22-

Esen'den...

Rüya abla ve diğerleri Enis'i çok sevdi sanırım. Çünkü tüm gece boyunca konuşup kahkaha attılar. Hatta aile kütüğüne kadar öğrendiler. Vay arkadaş! Çocuk benden soğumasa bari. Bu olmayacak duaya amin demek gibi.

Enis Rana. 20 yaşında. Konyalı. Ney okuyordu o ya? Unuttum neyse. 60 kilo. 1.75 boyunda. Ve benim adamım. Süper!

"Ne düşünüyorsun cadı?" dedi Yağız beni dürtüp. Bak ya. Sevgilisiyle el ele geliyor okula. Tövbe yarabbim. Gel boğ beni diyor.

"Siz cidden sevgili misiniz?" dedim huysuzca. Hira ve Yağız birbirine baktı ve "Evet." dediler aynı anda. Senfoni orkestrası kuralım o zaman biz. Tamam Yağız tamam.

"Bugün Umut okula gelecek." dedi Baran sandviçini yiyerek. Bu kızın adına ısınamadım gitti. "Amele yanığım olmuş." dedi Yağmur somurtarak.

"Okul zamanı denize gidersen kem gözler dokunur böyle." dedim. Ne var? Kıskandım tabi ki.

"Sanki ben gidelim dedim. Bora uyuzu yüzünden oldu hep." dedi Yağmur güneş kremini çıplak koluna sürerek.

"Ayran var mı?" dedi Baran. Sohbete limon sık Baran. Aç Baran. Ayı Baran.

#Ayran neden mükemmel bir içecek?

1-İçinde yoğurt var uyku getiriyor. Uykuyu sevmeyen var mı?

2-Tuzlu tuzlu oh mis.

3-Soğuk soğuk oh ferah.

4-Tadı güzel. Bak bu önemli.

5-Ucuz. Bu en önemlisi.

6-Çünkü o AYRAN. Milli içkimiz.

"Bugün dedemlere gidiyoruz. Sevgililer de dahil." dedim Hira'ya gülerek. O da bana güldü.

"Enis'i getirirsin o zaman." dedi Baran. Tam ağzımı açacaktım ki Yağmur araya girdi. "Umut'u getirirsin o zaman." dedi gıcık bir sesle.

"Sende Bora'yı getirirsin o zaman. Sap gibi kalma yani." dedim havalı bir şekilde. Kapak yaptım.

"Susun lan." dedi Yağız.

"Sevgiline yağ çekme üçüz." dedi Yağmur.

"O hep böyle." dedi Hira göz devirerek. Kız çözmüş. Alkışlar yengeye...

"Ayran istiyorum." diye mızmızlandı Baran. Ya bu hala bebek, valla büyümemiş bu. "Ay içim daraldı. Susunda girelim içeri." dedi Yağız ve herkes sustu.

Çünkü o Yağız Seçkin. Yağız Seçkin hani! Rüzgar'ın oğlu.

Adeta bir Kuzey'in oğlu Volkan Konak....

☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮

Pekala ev fazla kalabalık. Aile konseyi toplandı resmen. Sırayla sayıyorum. Oturma sırasıyla.

Dilek teyze. Doruk dedem. Poyraz dedem. Burak dedem. Babannem. Anneannem. Aslı teyze. Babam. Dayım. Enes dayı. Melis teyze. Annem. Yengem. Yağız. Hira. Yağmur. Bora. Baran. Umut. Alp abi. Rüya abla. Abim. Ceren abla. Mirsu. Ben. Enis.

Hoh be. Nefesim kesildi. Bir... iki... altı... on iki... yirmi dört. Yirmi altı kişiyiz. YİRMİ ALTI!! Hay maşallah. Bir kişi daha bulursak iki futbol takımı, teknik direktörler ve hakemler hazır olacak. Eh sonra ver elini halı saha.

"Ee teyze senin siyahi Alex'e ne oldu?" dedi Doruk dede gülerek. Dilek teyze burun kıvırdı.

"Müslüman olsaydı evlenmiştik. Pehlivan gibi adamdı." dedi iç çekerek. Cidden kaslı maslı bir şeydi adam. Çikolata gibi birde.