Benden Sana

-16-

Lodos'tan...

Yavaşça park yerine geldiğimizde Ceren merakla etrafı inceliyordu. Elini tuttum.

"Uzun süredir dalmak istiyordun aşkım." dedim gülerek. Sevgilimin hayali bu. Denizde derine dalma. Dalgıç olmak istiyor. Halbuki benim param ikimize de yeter ama dinlemiyor inatçı keçi.

"Ah. Lodos gerçekten dalacak mıyız şimdi?" dedi Ceren gülerek.

Şimdi böyle sorunca garip oldu. Kavga olacakta biz adamlara dalıyormuşuz gibi oldu. Dalmak sözcüğü niye çok anlamlı ya? Çünkü türkçe zengin bir dil. Evet bu yüzden.

"Evet. Aşkım hadi dalalım." dedim ve el ele minik dükkana girdik. Burada bize tüpler, dalgıç kıyafetleri ve bazı öneriler verdiler. İşte tüpü kontrol edin, sorun olursa şunu yapın falan filan. Sonuç olarak dalgıç kıyafetlerini alıp kabinlere gittik.

"Sen giyin ben seni beklerim."   var? Önce sevgilim sağ salim giyinsin. İti var kopuğu var. Bu devirde kimseye güven olmaz. "Tamam." dedi Ceren ve kabine girdi. İşte bu kızı sevmemin başka nedeni. Asla ama asla bana hayır demiyor.

"Neyse artık burada işimiz bitince gecelik bakarız." dedim gülerek. Ceren kıkırdadı ve içeriden bağırdı. "Rüyanda belki Lodos bey!"

En sonunda o kabinden çıktığında bende giyindim ve yine el ele rıhtıma gittik. "Üç deyince." dedim. Ceren başıyla onayladı. Heyecanı gözler önündeydi.

"Bir...iki....üç!" der demez suya atladık. Ve süprizim burada son buldu.

☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮

Yağız'dan...

Titreyen telefonumu aldım ve ekrana baktım. Annem. Allah Allah. Neden arıyor acaba?

"Alo."

"Oğlum."

Annemin sesini özlemişim be! Ve o güzel yemeklerini. Filiz teyzede çok güzel yemek yapıyor ama anneminkiler kadar güzel olamaz hiçbiri. Çünkü ona anne eli değdi. Hanımeller... anne eli değmiş gibi der, reklamımı yaparım.

"Annem."

"Cezan bitti oğlum. Hadi bu akşam eve bekliyoruz seni." Bu dediğine şok oldum. Bildiğin yanlış restorana gidip pizza sipariş etmişken suşi yiyen kişi gibi oldum. Bu nasıl ruh hali lan?

"Nasıl bitti?"

"Bitti işte oğlum. Babanla çok özledik seni. Hem ablan ziyaret için seni bekliyor."

Ah ablam. Onu en son ne zaman aradım ben ya? Duyarsız, anlayışsız, odun, kıro ben! "Tamam anne. Bugün geliyorum o zaman. Yemeğe bekleyin beni."

"Tamam oğlum."

Annem telefonu kapatınca bir süre boş boş ekrana baktım. Sonra yemek hazırlayan anneanne ve torunu izledim. Buraya fazla mı kaptırdım kendimi? Alıştım sanırım. Bilmiyorum. Kötü hissediyorum çünkü Hira'ya abin olacağım diye söz verdim. Ya da onu koruyacağımı söyledim. Onu yüz üstü bırakmış mı oluyorum şimdi?

"Yağız. Makarna yapalım mı akşama?" dedi Hira hafif gülerek.

"Şey ben akşam yemeğinde yokum." dedim saçımı karıştırarak.

"Nasıl?" dedi Hira. Ah be güzelim. Şu kokunu özleyeceğim sanırım.
"Annemlere gideceğim yemeğe." dedim. Hira 'tamam' dercesine güldü.

"Şey Hira. Bundan sonra hep orada olacağım. Yani... şey... burada..." derken Hira sözümü kesti. Sabırsız kız.