Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çok zormuş..Yürek yanarken,içinde fırtınalar koparken,her gece çaresizliğine yanarken nasip deyip susmak..
Çok zormuş..Bütün bedenin acı içinde kıvranırken hiç bir şey olmamış gibi,ayağına batan,canını acıtan o yolda dimdik yürümek..
Çok zormuş..Sevdiğim dediğin,baş tacı yaptığın,namusunu teslim ettiğin adamın avuçlarının arasından kayıp gitmesi..
Ama en zoru da aynı yastığa baş koyduğun,hiç yapmaz dediğin adamın bir gün gözlerinin içine baka baka başka bir kadının elinden tutup gelmesi.
İşte o an dünya başına yıkılıyordu.
Öyle ki insan o vakit ne tepki vereceğini bilemiyordu.Dilin lal oluyor,anlatmak istesiklerin tek tek boğazına diziliyordu.Susuyordun önce.Anlam veremiyordun gördüklerine.Inanamıyordun.Yapmaz diyordun ama gözünle gördüklerinin yalan olmadığınıda biliyordun.Sonra gözünden akan yaşlara engel olmak istiyordun fakat daha parmak uçların değmeden firar ediyordu gözyaşların tek tek.Için yanıyordu.Kalbin öyle hızlı atıyordu ki kemiklerin çatlama derecesine geliyor,bir el sanki boğazına yapışmışcasına nefes almana engel oluyordu.Canın öyle bir yanıyordu ki tarifi yoktu.Çaresizlik öyle bir sarıyordu ki bedenini elini kolunu bağlıyor hareket etmene izin vermiyordu.
Sevdim..
Sevmenin ne olduğunu bilmeden sevdim..
Körpecik duygularımla,her şeyimle onun oldum ama yetmemişti işte..Ne yaptıysam olmamıştı demek ki.
Bir kadın üzerine kuma gelmesini hakedecek ne yapmış,nasıl bir günah işlemiş olabilirdi ki?
Sebep ne olursa olsun bana elveda demekten başka bir şey bırakmamıştı..
Bende gittim..
Acı vereceğini bile bile gittim..
Ağlaya ağlaya yıllarımı,gençliğimi verdiğim adama hakkını helal et diyerek gittim..
Ardıma bakmadan,bir ömür tek başıma kalmanın acısını yüreğime gömerek çıktım o kapıdan..
