Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hiç görmek istemediğiniz birini ansızın karşınızda görseniz ne hissederdiniz?
Öfke?
Nefret?
Kusma isteği?
Suratının ortasına şöyle okkalı bir tokat geçirme,ya da saçından tuttuğun gibi duvara sinek gibi yapıştırma isteği?
Allah şahidim olsun ki son sözlerimi yerine getirmek için her şeyi yapardım lakin artık tek başıma yaşamıyordum.Eskiden olsa laf olur,söz olur zerre umurumda olmazdı ama ben artık Çelebi ailesinin bir üyesiydim ve hareketlerime dikkat etmek zorundaydım.
"Misafirini böyle mi karşılaşıyorsun Feride.Gerçi sen hep suratsızdın,hala da aynısın.Böyle bir aile seni gelin diye nasıl aldı hala anlamış değilim"
Bu sözlerin canımı yakmaması geriyordu ama yakmıştı işte.Beş para etmez bir insanın söylediği hiç bir sözü haketmiyordum.Hele bu sözler Emine'ye aitse.
Yıllar boyu aynı evde yaşadığım kadını neyin delirteceğini çok iyi bildiğim için cevap bile vermeye gerek duymadan ýıllarca Anne dediğim kadına döndüm ve bir kez daha aynı soruyu sordum.
"Ne işiniz var burada?"
Iki kadının da nefretle bakan gözleri karşısında sırtımı dikleştirdim ve onların bana hiç bir zarar veremeyeceğinin bilincinde olarak rahatladım.
Her ne olursa olsun,her ne yaşanırsa yaşansın bazı şeylerin değişmesi zaman alıyordu.
"Neden burada olduğumuzu senin daha iyi bilmen lazım"
Nefret kusan sözlere aldırmadım.Onların burada yeri yoktu.Bir an önce gitmeleri gerekiyordu.
"Gidin buradan.Kaynanam sizi görmeden ve ortalığı ayağa kaldırmadan defolun"
"Bak sen bizim eski geline.Dili bir karış olmuş maşallah.Nedir bu kendini beğenmişlik Feride?Yoksa ağa gelini oldum diye mi bir metre uzadı o dil.Merak etme rahminin döl tutmadığını anladıklarında görürüm ben seni"
Yine aynı yerden vuruyorlardı.Ve işin en acı tarafı ise bunu kendi hemcinsim olan bir kadın yapıyordu.Bu durum gerçekten utanç vericiydi.
"Sen hiç merak etmeyesin gelin hanım.Ben gerekirse gelinime evlat edinir genede onun o duyguyu yaşamasını sağlarım.Nasılsa doğurmakla ana olunmuyor değil?"
Ben kendi düşüncelerimin ve acımın içinde kaybolduğum sırada kaynanamın sözleri ile kendime gelip hemen sesin geldiği yöne döndüm.Her şeyi ile tam bir hanım ağaydı.Ne zamandan beri oradaydı bilmiyordum,ama iyi ki oradaydı ve bu konuşmaya dahil olmuştu.
''Buyurun geçin kapıda kaldınız''
Yan gözle kaynanama baktığım'da onları buraya çağıran kişinin kim olduğunu anlamıştım.Bu acımasız insanların burada olmasının sebebi buydu.Peki ya amaç neydi?
