Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hiç ummadığım bir anda karşıma çıkan eski kocama öfkem öyle büyüktü ki bu nasıl anlatılır,nasıl dile gelirdi bilmiyorum.
Hani insan bazen gözünün önünde ki gerçeği görebilmesi için bazı şeyler yaşar ve sonra karşıda ki insanin asıl kimliğini öğrenirdi ya işte bende öyle olmuştum.
Bende gerçeği çok geç fark edenlerden olmuştum.
Utanmadan karşıma geçip benimle dalga geçercesine konuşması yetmiyor gibi,birde gevşek gevşek kendinden emin konuşması öfkemi iyice körüklemiş ve en sonunda damarlarımda dolaşan öfkeye yenik düşmüştüm.Gözüm dönmüştü.Ne yaptığım konusunda hiç bir fikrim yoktu lakin onun beni bir kez daha aşağılamasına,hor görmesine izin vermeyecektim.
Vermemiştim de zaten...
Başımı dik tutup elalem ne der düşüncesini zihnimden atıp elimden geldiğince her şeyi yapmış,elime avucuma ne geliyorsa ondan tarafa kusmuştum.
Ta ki karşımda ki adamın farklı bir adam olduğunu anlayıncaya kadar.
İşte o zaman nefesim kesilmiş,korku iliklerimde cirit atmaya başlamıştı.
Koskoca ağa oğluydu karşımda ki...Şikayette bulunsa hiç bir şeye gücüm yetmezdi.Ne param vardı ne tanıdığım..
****** Hani derler ya insanın aklına hep en kötüsü gelir diye...Meğer ne kadar da haklılarmış.
Ben aklımdan bambaşka şeyler geçirirken,karşımda ki adam bunların hiç birini gerçekleştirmemiş,aksine her şeye ılımlı yaklaşmıştı.
Adamın kaşını yarmama rağmen hiç bir şey dememişti.Garipti.Her şeye olumlu bakışı bir nebzede olsa dünyada ki iyiliğin,hoş görünün bitmediğini hatırlatıyordu bana.
Bunun yanında ayrıldıktan sonra ilk kez bir erkeğe bu kadar yakın olmanın verdiği garip bir tedirginlik vardı üstümde.
Parmaklarım açılmış yaraya ulaşınca yüzüm yanmaya başlamış,utanç içinde kalarak yapmam gerekeni zorda olsa yapmıştım.Kokusu burun deliklerimden bir hırsız gibi sessizce ilerlerken,uzun zaman sonra ilk kez bir kokunun hoşluğu ile gülümsemiş,sonrasında da saçma düşünce karşısın da kendime gelmiştim...
Kim bilir belki de kendime gelip,bana yakışmayan düşünceleri aklımdan çıkarmamı sağlayan şey onun benim hakkım da bir kaç özel soru sorması ve benim de ona açık yüreklilikle cevap vermemdi...
Şimdi ise hep kafamın bir köşesinde olan o soru sorulmuştu.
Onu hala seviyor musun?
Ne de olsa severek evlendiğim,eskiden gözünün içine baktığım,bir çocuğum olursa hep ona benzesin dediğim,aynı yastığa baş koydum adamdı.
Yıllarca aklımdan geçen düşünceyi bir başkasının dilinden duymak belkide beni hiç beklemediğim bir gerçeğe götürmüştü.
O adam unutulmuş,külleri çoktan savrulmuş yerinde yeller esiyordu. Sevgim bitmişti ona karşı.Ardıma bile bakmadığım o kapıdan çıktığım gun bitmişti ama gel gör ki yinede anlatamamıştım kendime..
