Not Just Magic

6

'Hey Soof! Hoe was je weekend?', roept Skye enthousiast. Verbaasd kijk ik naar mijn vriendin die met een glimlach haar rugzak aan haar fiets vastmaakt.
'Goed hoor, ik heb gewoon wat huiswerk gemaakt en voor de rest rustig aan gedaan', antwoord ik. 'Waarom ben jij zo vrolijk?'

'Oh gewoon, zin in zaterdag', lacht Skye, waarop ik begrijpelijk begin te knikken. Komende zaterdag gaan we weer met Victor naar een theater voor repetities, maar eerst moeten we deze schoolweek nog doorkomen.
Skye springt op haar fiets en ik kom naast haar fietsen.
'Die vrolijkheid in de vroege morgen, en vooral op maandagmorgen, ben ik niet van je gewend', zeg ik giechelend. Skye glimlacht stralend terug.

Aangekomen op school komt Theo gelijk naar ons toe gelopen. Theo is een goede vriend en zit bij een aantal vakken bij ons in de klas. Hij is net zo vrolijk en enthousiast als wij over mindf*ck en het feit dat we Victor mogen helpen bij zijn live show. Vooral omdat hij ook deel uitmaakte van het avontuur van vorig jaar. 

'Sophia!', roept hij. 'Ik zag je woensdagavond op tv!'
'Ojaa! Dat is waar ook', reageer ik lachend. 'Hoe was ik?'
'Oh, je was een held', antwoordt Theo. Ik zucht en schudt mijn hoofd.
'Ik was mijn cape helaas vergeten', lach ik. Skye en Theo kijken me raar aan en meteen begin ik ongemakkelijk te blozen.
'Te kinderachtig?', mompel ik.
'Ja, te kinderachtig', reageren Skye en Theo al knikkend tegelijk. 

'Sorry', zeg ik zachtjes en ik kijk naar mijn schoenen. In mijn ooghoek zie ik Nikkie voorbij waggelen. Haar heupen beweegt ze alsof ze een filmster is en haar zware handtas zorgt ervoor dat ze een beetje loopt. Als ze mij ziet geeft ze mij die enorme nepglimlach die zij zo goed kan, terwijl haar ogen bijna schreeuwen van jaloezie. Het is al duidelijk dat zij mij ook op tv heeft gezien en het is alleen maar een kwestie van tijd totdat een nieuwe verzonnen roddel de school door gaat.
Theo, Skye en ik besluiten maar naar het lokaal te gaan, wanneer Nikkie de roddeltrut weer voorbij gelopen is.

De dagen van de week vliegen voorbij, alsof het niets is. Veel valt er niet te beleven op school. Elke dag is hetzelfde, de saaie leraren, drukke brugklassers en alledaagse gewoontes.

Maar wanneer het vrijdag is, beginnen Skye en ik weer wat meer enthousiast te worden. Morgen gaan we weer naar een theater en Victor had ons gevraagd of wij vanmiddag al met de trein naar hem toe wilden komen. Vannacht logeren we bij hem in leiden.

Skye POV:

'Kom laten we naar het station gaan', zegt Sophia enthousiast als de bel is gegaan. Ze grist haar jas van de kapstok en duwt die van mij tegen mijn borst aan.
'Op naar Victorrr', lacht ze. Lachend schud ik mijn hoofd, terwijl ik achter haar aan de school uit loop.

'Doe eens rustig', zeg ik tegen Sophia. Ze is hyper en de zware tas die ze op haar rug heeft zorgt ervoor dat ze niet springend vooruit rent. Ook al houdt dat haar normaal nooit tegen.
Het treinstation is gelukkig redelijk dichtbij de school, en na 5 minuten lopen komen we al aan. Sophia laadt haar ov-chip kaart op bij het automaat, omdat ze dat met haar chaotische hoofd in het tussenuur is vergeten. 

Daarna lopen we naar het juiste perron, waar de grote gele trein net binnen komt rijden. Sophia en ik stappen in en zoeken een plekje waar we tegenover elkaar kunnen zitten. Gelukkig is het nog rustig en al snel ploffen we neer op de oncomfortabele stoelen. We zijn op tijd, want de coupé raakt steeds voller met reizigers. Vlak voordat de trein weg rijdt komt er een vrouw naast mij zitten.

Sophia kijkt uit het raam, alhoewel er niet veel te zien valt. Aan de andere kant van het glas staat nog een trein die het zicht blokkeert.
'Daar gaan we!', roept Sophia enthousiast als het gele toestel buiten begint te bewegen. Ik schud mijn hoofd.
'Nee, het is die trein die begint te rijden', lach ik. Sophia kijkt gemindf*cked naar het perron dat aan de overkant tevoorschijn komt, en dan begint ze te giechelen.
'Niets is wat het lijkt', zegt ze grijnzend.