Not Just Magic

22

Skye POV:

'Blijf jij op de trap zitten, dan ga ik de boel verkennen', fluister ik en Sophia knikt.
'Vergeet het codewoord niet.'
'Komt goed.'

Snel geef ik Soof nog een knuffel en dan lopen we stilletjes de trap op. Zij blijft bovenaan de trap zitten, terwijl ik verder ga. 
De trap komt uit op een lange gang met meerdere deuren. Het is ingericht alsof het een huis is, dus ik denk dat Roderick hier ook daadwerkelijk woont. Er staan zelfs wat kasten en planten in de gang. Achter welke deur zou Victor zitten?

Dan hoor ik plotseling stemmen achter één van de eerste deuren weg komen. Stilletjes sluip ik naar die deur en probeer te luisteren wat de mannen zeggen. Het is niet heel verstaanbaar, maar aan de toon van het gesprek te horen, is het ook niet heel belangrijk. Wel hoor ik de naam "Roderick" gezegd worden, dus ik weet nu echt zeker dat we goed zitten. 

Het is jammer dat alle deuren dicht zijn en je er ook niet doorheen kon zien. Zo kan ik er ook niet zo makkelijk achter komen waar Victor is. Dat is nu het belangrijkste. Ook al zit dat waarschijnlijk op slot en hebben we sleutels nodig. 
Zou Victor bij hun in de kamer zitten? 

Ik schrik van een harde bonk in de kamer waar de mannen zijn. Het klinkt alsof er één van hun opstaat, en inderdaad. 
'Ik ga even naar de wc', hoor ik een stem iets harder zeggen dan de toon waarop ze zonet spraken en dan komen er voetstappen deze kant op.
Die man gaat deze deur door komen!

Snel probeer ik weg te komen. De trap is te ver om er op tijd te komen, maar gelukkig zie ik een hoge kast staan. Misschien kan ik mij daarachter verstoppen.
Zo stil mogelijk, maar wel erg snel loop ik naar de kast toe en wanneer ik er net achter sta hoor ik de deur open gaan. 

De man slaat de deur niet dicht, wat betekent dat ik zo een kijkje naar binnen kan nemen. Waar gaat hij heen? Gaat hij richting Sophia of gaat hij mijn kant op? 
Ik probeer mijn adem in te houden, terwijl ik zijn voetstappen deze kant op horen komen. Er loopt een grote gespierde man voorbij. Het is duidelijk dat dat Roderick niet is, dus dat zou wel Milan moeten zijn.

Gelukkig kijkt hij niet om en let hij ook niet op wat er achter de kast staat, dus hij loopt mij zo voorbij, zonder mij te zien. Hij trekt een deur open, waarna er duidelijk een badkamer verschijnt en daar verdwijnt de man in.
Snel kruip ik weer achter de kast vandaan en kijk voorzichtig om het hoekje van de open deur.

Achter die deur zit een soort woonkamer. Er staan wat banken, een tv, een tafel met stoelen en wat kasten. Victor is hier niet binnen, maar ik hoor wel dat er iemand anders in de kamer is. Daarom moet ik heel erg uitkijken dat ik geen geluid maak, anders komt hij kijken wat er in de gang gebeurt. 

Mijn ogen scannen de kamer om iets te vinden wat ik kan gebruiken, maar ik weet dat ik dat niet te lang moet doen. Ik moet mij snel weer verstoppen, voordat Milan weer van het toilet afkomt. Bij mannen weet je het maar nooit, soms zitten ze uren op de wc, maar soms zijn ze ook binnen één minuut klaar.

'Wat doe jij hier?!', hoor ik plotseling achter mij.
Geschrokken spreid ik mijn ogen en ik voel mijn hart in mijn keel schieten. Mijn handen en mijn benen beginnen te trillen, terwijl ik mij langzaam omdraai.
Daar staat de grote gespierde man, die mij net bij mijn schouders grijpt. 

De man die nog in de woonkamer zit komt kijken wat er aan de hand is. Ik kan hem gelijk herkennen van de foto die Sophia liet zien. Dat is Roderick. 
Hij kijkt mij boos aan, maar dan ontstaat er een gemene lach op zijn gezicht.
'Ja, wat doe jij nou weer hier?', grijnst hij. 

'Ik... Ik zag een oude vervallen loods staan en wilde kijken of hij helemaal leeg is. Ik wilde niet inbreken of zo hoor! Ik wist niet dat jullie hier woonden!', probeer ik hun wijs te maken, maar Roderick schudt zijn hoofd. 
'Leugens!', roept hij kwaad. 'Jij bent één van die chicks die voor Victor werkt. Je komt hem redden hè.'

Ik probeer hem tegen te spreken, maar het is al te laat. Milan grijpt mij nog steviger vast.
'SLAGROOMSOES!', gil ik, net voordat hij zijn hand voor mijn mond zet. Zijn andere arm houdt hij om mijn nek, zodat hij mij zo zou kunnen laten stikken als ik tegenstribbel. 
Ik zie Roderick naar een plankje aan de muur lopen en hij haalt er een sleutelbos vanaf. 

'Helaas dat je hem toch niet kunt redden. Je gaat hem nu maar lekker vergezellen', grijnst hij gemeen. 'Dan kun je hem gelijk vertellen wat voor een domme sukkel hij in zijn team heeft.'
Ik word door Milan door de gang gesleurd en naar de achterste deur geleid. Snel probeer ik naar achteren te kijken, waar ik Sophia met doodsangst op haar gezicht boven de trap uit zie kijken. 

Roderick opent de deur met zijn sleutels en ik word de kamer binnen geduwd. Meteen slaat de deur weer dicht en hoor ik de mannen lachen. 
'Kijk Victor! We hebben één van je vriendinnetjes gevonden om je gezelschap te houden.' 
'Veel plezier ermee', voegt Milan eraan toe. 

Ik hoor de mannen lachend weg lopen en dan kijk ik angstig de kamer rond.
'Victor!', roep ik als ik hem in een hoekje van de kamer op een soort bed zie zitten. Hij kijkt mij met grote angstige ogen aan en ik zie dat er tranen ontstaan.
'Skye?! Wat doe jij nou weer hier!', roept hij verbaasd.

Hij ziet er helemaal niet zo heel erg mishandeld uit. Je kunt wel zien dat hij zwak en vermoeid is, maar hij heeft gelukkig geen erge wonden of blauwe plekken. Er zitten een paar scheuren in zijn kleding, en het is nog dezelfde kleding die hij aanhad de dag dat hij verdween. Toch lijkt hij nu zo kwetsbaar, terwijl hij er normaal uitziet alsof hij alles onder controle heeft.

Snel ren ik naar hem toe en geef hem een knuffel. 
'Skye? Wat doe je? Ben je alleen?', blijft hij doorvragen. 
'Ik... ik...', stamel ik emotioneel. 'Ik probeerde je te redden, maar ik werd betrapt.'
'Ja, dat merk ik. Ben je alleen?'

Ik schud mijn hoofd. 
'Nee Sophia is er ook, maar die is zo te horen nog niet gevonden', vertel ik. 'Onze tactiek was om op te splitsen, dus zij is nu nog veilig en zou ons nog kunnen redden.'
'Ons redden? Maar hoe dan?'

Ik probeer een giecheltje in te houden. Die woorden heb ik al lang niet meer gehoord, maar zijn nog steeds de meest gebruikte woorden als reactie op een mindf*ck. 
'Als jou het al niet lukte, waarom kan zij het dan wel?', voegt Victor eraan toe.
Geschrokken kijk ik hem aan. Hij heeft wel gelijk, al kan zij nu al meer weten dan ik. Zij weet in welke kamer Victor zit, ze moet alleen weten waar de sleutels zijn. 

Hoe kan ik haar vertellen hoe ze ons kan redden. De sleutels liggen op het plankje in de woonkamer... Als ze de mannen af kan leiden kan ze de sleutels pakken. 
Of nee wacht! Het plankje hing letterlijk naast een opening van het ventilatiesysteem, maar zou ze dat durven? 

'Ik heb een idee', zeg ik plotseling. Ik loop naar de deur en terwijl Victor mij vragend aankijkt begin ik daar zachtjes op te kloppen. Hopen dat dit werkt...