Not Just Magic

24

'Het is je gelukt!', roept Skye enthousiast.
'Ja, ssssh. Stil! We moeten hier weg', reageer ik fluisterschreeuwend.
Ik zie Victor in de hoek zitten en hij doet nu snel zijn best om op te staan, maar ik kan zien dat hij zwak is. Hij ziet er vreselijk uit. Zijn kleding is gescheurd en vies en zijn haren staan alle kanten op. Ik ben blij dat ik geen wonden of andere plekken zie. Maar ik voel vooral een opluchting dat we hem eindelijk gevonden hebben.

'Sophia! Je bent er ook', zegt hij. Trots en verbazing staat hem in zijn ogen en er lopen nog net geen tranen over zijn wangen. Hij is eindelijk gered, na 2 weken opgesloten te zitten. 
'Ja. Ik ben er. Het is zo goed je weer te zien, Vic', reageer ik blij. 'Het idee met het ventilatiesysteem werkte! Ik heb de sleutels kunnen stelen!'

'Sinds wanneer ben jij een dief?', grinnikt Victor.
'Ach je moest eens weten', giechelt Skye. 'We hebben nog iets veel ergers gedaan.'
'Oh ja?'
'Ja... We hebben ingebroken in het politiebureau!'

Met grote ogen kijkt hij ons aan. 
'Nee dat meen je niet!', roept hij uit.
'Ja! En ik heb een ooggetuige gehypnotiseerd', vertel ik trots. 
'Wat? Hoezo zijn jullie opeens zulke boeven geworden?'
'Omdat Oscar ons niks wilde vertellen.'

Dan klinkt er opeens een knal aan het einde van de gang. 
'Ik wist het!', hoor ik een man roepen. 
Snel rennen Skye en ik de kamer uit om onszelf te kunnen verdedigen. 
'Dat wordt vechten', fluister ik. 'Heb je je wapens nog.'

Skye voelt aan haar zakken en schudt haar hoofd, maar balt dan haar vuisten om te laten zien dat ze er wel klaar voor is.
De grote gespierde man loopt gelijk naar haar toe en wil haar slaan, maar ze is net snel genoeg om de slag te ontwijken. Met een snelle schijnbeweging geeft ze de man een stoot terug. Aan zijn reactie te zien was het een harde klap, want hij wankelt wat achteruit. 

Roderick komt nu mijn kant op en ik moet ook klaar gaan staan. Snel pak ik mijn zakmes uit mijn broekzak en wijs hem naar hem toe, om aan te geven dat hij uit de buurt moet blijven. En daar sta ik dan... Oog in oog met een crimineel. Op de foto van de advertentie leek hij niet zo'n slechterik, maar de grijns die hij nu op zijn smoel heeft jaagt mij de stuipen op het lijf. Toch ben ik blij dat de andere man, Milan, voor Skye koos, want ik had hem echt niet aangekund. 

'Rustig... Rustig', probeert Roderick om zichzelf te beschermen van mijn mes.
'Wat ga je doen? Mijn hypnotiseren?', vraag ik lachend. 'Jammer joh, dat gaat niet werken.'
'Wat wil jij gaan doen? Mij vermoorden met dat mes. Dan ben je toch echt opeens een moordenaar in plaats van een held. Dat zou leuk in de krant staan! Van held naar geweld.'
Hij beweegt zijn handen voor zijn gezicht, alsof hij het zo voor zich ziet. 

Ik ben niet van plan om hem te vermoorden, maar ik kan mij in ieder geval met het mes verdedigen. Dit mes is scherp, dus als hij mij wil slaan maak ik zo een snee in zijn arm. Die dingen kunnen wel pijn doen hoor, en ik ben niet bang om het te gebruiken als het echt moet.

De tijd lijkt opeens even heel erg langzaam te gaan. Ik sta tegenover Roderick met mijn zakmes naar hem toegewezen, terwijl hij boosaardig naar mij grijnst en wacht tot ik iets ga doen. Ik zou mij bijna machteloos voelen tegen deze man, terwijl hij zo zwak lijkt. 
Naast mij zie ik Skye in gevecht zijn met Milan. Ze doet het best goed, en de onderlip van hem bloed al, maar ook Skye heeft wat klappen opgevangen. Toch blijft ze sterk doorvechten en geeft ze niet op. Ik wou dat ik zo stoer was.

Dan kijk ik weer naar Roderick. Hij probeert een beweging te maken om mijn mes af te pakken, maar ik ben nog maar net op tijd om mezelf te verdedigen. Daarbij snijd ik hem in zijn handpalm en het begint gelijk te bloeden, omdat het een diepe snee is.
Met grote ogen kijkt hij naar zijn wond, alsof hij niet kan geloof dat iemand zo makkelijk hem pijn kan doen. Zijn blik verandert en zijn ogen lijken rood te worden van woede. 

Hij wil op mij af komen om mij aan te vallen, maar ik houd hem tegen met het mes.
'Ik ben niet bang om je pijn te doen, als je dat maar weet!', roep ik met een strenge blik. 
'Nou dat is dan mooi wederzijds!', grijnst hij terug. 
'Goed om te weten.'

Ik zie Victor langzaam de kamer uit strompelen, alsof hij mee wil vechten. En Roderick ziet hem ook. Oh nee... straks besluit hij Victor vast te grijpen en met zijn leven te dreigen. Zou hij een wapen bij zich hebben? Nee toch, dan had hij hem al lang getrokken. Wat voor een crimineel heeft nou weer geen wapen bij zich? Hoe slecht ben je dan ook?

'Nee Victor, blijf daar!', roep ik naar hem. Inderdaad zie ik Roderick zijn kant op stappen, maar ik ben hem net voor en houd hem tegen door voor hem te gaan staan. Met mijn mes houd ik hem op afstand, zodat hij Victor niks aan kan doen.
'Helemaal leuk enzo, Sophia', begint Roderick. 'Maar geef het maar gewoon op. Wij gaan toch wel winnen.'

Ik schud mijn hoofd en dreig nog eens met het mes.
'Wij verslaan je zo. Sluiten jullie drieën op in dit kleine kamertje en ik dan ga de wereld veroveren!'
Weer komt de woede in zijn ogen te staan.
'Jullie gaan mij niet tegenhouden! Ik zou de grootste en machtigste illusionist van de wereld worden! Ik zou iedereen onder mijn duim hebben en iedereen kunnen hypnotiseren die mij tegenwerkt. Dat ga jij niet van mij afpakken!'

Hij springt op mij af en wil mij bij mijn nek grijpen, maar ik snijd hem snel in zijn been. Ik wil hem niet in zijn buik steken, want ik wil echt niet een moord op mijn geweten hebben, maar toch moet ik mezelf wel verdedigen. Sneeën in je huid zijn wel te genezen. Dat behandelen ze prima in het ziekenhuis van de gevangenis.

Met nog een snee in zijn arm, wijkt Roderick uit. Volgens begint hij door te hebben dat het mes toch wel gevaarlijk is en hij is ook al aardig aan het bloeden. 
Hij wil nog een beweging maken, maar ik houd hem weer tegen. Ik moet dit winnen! We moeten Victor redden. We geven nu niet op, nu we zo ver zijn!

Dan zie ik naast mij Skye plotseling op de grond vallen. Milan heeft haar keihard op haar hoofd geraakt, waardoor ze knock-out gaat. De duivelse lach komt nu ook op het gezicht van Milan te staan en hij weet dat hij gewonnen heeft.

'NEE SKYE!!!', gil ik van de schrik. Ik kijk naar haar bewegingloze lichaam op de grond en probeer erachter te komen of ze nog leeft. Dan zie ik plotseling mannen die vanaf de trap de gang in komen rennen. Ze hebben uniformen aan en allemaal pistolen in hun hand. De politie! Eindelijk!

'Yes', roep ik opgelucht, maar dan voel ik een harde knal op mijn hoofd. Gelijk word ik duizelig en misselijk. Mijn benen beginnen te wiebelen en nog voordat ik de grond raak, wordt alles zwart...

...