Not Just Magic

19

Skye POV:

Voor het eerst deze week praten Sophia en ik eens niet tijdens de lessen over mogelijke verdachten of over hoe lastig hij te vinden is. De opmerking van Nikkie is hetgeen was ons vooral laat lachen vandaag. Sterker nog, Sophia is al aan het nadenken wat grappig zou zijn als zij Nikkie zou hypnotiseren. Ik zie het haar ook nog wel doen.

'Weet je wat ik mij net bedenk', fluister ik tegen Soof. Ik moet zachtjes zijn, want we zitten weer in de les. 
'Zeg het eens', fluistert ze terug.
'Het is alweer even geleden sinds je een kaarttruc hebt gedaan waar ik bij was. Heb je niks nieuws geleerd?'

Sophia schudt haar hoofd.
'Ik ben te druk bezig geweest met andere dingen, dus ik heb niet veel meer geleerd de laatste tijd. Maar nu je het zegt, we kunnen misschien wel iets leuks doen om Nikkie te stangen.'
'Oh? Wat dan?'
'Wat nou als ik een trucje doe waarbij ik de gedachten lees van meneer Smid. Dat kunnen we in de les doen, om haar jaloers te maken.'

'Aaah, dat is zo geniaal! Dat gaat ze leuk vinden! Dan krijgt ze helemaal geen aandacht!'
'Precies! We hebben hierna Engels, dus ik zeg: doen.'
Sophia giechelt en haar ogen twinkelen van geluk. Eindelijk lacht ze weer. Oprecht. 
'Ik zal gelijk even mijn trucje voorbereiden. Ik weet wel iets', grijnst ze.

Als de bel is gegaan lopen we naar het lokaal van Engels toe. Daar staat de leraar, net zoals altijd te wachten naast de open deur om iedereen te groeten.
'Good day, sir', groet ik vriendelijk.
'Hello', zegt Sophia achter mij.

We gaan op onze plek bij het raam zitten en daar pakt mijn beste vriendin gelijk haar kaarten uit haar tas. Tijdens de uitleg van meneer Smid begint ze wat cardistry te doen, en volgens mij valt het hem al op, want af en toe kijkt verward hij onze kant op. 
Wanneer de leraar klaar is met zijn verhaal en wij opdrachten moeten gaan maken, loopt hij controlerend de klas rond. 

Ik zie Nikkie duidelijk aandacht trekken door extra veel vragen te stellen en meneer Smid beantwoordt ze geduldig. In het begin van het jaar kon hij nog wel erg streng zijn, maar hij wordt steeds aardiger.
Als de roddeltrut eindelijk klaar is met haar vragen, loopt hij weer verder. 

Bij onze tafels blijft hij weer stil staan en kijkt Sophia vragend aan.
'What are you doing with those cards?', vraagt hij.
'Just practicing some things, sir', antwoordt Soof braaf.
'That's pretty good what you did there.'

'Thanks! Do you wanna see a trick?'
De blauwe ogen van Smid beginnen te twinkelen. 
'Yeah sure, show me!', grijnst hij. 
'Yes! Okay, let's go. So, I have this deck of cards.'

'Yeah I see.'
'Now I'm gonna give them a quick shuffle.'
Sophia schudt de kaarten door elkaar en gaat dan verder met de truc. Ze laat meneer Smid 2 kaarten van de stapel pakken en vertel hem dan om het bijbehorende pagina nummer in een boek op te zoeken.

Geïnteresseerd in haar kunstje, doet Smid mee en bladert door het boek dat hij van de tafel pakte. 
'Okay. Now don't tell me, but look at the first word on top of the page. Remember the word, but don't tell me', legt ze uit, terwijl ze de leraar in zijn ogen blijft aankijken. Hij kijkt even moeilijk naar het eerste woord, maar kijkt haar dan weer serieus aan.

'Do you have your word?', vraagt ze.
'Yes, I do', antwoordt hij met een speelse grijns.
'Repeat it, in your mind. And I'm going to try to read your mind!'
Met een kleine show eromheen staart Sophia in de ogen van meneer Smid en doet ze net alsof ze zijn gedachten aan het lezen is.

'Is the word you were thinking off... Sacrifice?', vraagt ze dan. De ogen van Smid worden groot van verbazing en twinkelen nog meer dan dat ze eerst deden.
'How?!', roept hij uit en hij begint te lachen. 'Yes, you are right!'
'How? I'm a mindreader. Duh!'

Sophia begint te stralen. Zo'n typische glimlach van oor tot oor die ik ook altijd bij Victor zie als zijn mindf*ck gelukt is.
'Oh wait', grijnst de leraar dan. 'You're the girl who worked with Victor Mids, right?'
'Yes, I am.'
'You're the hero!'

Opnieuw knikt Sophia haar hoofd en begint te giechelen.
'Awesome!'
Meneer Smid kijkt haar nog even verbaasd aan en kijkt dan de klas rond. Uiteraard is nu niemand met zijn opdrachten bezig, maar iedereen is aan het kijken naar wat er gebeurt. Meteen verandert zijn blik weer en vertelt de klas om verder werken. Hij werpt nog even snel een glimlach naar ons toe en loopt dan weer verder.

Grinnikend kijk ik ook de klas rond en zie Nikkie pissig onze kant op kijken. Die meid is jaloers, dat zij geen aandacht kreeg van de knappe leraar. 
Calm down, girl. Negeer die teacher-crush, want dat gaat toch niks worden tussen jullie. Misschien maar goed voor haar, om eventjes door te krijgen dat zij niet het centrum van iedereens aandacht is.

'Dat was leuk', fluistert Sophia zachtjes.
Ik draai mij om en kijk haar glimlachend aan.
'Ja, dat ging heel goed', antwoord ik. 
'Hij was echt verbaasd. Zo voelde het dus om mensen te mindf*cken!'
Als reactie grinnik ik, want de leraar kijkt alweer deze kant op, omdat we Nederlands praten. 

Als de bel gaat zie ik mijn vriendin met een tevreden blik haar tas inpakken. Ik loop voor haar aan de klas uit, maar nog voordat we bij het trappenhuis zijn aangekomen haalt Nikkie ons in.
'Dat deed je expres hè!', snauwt ze in het gezicht van Sophia. 'Je wist dat ik hem leuk vond, dus je ging gewoon even de aandacht vragen.'

Soof doet net alsof ze helemaal niet begrijpt waar de roddeltrut het over heeft. 
'Huh?', reageert ze verbaasd. 'Nee hoor. Hij vroeg mij wat ik aan het doen was met die kaarten, dus ik liet even wat zien. Dat is alles.'
'Toch deed je het expres! Ik zag Skye wel mijn kant op grijnzen.'

'Ik was gewoon benieuwd wat de reactie van de rest van de klas was, en toevallig zat jij daar', vertel ik grinnikend. 'Girl, ik heb echt geen behoefte aan een verboden relatie!'
'Jaja!', zeurt Nikkie. 'Ik geloof er niks van.'
'Nou geloof haar maar. Wij hebben echt niks met Smid. Wij hoeven hem allebei niet', reageert Sophia. 'Jij mag hem hebben.'

De ogen van Nikkie lijken wel rood te worden van woede, maar ze besluit toch maar haar masker op te zetten met die nep glimlach van haar.
'Nou, dankjewel dan', antwoordt ze, terwijl ze haar hoofd schuin houdt. Met een overdreven glimlach en samengeknepen oogjes kijkt ze ons aan alsof we kleine kinderen zijn en dan loopt ze verder, waarmee ze nog even met opzet tegen mijn schouder aan botst. 

Ik zie Sophia naar voren stappen om er iets van te zeggen, maar ik hou haar tegen.
'Laat haar maar', zeg ik hoofdschuddend. 'Dat kind is toch hopeloos.'
Ze giechelt en haalt haar schouders op.
'Je hebt gelijk.'

Snel geef ik haar een speels duwtje en dan lopen we de trap af, richting de kantine. Daar zit Theo alweer klaar aan een tafeltje.
'Hoi hoi!', groet hij enthousiast. 'Alweer bijgekomen van het politieavontuurtje?'
Ik gniffel en knik. 
'Ja hoor. Maar bedankt voor je interesse.'

'Hebben jullie nog iets gevonden?', vraagt hij.
'Nope', antwoordt Sophia hoofdschuddend. 'Niks.'
'Oh... Jammer.'
'Tja... Het is denk ik maar gewoon een kwestie van afwachten tot de politie hem heeft gevonden, want wij lopen vast.'

Het gesprek verandert naar wat er net tijdens Engels gebeurd is, maar al gauw verandert de stemming van Sophia weer. Ze gaat tegen de muur aan leunen en pakt haar mobiel erbij.
'Haar zijn we kwijt voor de rest van de pauze', gein ik naar Theo en hij moet lachen.
'Jup. Ach toch weer leuk dat ze heeft kunnen lachen. Ik heb het al lang niet meer gezien.'
'Nee ik ook niet.'

'Ben jij nog veel aan het zoeken naar de dader?', vraagt hij en ik word rood.
'Om eerlijk te zijn... Niet echt. Ik heb gistermiddag vooral netflix gekeken en ik ben niet meer toe gekomen aan het internet doorzoeken.'
'Ach... Soms moet je het ook maar gewoon opgeven denk ik.'
'Ja inderdaad.'

Zwijgend neem ik weer een slok water.
'Ej Theo. Kun je mij nog meer leren over hacken?', vraag ik op den duur. 'Niet dat er iets te hacken valt, maar ik wil het graag beter kunnen. Vooral door wat er afgelopen tijd gaande is, lijkt het mij heel handig om te kunnen.'
'Oh sure. We kunnen dit weekend wel afspreken.'
'Yes!'

Theo begint wat basisprincipes uit te leggen van het hacken. Ik probeer het te begrijpen, maar het is denk ik meer een kwestie van gewoon doen. Toch lijkt het mij wel cool om te kunnen. Dan kan ik altijd wel iets vinden wat ik wil vinden over iemand. Handig toch. Niet dat ik er veel aan heb, maar toch is het wel cool.

'Skye?...', hoor ik de stem van Sophia plotseling zeggen. Ik kijk haar aan en zie dat ze geschrokken is, maar ook een beetje angstig.
'Wat is er', vraag ik direct.
'Heb jij ooit gehoord van Roderick Ritsma?'