Not Just Magic

11

De deur zwaait open en er verschijnt een schaduw op de muur.
Ik houd mijn adem in. Shit...Wat nu?

'Deze deur is niet op slot', hoor ik een zware mannenstem roepen.
Verbaasde stemmen reageren op de man die hier in de deuropening staan.
'Die had ik op slot gedaan', klinkt er dan een vrouwenstem.

'Er is hier iemand binnengeweest', zegt weer een andere stem. 'Kijk! Deze lade staat nog open!'
Shit
'Hier is niemand meer, maar er moet iemand in het gebouw zijn. Vlug!'
Er komen steeds meer stemmen bij. Mensen in de gang zijn aan het discussiëren wat ze moeten doen. Wat een chaos.

'Het ventilatiesysteem', fluistert Skye in mn oor en ze wijst naar een rooster voor de opening, maar ik schud gelijk mijn hoofd.
'Echt niet... We gaan we door het raam.'
De mensen in de gang lijken nu ruzie te maken over wie wat moet doen. Lekker professioneel... En dat beschermt dan onze levens.

'Het raam? Ben je gek? Hoe dan?'
'Dat raam komt uit op een dak zag ik zonet. We klimmen er gewoon uit en vluchten via het dak.'
Ik kijk naar Skye en ze kijkt me bang aan. Begrijpelijk.

De deur valt dicht en ik grijp mijn kans.
'Nu!', fluister ik en ik kruip onder het bureau vandaan, ren naar het raam en zet hem open. Skye probeert er uit te klimmen, maar haar lange lichaam past amper door de opening.

'Schiet ooopp', fluister ik gestrest. Wanhopig probeer ik mijn onhandige vriendin te helpen, maar het helpt niet veel.
Dan draait ze zich om en probeert ze het op een andere manier. Gelukkig werkt het en eindelijk staat ze op het dak.
Ik spring er gelijk achteraan met een soort van halve koprol. Waarom zijn wij zo onhandig?

Net wanneer ik het raam dicht doe gaat de deur in het kantoor weer open. Ik kan de agent nog binnen zien lopen en hij kijkt direct naar het raam. Shit... Betrapt.
'Rennen!', gil ik en Skye begint over het dak te springen. Ik schiet erachteraan.

Het dak is nat en glad door de regen, dus ik moet mijn best doen om niet uit te glijden.
De adrenaline raast door mijn lijf en mijn hart klopt in mijn keel.
We moeten snel zijn, anders krijgt de politie ons te pakken. Theo moet klaar staan om te vluchten. Met de fietsen. De zijkant van het gebouw, daar moeten we heen.

Ik grijp naar mijn zakken voor mijn mobiel, maar merk dan dat mijn pakje kaarten weg is.
'Ohnee! Mijn kaarten', jammer ik.
'Wat is er?', vraagt Skye hijgend tijdens het rennen.
'Ze liggen er nog.'

Moet ik terug om ze te halen? Het is anders wel bewijs materiaal. Straks vinden ze ons nog. Dan worden we alsnog gearresteerd en in de cel gegooid. Zo kunnen we Victor nooit redden.
Haastig kijk ik om en zie mannen uit het raam klimmen om ons achterna te gaan. Nee... Laat die kaarten maar liggen. Daar kan ik nu niks meer aan doen.

We rennen verder over het natte, grote dak. Ik vlucht voor mijn leven, zo snel heb ik nog nooit gerend.
Achter mij hoor ik geschreeuw van agenten, vlak voordat ik zie dat we een lager dak op moeten. Dit wordt een grote sprong.
Ik spring, of nee, ik vlieg naar het andere dak, maar Skye blijf achter en kijkt me bang aan.

'Spring!', roep ik.
'Hoe dan?!'
'Nu springen of gevangenis, nu kiezen!'
'Kut!'

Skye neemt een kleine aanloop en springt al scheldend van dak naar dak. Ze valt bij haar landing en ik zie aan haar gezicht dat ze pijn heeft.
'Gaat het?', vraag ik bezorgd.
'Ja, het kan nog... Rennen!', gilt Skye terug.

Achter mij hoor ik nog meer geschreeuw en plotseling hoor ik ook het alarm afgaan. Van de schrik duik ik in elkaar in de hoop dat ik moeilijker te zien ben, maar blijf wel verder rennen. Skye strompelt achter mij aan. Haar hoofd is rood van inspanning. Of van angst?

Aangekomen bij de rand van het dak, help ik Skye mee om naar beneden te komen. Er zit een waterpijp om iets lager te komen en het gras kan onze val opvangen.
Skye springt als eerste naar beneden en ik spring achter haar aan.
Ik zie Theo bij onze fietsen staan, duidelijk geschrokken van het alarm en hij staart ons aan.

'Go! Fietsen!, gil ik naar hem en meteen ren ik naar mijn eigen fiets. Ook Skye springt op die van haar en met z'n drieën fietsen we zo snel als we kunnen.
We fietsen bijna naar de andere kant van het centrum van de stad. Onderweg probeer ik goed te luisteren of ik sirenes hoor. Als de politie ons achtervolgt zijn we de lul. Die hebben ons binnen de kortste keren gevonden.

Na een lang stuk fietsen minderen we eindelijk de snelheid.
'Jongens volgens mij zijn we ze kwijt', concludeer ik opgelucht.

Theo en Skye stappend zuchtend af.
'Auw f*ck!', moppert Skye dan. 'M'n poot! Hij doet zoveel pijn.'
'Wat is er gebeurd?!', vraagt Theo bezorgd.
'Ik ging tijdens het vluchten op het dak door mijn enkel.'

'Jongens, is het niet slim om ergens naar binnen te gaan', ga ik er door heen. Theo steekt gelijk zijn hand in de lucht.
'Ik woon een paar straten verderop. Laten we naar mijn huis gaan. Ik ben toch alleen thuis', stelt hij voor.

Skye en ik stemmen in en we fietsen achter Theo aan. Ik ben eigenlijk nog nooit bij hem thuis geweest.
Ergens in een woonwijk stappen we af en gaan door een schutting door een grote tuin in. Theo zet zijn fiets gelijk neer en loopt naar Skye toe. Voorzichtig helpt hij haar van haar fiets af en laat haar op hem leunen terwijl ze de grote tuin door hinkelt.

'Kom maar op mijn rug', zegt hij dan en gelijk springt Skye, met één voet, omhoog. Ik loop achter hen aan en glimlach om hoe zorgzaam Theo is.
Het huis is best groot, net zoals de tuin. We lopen via de achterdeur de keuken in en Theo zet Skye op een stoel. Meteen loopt hij weg.

'Auww', jammert Skye. 'Dit zal wel gekneusd zijn. Kijk! Hij wordt al dik!'
Voorzichtig trekt ze haar schoen uit en wrijft over haar pijnlijke voet.
'Je bent van een stoepje afgegleden terwijl we door het centrum liepen. Als iemand ernaar vraagt', zeg ik snel. Ze zal wel mensen uit moeten leggen wat er is gebeurd, dus we kunnen maar beter een goede smoes hebben.

Theo komt de keuken weer binnen lopen met een ice pack en een EHBO doos.
'Het is maar goed dat ik eerste hulp kan', zegt hij grinnikend. 'Maar wat is er nou precies gebeurd daarbinnen.'

En terwijl hij de dokter aan het uithangen is, leggen Skye en ik alles aan hem uit.