Not Just Magic

17

Sophia POV:

Een halve week later hebben we nog steeds niks gevonden. Deze gast lijkt wel onvindbaar op het internet. Behoorlijk irritant, want zo komen we niet verder.
Toch geef ik niet op. Ik blijf maar op instagram scrollen tussen hashtags, magie accounts en andere dingen. Hij moet toch ergens zijn!

'Ik word er lichtelijk gefrustreerd van dat we nog niks gevonden hebben', zegt Skye tegen mij. Het is donderdag en we zitten na de grote pauze bij biologie.
'Ja ik ook hoor. Hij is echt nergens. Ik begin ook langzaam maar zeker de hoop te verliezen adt we hem nog gaan vinden', antwoord ik met een zucht.
'Om eerlijk te zijn... same.'

'We kunnen gewoon naar de politie stappen...', probeer ik voor te stellen, maar Skye kapt mij af.
'Nee gek! Dan weten ze dat wij hebben ingebroken!'
Geïrriteerd rol ik met mijn ogen en haal mijn schouders op.
'Ja f*ck...'

Ik laat mijn hoofd leunen in mijn hand en staar naar buiten. Wat de docent allemaal te zeggen heeft boeit mij allemaal niet meer. Ik heb mij de afgelopen weken toch niet kunnen concentreren.
Ongeveer een jaar geleden appte ik een keer met Victor op school. Toen zei hij nog dat ik moest gaan opletten als ik geneeskunde wilde doen. Maar nu gaat dat moeilijk. Ik doe mijn best hoor, Vic. Ik heb nog steeds een doel. 

Vorig jaar was zo leuk. Ik kan mij het avontuur nog zo goed herinneren. Een week met Victor in dat hotel in Amsterdam. Alle shows die we hebben gedaan en de vele dingen die ik toen heb geleerd. 
Inmiddels ben ik nu alweer een stuk verder dan toen. Ik kan niet wachten om hem te vertellen over Christiaan. Hij zal vast trots op mij zijn, want het meeste heb ik van hem geleerd. Ook al wist ik al veel over hypnose, het was vooral showhypnose wat ik mezelf had aangeleerd. Maar met de lessen van Victor is mijn kennis nu veel breder.

Toch mis ik die keren dat hij hypnose bij mij uitprobeerde. Dat was echt heel tof om te ervaren, want hij is de enige die ik ken die dat bij mij heeft gedaan. Natuurlijk ken ik inmiddels wel meer illusionisten en mentalisten, maar daar ik heb gewoon mee gesproken. Victor is degene die mij alles leert. 

Ik zie Skye naast mij met haar telefoon zitten. Zij let ook niet op in de les, net zoals ik. Ik blijf maar naar buiten staren. Vanuit dit klaslokaal heb je een mooi uitzicht over het schoolplein. De ene helft van het plein staat vol met fietsen. Af en toe zie je iemand een fiets pakken of juist neerzetten. Aan de overkant van de weg staan wat mensen te roken, aangezien dat nu niet meer mag op het schoolterrein. 

Plotseling valt mijn oog op een politieauto die voor de school parkeert. De auto staat even stil en een minuut later komen er 2 agenten uit. Wat doet de politie hier op school? Ze zouden toch niet...
'Skye!'
Fluisterschreeuwend stoot ik tegen haar arm.

'Auw!', reageert ze zeurderig. 'Wat moet je?'
Geschrokken wijs ik naar buiten, naar de 2 politieagenten die nu over het schoolplein lopen. De ogen van Skye worden gelijk groot en ze kijkt mij angstig aan.
'Zijn die er voor ons? Zijn we nu de lul?', fluistert ze.
'Dat vroeg ik mij ook al af.'

De mannen verdwijnen de school in.
'Wat moeten we doen? Gewoon ontkennen?', gaat ze paniekerig verder.
'Nee, gewoon eerst verbaasd doen en vragen om het bewijs', vertel ik haar en ik probeer haar te kalmeren. 'Gedraag je vooral niet verdacht.'
'Oké oké... Maar wat als...'

'Onthoud gewoon dat wij verdrietig zijn om Victor en wij ons daarom zo gedragen. Ik bedoel... Het is de waarheid, want we maken ons wel echt zorgen.'
'Oké, is goed.'
Met haar handen wrijft ze in haar ogen en ik zie haar proberen haar ademhaling onder controle te krijgen. Ik snap haar wel. Misschien hebben ze ons door en worden we nu gearresteerd, omdat we hebben ingebroken. Ga je naar de gevangenis als je nog 17 jaar bent? 

Intussen kijkt de docent ons geïrriteerd aan, omdat we door haar uitleg heen praten. Zij gaat ons er zo nog uitsturen, haar kennende.
Dan wordt er plotseling op de deur geklopt. Het schoolhoofd, mevrouw Ploeg, komt binnen lopen en kijkt de klas rond.