My Childhood Sweet Heart (A Gangster Love Story) COMPLETED

CHAPTER 1- UNANG PAGKIKITA

Mazel

"Ma, maglalaro lang po ako sa labas," nakangiting paalam ko kay mama.

Naroon siya sa lamesa at nagbabalot siya ng mga turon na paninda dito sa tapat nang bahay namin. Iyan kasi ang hanap buhay ng mama ko at ang papa ko naman 'ay isang construction worker.

"Sige pero huwag kang lalayo dahil kabilin-bilinan ng papa mo huwag na huwag, kang pupunta doon sa subdivision. Naiintindihan mo ba? Mapapagalitan ka ng papa mo!" malakas ang boses na aniya.

Tumango lang ako at lumabas na pero ang 'di alam ni mama doon pa rin ako papunta kasi doon lamang tahimik at walang maingay kaya makakapag-drawing ako ng maayos. Ito ang libangan ko tuwing uuwi na ako galing sa school.

Papunta na ako ngayon dito sa likod bahay namin umikot lang ako sa ibang daanan para hindi ako makita ni mama.

Sorry talaga ma kung sobrang pasaway ako.

Kausap ko sa sarili ko habang napapangiting naglalakad sa likod dahil dito lang ang daan para hindi ako makita ni mama.

Wala naman dating butas dito at hindi ko rin alam kung bakit biglang nagkaroon ng crack 'yung pader at nabutas ito at parang sinadiya dahil saktong-sakto ako sa butas. Lumusot ako at nakapasok na nga ako sa lugar kung saan ay bawal kaming pumasok. Nakangiting pinagmsdan ko ang paligid tahimik at mahangin.

Tinakip ko ulit ang maliit na playwood na nakita ko lang dito sa gilid para walang ibang pumasok. Sumampa ako sa biak na bato dahil dito banda hindi pa maayos marami pang mga bitak na semento.

Bawal pumunta dito dahil maraming nagrereklamong mayayaman na nakatira dito dahil ninanakawan 'raw sila at kami na mga taga labas na eskwater ang tinuturo nila na may gawa sa lahat ng mga nawawala sa kanila.

Nagulat ako dahil may batang lalaki na nakaupo sa paborito ko na upuan na bato at natigilan ako dahil napasin kong may luhang tumutulo sa magkabilaan niyang pisngi.

"Hoy! Boy! Bakit ka umiiyak?" Malakas na tanong ko at napalingon naman siya sa akin.

"Sinong umiiyak?" Balik tanong niya sa'kin at nagmadali siyang nagpunas nang luha niya gamit ang kaniyang dalawang kamay.

"Weh? Kunwari ka pa diyan e, kitang-kita ko nga e," natatawa ako at sinabayan ko pa ng ngisi sabay simangot naman ng mukha niya na lalong ikinangiti ko.

"You're not funny!" asik niya.

"Nakakatawa ka naman talaga iyakin!" Pang-aasar ko pa.

"Tumigil ka na." malumanay niyang sabi.

Tumigil na ako sa pagtawa kasi seryoso na siya at mukhang galit na.

"Bakit nandito ka? Ngayon lang kita nakita dito," tanong ko sa kaniya at tumingin siya sa akin.

"Ikaw, bakit ka rin nandito? Hindi ba bawal pumasok dito kapag hindi ka naman dito nakatira? Saan ka dumaan?" Magkakasunod na tanong niya.

Tumawa ako dahil sa reaksyon niya at sa magkakasunod niyang tanong.

"Ang dami mo namang tanong e ikaw? Bakit ka umiiyak? Sabi ng lolo ko hindi 'raw dapat umiiyak ang mga lalaki para magmukha silang matapang," masayang sabi ko sa kaniya

Hindi siya sumagot sa halip 'ay lalo siyang nalungkot.

"Bakit? Pinalo ka ba ng papa mo?" mayamaya'y tanong ko kasi sobrang tahimik niya hangang sa marinig ko siyang huminga ng malalim.

"Ikaw? Kapag gusto mo mamasyal kasama ang magulang mo sinasamahan ka ba nila?" malungkot ang boses na tanong niya.

Natawa naman ako sa tanong niya. "Oo naman syempre!" mabilis kong sagot. "Bakit 'yun ba ang iniiyak mo? Akala ko naman pinalo ka na," natatawa ko na namang sabi at tiningnan ko siya.