KALBİMDE UZAY VAR

KESTANE

Her zaman ki gibi yine alarm sesi ile uyandım.
Bugün güzel bir gün olacaktı 6. hislerime çok güveniyordum.

İçerden seslerin geldiğini duyunca hemen odamdan çıktım.

Anne ve babamı karşımda görünce yüzümde kocaman bir gülümseme oluştu.
Onları karşımda görünce aslında ne kadar özlediğimi o zaman fark ettim.

İlk önce anneme sonra babama sarıldım.

"Çok özledim sizi." deyip tekrar sarıldım.

Normal de beni hiç tek başıma bırakmazlardı. 3 gün de olsa bana uzun gelmişti.

"Biz de seni özledik canım benim " deyip yanağından öptü annem.

Annem bana kahvaltı hazırlarken ben de hazırlanmaya başladım.

Ten rengi bir pantolon üstüme bebek mavisi bir kazak giydim. Saçlarımı açık bıraktım, çantamı alıp odamdan çıktım.

Bir yandan kahvaltımı yapıyor bir yandan da annemle sohbet ediyorduk- babam ben hazırlanırken evden çıkmış -.
Kahvaltımı yapıp botlarımı giydim ve evden çıktım .

Biraz yağmur yağıyordu , kabanımın şapkasını kafama taktım , kulaklığımı da kulaklarıma yerleştirdim huzur içinde okula gittim.

Bugün Nehir benden önce okula gelmişti onu sıramızda görünce yanına gittim .

Dün acele acele yanımızdan gitmişti. Şimdi sorgu zamanı.

"Nehir?"
"Efendim."
"Bana anlatmak istediğin bir şey olması lazım."
"Hayır yok."
"Emin misin?"
"Evet."

Daha fazla dayanamadım ve ;
"Ya nasıl yok ? Dün ne oldu?" dedim sesim biraz yüksek çıkmıştı.
"He sen onu diyorsun?"
"He ben onu diyorum." dedim ukala bir şekilde.
"Bir şey olmadı ya bir tane kafeye gittik biraz oturduk bir şeyler yedik , birbirimizden bahsettik sonra beni evime bıraktı."

Bunları söylerken hiç mutlu değildi Nehir normal de ballandıra ballandıra anlatması gerekirdi.

"Sen neden mutlu değilsin?"
"Sevdiği varmış Alya boşuna umutlanmışım." dedi dolmuş gözlerle.
"Kimi seviyormuş?"
"Bilmiyorum sorma gereği duymadım."
"Boş ver takma ya daha iyisi vardır eminim ki."
"Bana göre yok ama " dedi sonra " ben kendimi kötü hissediyorum şimdi eve gidersem annem bir sürü soru sorucak derslerde uyusam notları sonra senden alsam olur mu?" dedi.
"Olur uyu sen ." deyip saçlarını karıştırdım.
🌌🌌🌌🌌🌌
Bugün öğleden önce çok sıkıcı geçmişti.

Uzay ve Güney gelmemişti.
Nehir'de zaten bi uyuyup bi uyanmıştı.

Sıram da 'öpesim var 'şarkısını dinlerken aklıma birden Uzay geldi.

Neden gelmişti ki şimdi aklıma ya ? Ismi neden Uzay'dı? Dün neden beni eve bırakırken mutlu değildi? Ayrıca neden sürekli beni öpmesine izin veriyordum? Artık Uzay'ın beni öpmesine izin vermicektim . Hayır yani o benim neyim oluyorda öpüyor beni ?
🌌🌌🌌🌌🌌
Öğleden sonra da sıradan ve sıkıcı geçti .

Uzay yine gelmemişti . O olmayınca benim canım neden sıkılıyor ki ya?
'Neden olucak Alya seni sinir etmesi hoşuna gidiyor başka bir sebebi yok yani .' diyen iç sesime hak verdim.

Okulun bittiğini haber veren zil çalınca Nehir'le beraber sınıftan çıktık.

Gerçekten bu kadar sevmiş miydi?
Bi sevdiği var diye bu hale düşücek kadar?

Nehir'le sarılıp vedalaştık. Ben yine şarkı dinleyerek eve doğru giderken mesaj geldi.

Mesajın Uzay'dan olduğunu görünce yüzüm de bir gülümseme oluştu.

Gülümseme ? Yüzüm de ? Neden oluştu ki?

Mutlu da olmuştum. Ya ben Uzay mesaj attı diye mutlu olacak kız mıydım?

"Sahilin orda seni bekliyorum." yazıyordu mesajda.
"Geliyorum ." yazıp gönderdim .

Neden hemen geliyorum yazdım ki ? Neden bu aralar hiç onun dediklerini tekrarlatmadan yapıyordum?

10 dakika sonra sahile geldiğim de bi bankta otururken gördüm Uzay'ı yanına gidip oturdum.

"Selam ." dedim yüzüne mutlu bir şekil de bakarak.
"Selam." dedi benimle aynı yüz ifadesi ile.
"Ee neden çağırdın beni buraya?"
Arkasını dönüp bir karton poşet çıkarttı.
"Kestane yemek için."

•Uzay bu bölümde fazla yoktu . Genellikle Alya'nın kendisi ve iç sesi ön plandaydı. Ve bölümün sonunu toplamakta biraz zorlandım açıkçası o yüzden belki bölüm sonu saçma gelebilir ama ben çok gülmüştüm . DBJSJSKAKAJA