Evliliğin Uğuru ❤️Tamamlandı❤️

9. Bölüm

(😍😍Sancak ya...😍😍)

Kübra, bir bardak suyla geldi kocasının yanına, onun içmesine yardım edip, yanına oturdu. "Konuşabilecek durumda mısın?"

Doğan artık ağlamıyordu ama konuşmuyordu da. Yarım saattir boş boş bakıyordu önündeki sehpaya. Kübra ona sakinleşmesi için süre vermişti ama böyle olmuyordu. Sustukça daha kötü oluyordu ikisi de. "Doğan..." Yine cevap gelmedi. "Doğan biz yedi senedir evliyiz seninle."

Doğan gözlerini ona çevirdi ama yine konuşmadı. Gözünün çevresindeki deri, tuzlu yaşlar yüzünden kızarmıştı. Burnunu çekiyordu ara sıra ama hıçkırıkları, iç çekişleri durmuştu. Sadece acı kalmıştı geride. Yorgun düşüren bi acı. 

Kübra sonunda ondan aldığı tepkiyle, devam etti. "Yedi yıldır ne anneni anlattın bana, ne babanı ne de kardeşini. Geçmişinle ilgili hiçbir şey anlatmadın. Acılı bir geçmişin olduğunu biliyorum ama uzak akrabalarının bildiğinden fazlasını bilmiyorum. En yakınınım ben senin."

Doğan yutkundu, başını eğdi. Kübra çenesini tuttu ve kendine bakmasını sağladı, "Yardım etmek istiyorum. Destek olmak istiyorum sana. Bir şeyleri yoluna koyabiliriz belki. Ama yardım etmen lazım. Beni iç dünyana kabul etmen lazım."

"Kübra..." dedi Doğan ve alt dudağını ısırmak zorunda kalmıştı. Sesi çok pürüzlü ve titrekti. 

"Tamam, şimdi hemen konuşmayalım o zaman. Odamıza çıkalım, biraz dinlenelim orada. Sen anlatana kadar bir daha 'anlat' demeyeceğim. Söz veriyorum."

Doğan başını sallayınca genç kadın kocasının elini tuttu ve odalarına götürdü onu. Yatağa girmeden önce Doğan'ı durdurdu ve çocuğuyla ilgilenen bir annenin şefkatiyle üstündeki takım elbiseyi çıkarttı. Sadece boxerıyla  kalan genç adamı yatağa soktu ve kendisi de mini külotu ve sutyeniyle kaldığında yatağa girip kocasına sarıldı. Bedenleri birbirine değdiğinde Doğan derin bir nefes almıştı. Kübra bilerek böyle soymuştu kendisini ve kocasını çünkü biliyordu ki onlar tenlerinin birbirine uyumuyla yakınlaşıyordu. Bedenleri aracılığıyla ruhlarını daha kolay bağlıyorlardı birbirine ve böylece, sessiz iletişim başlıyordu aralarında.

Doğan onun beline sarıldı ve başını sutyeninden dışarı taşmış olan göğsünün yumuşaklığına yasladı. Kübra onun saçlarını, uyuduğundan emin olana kadar okşadı. Uzun sürmüştü uyuyabilmesi ama sonunda, acıyla kıvranmaktan bitkin düşen bedeni uykuya yenik düşmüştü. Kübra derin bir nefes alıp öptü onun gür saçlarını ve kendisi de uyumaya çalıştı. Daha hiçbir şey bilmiyordu ve plan yapabilmesi, önüne bakabilmesi için detaylı şekilde bilgiye sahip olmalıydı. Daha sonra, diye düşündü. Daha sonra her şeyi çözeceğiz. 

*

Kübra uyandığında, pozisyonları değiştirilmiş, kendisini kocasının sıcak göğsünde yatıyorken bulmuştu. Önce eliyle okşadı bedenini, göğsüne sıcak bir öpücük kondurup başını kaldırdı. Doğan uyanmış, tavanı izliyordu. Kübra'nın ona baktığını hissedince gözlerini ona çevirdi. Gecenin bir yarısı uyanmıştı genç adam. Karısının göğsüne yaptığı baskı yüzünden vicdan azabı duymuş, genç kadını kendi göğsüne yatırmıştı. O zamandan beri de gözüne uyku girmiyordu. 

Düşünüyordu Doğan. Ama düşünse de işin içinden çıkamıyordu. Mesut'un geçmişindeki acıların sebebi olarak kendini görüyordu ve bunu değiştirebileceği hiçbir şey yoktu. Artık her şey için çok geçti. Karısının endişeli yüzüne bakınca yüreği sızladı. Bu kadına çektirdiği yetmemiş miydi? Hala kendi acılarıyla onu da üzüyordu. Kıvırcık ve biraz kabarmış saçlarını okşadı, "İyiyim, telaşlanma." dedi ama sesi uzun süredir konuşmadığı ve ağladığı için pürüzlü, boğuk çıkmıştı.