My Cousin | Larry Stylinson✔️

2

"Uyan bakalım uykucu. Okula ilk günden geç kalmak istemezsin." dayımın sesiyle yavaşça kalktım. "Okul kıyafetlerin burada. Giy ve hemen masaya gel." onu onaylayan mırıltılar çıkarıp ayağa kalktım.

"Duş alsam sorun olur mu?"

"Louis artık burası senin evin. İstediğin her şeyi yapabilirsin izin almana gerek yok."

"Teşekkür ederim." Okul kıyafetlerimi ve havlu alıp odamdan çıktım. Aynı anda karşıdaki odanın kapısı da açıldı. "Günaydın." deyip gülümsedim. Soğuk bir sesle "Günaydın." cevabını aldım.

"Banyo-" sözümü bitirmeden parmağıyla odamın yanındaki kapıyı gösterdi. "Teşekkür ederim." beni dinlemeden yürümeye başlamıştı bile. Elimden geldiğince hızlı bir şekilde duş alıp okul ceketini elime alıp salona ilerledim. "Dayı bir şey sorabilir miyim?"

"Elbette Louis."

"Bu ceketi giymek zorunda mıyım?"

"Uhhm sanırım bu soruyu Harry daha iyi cevaplar." çekingence Harry'ye baktım.

"Gerek yok. İstediğin şeyi giyebilirsin." sesi resmen üşümeme neden oluyordu. "Bir de saçları kurutur musun? Islak saçları pek sevmem."

"T-tabi. Üzgünüm bilmiyordum." Odama doğru ilerlerken dayımın onu uyardığını duydum. Saçlarımı kurutup üzerime kot ceketimi geçirdim. Masaya oturup meyve suyumdan bir yudum aldım. Kahvaltı yapmayı pek sevdiğim söylenemezdi. Özellikle yeni girdiğim ortamlarda yemek yiyemezdim.

"Hadi kahvaltını yap Louis."

"Ben kahvaltı yapmayı pek sevmem."

"En azından bir şeyler atıştır."

"Okulda bir şeyler yerim." onlar sessizce kahvaltı yaparken ben meyve suyumu yudumlayıp evi inceliyordum. Fotoğraflara gözüm takıldı. Benim babamla hiç böyle fotoğraflarım yoktu.

"Harry bugün sana okulda yardımcı olur."

"Zahmet vermek istemem ben kendim idare edebilirim."

"Alışana kadar sana yardımcı olsa iyi olur."

"Tamam. Yakınlarda market var mı?"

"Yolumuzun üzerinde var neden sordun?"
"Şey benim şey almam lazım."

"Ne?"

"Şey işte." beklentiyle bana bakınca kaçamayacağımı anladım. "Sigara almam lazım."

"Annenin kullandığından haberi var mı?"

"Var."

"Tamam o zaman okula giderken alabiliriz."

"Teşekkürler."

"Şunu söylemeyi de kesmelisin artık. Bana sürekli teşekkür etme."

"Ağız alışkanlığı. Ben buraya alışana kadar böyle devam eder." deyip omuz silktim.
"Hadi okula o zaman." kalkıp çantamı aldım. Harry ile aynı anda kapıdan geçmeye çalışacağımızı anlayınca durup onun geçmesini bekledim aynı şeyi o da benim için yaptı. Dayım aramızdan geçip "Sağolun çocuklar çok kibarsınız." deyip güldü.

"Hadi geç." onu dinleyip önden geçtim. Arabanın arka koltuğuna oturdum. Harry yanımdaki yerini aldığında şaşırdım çünkü onun öne oturacağını düşünüp arkaya oturmuştum.

"Özel şoförünüzde oldum oh ne güzel." Harry beni dürttü.

"Öne oturmalısın. Bugünlük izin veriyorum." dediğinde gülümsedim. "Teşek-"