My Cousin | Larry Stylinson✔️

17

"Lou açsana telefonu."

"Harry."

"Bir sorun var değil mi?"

"Amy arıyor." yüzündeki değişimden gerildiğini anladım.

"Belki önemli bir şeydir." telefon kapanıp tekrar çalmaya başladı. "Aç hadi Louis." diğer ikili bizi izleyip pizzalarını yemeye devam ediyorlardı. Telefonu açıp kulağıma götürdüm. "Efendim?"

"Louis bana yardım etmen lazım."

"Hangi konuda?"

"Bugün birkaç arkadaşımla dışarıdaydım. Eski bir arkadaşımı gördüm ve başıma bela açmak istemiyorum. Lütfen bana yardım et."

"Ben ne yapabilirim ki?"

"Sadece bir günlük erkek arkadaşım gibi davranır mısın? Lütfen."

"Ben- bunu yapamam."

"Lütfen Louis. Bir daha bir şey istemeyeceğim senden."

"Ben gerçekten yapamam."

"Harry yüzünden mi?"

"Ne?"

"Onun üzüleceğini düşündüğün için mi?" Harry ile göz göze geldiğimizde hemen gözlerimi kaçırdım.

"Zaten senin yüzünden yeterince sorun çıktı."

"Anlıyorum. Onu seviyorsun değil mi?"

"Kapatıyorum." telefonu kapatıp tekrar cebime koydum.

"Ne dedi?"

"Hiç. Küçük bir sıkıntısı varmış bende yardım edemeyeceğimi söyledim."

"Neden? Yardım etseydin."

"Kapatabilir miyiz bu konuyu? Siz ne bakıyorsunuz öyle?"

"Hiç." elime pizza dilimini geri alıp Harry'ye uzattım. Isırıp geriye yaslandı. Son parçayı ağzıma atıp elime ıslak mendil aldım. Islak mendille elimi silip ayağa kalktım.

"Ben hesabı ödüyorum." Kasaya gidip hesabı ödedim.

"Pardon" sarışın garsona bakıp kaşlarımı çattım. "Harry iyi mi?"

"İyi. Neden sordun?"

"Merak ettim. Masaya geldiğimde pek iyi değil gibiydi."

"Merak etme ilgileniyorum ben onunla."

"Kusura bakma sadece merak ettiğim için sordum. Sevgiline asılmıyorum." Sevgilim? Max'in burada çalıştığını ve Harry'nin bu sarışınla konuştuğunu var sayarsak bizi öyle zannetmesi normal.

"Hayır öyle düşünmedim. Asılsanda boşa gidecekti zaten. Herneyse kolay gelsin." arkamı dönüp masaya yürüdüm. "Gidebiliriz. Gel bakalım Harold." ceketinin önünü iyice kapatıp onu kapıya yönlendirdim.

~~~

Eve girdiğimizde Harry ayaklarını yere sürerek koltuğa attı kendini. "Hazza iyi misin?"

"Üşüyorum."

"Önce şu ceketi çıkaralım."

"Hayır çıkarma üşüyorum." dudaklarımı alnına bastırdım.

"Hadi Hazza. Ateşin var çıkarmamız lazım."

"Hayır lütfen çıkarma. Senin gibi kokuyor. Kalsın." durup ne yapabileceğimi düşündüm. Önce dayımı aradım açmadığında anemi aradım. "Birtanem."

"Anne yardımına ihtiyacım var."

"Sorun ne Louis?"

"Harry'nin ateşi var. Dayım evde değil. Evde ilaç var mı bilmiyorum. Ne yapabilirim?"