My Cousin | Larry Stylinson✔️

20

"Ne? Neyin farkındasın?"

"İçinden geçen şeylerin."

"İçimden geçen şeylerin?" hala şaşkın ifadesiyle bana bakıyordu.

"Hislerinin farkındayım Harold."

"Hislerim mi? Sen- hangi hislerimin?"

"Hadi ama böyle devam mı edeceğiz? Sürekli soru mu soracaksın?"

"Ben bile ne hissettiğimi bilmiyorken sen nasıl biliyorsun?"

"Hissediyorum. Sen de benim hislerimi hissedebiliyor musun? Çünkü bende ne hissettiğimi bilmiyorum."

"Hissetmeme izin vermiyorsun. Kapatalım mı bu konuyu? Gerçekten utanıyorum."

"Tamam kapatıyorum." yüzüme bakamayışı o kadar sevimli geliyordu ki gülümseyip yanağını sıktım. Onu kendim çekip sarıldım. Yüzünü boynuma gizleyip sarılışıma karşılık verdi.

~~~

Tüm gün Harry ile dalga geçip onun kızarmasını sağlayarak geçmişti. Eve girdiğimizde kendimi koltuğu bıraktım. Telefonum çaldığında açtım. Harry yanıma oturup bana baktı. "Anneciğim."

"Tatlım. Nasılsın?"

"Ben iyiyim ama senin sesin kötü."

"Louis baban burada ve seninle konuşmak istiyor. Özür dileyecekmiş."

"Babam mı? 3 yıl sonra mı aklına gelmiş?" Harry bana dahada yaklaştı.

"En azından konuşmasına izin ver yoksa rahat bırakmayacak."

"Tamam telefonu ona ver."

"Seni seviyorum birtanem." birkaç hışırtıdan sonra kulaklarımı uğuldatan sesi duydum. "Louis?" ellerimin titremeye başladığını hissettim.

"Ne istiyorsun?" Elimin üzerindeki el bana destek olmak istercesine sıktı.

"Ben sadece özür dileyecektim. Biliyorum çok geç kaldım ama ben daha ne kadar yaşarım bilmiyorum oğlum. Beni affet lütfen."

"Annemi bir daha rahatsız etme."

"Merak etme. Affettin mi? Buna ihtiyacım var evlat."

"Neden 3 yıl sonra?"

"Yakında ölebilirim Louis. Ben kötü bir hastalığa yakalandım ve ne kadar yaşayacağım belli değil."

"Tamam. Affettim seni. Umarım iyileşirsin."

"Bana artık babada mı demiyorsun?"

"Kendine iyi bak." telefonu kapatıp koltuğa bıraktım.

"İyi misin Lou?"

"Evet iyiyim." kollarını bana sardı.

"Onu gerçekten affettin mi?"

"Ne fark eder? Hastaymış ve götünü kurtarabilmek için onu affetmemi istiyor."

"Hasta mıymış? Bu çok üzücü."

"Biliyorum ama üzülemiyorum. Beni arkadaşımın hastalığıyla yaralayan adama şimdi üzülemiyorum."

"Yalnız kalmak istersen anlarım."

"Hayır Harold burada kal. Yanımda olduğunu bilmek beni iyi hissettiriyor."

"Sana bir şeyler yapmamı ister misin?"

"Sana bir şey söylemem lazım."

"Dinliyorum."