TURAN-I VERA

11 -Vera Reis-

Hayatımın ikinci baskınını yemiştim ama hiçbir baskın yediğim ilk baskın kadar utanç verici olamazdı.Şimdi ki basılmam öbürünün yanında gayet normal ve masum kalıyordu kesinlikle.Ayrıca kötü bir şey yapmadık,sadece sarıldık yani.Böyle birazcık romantik bir an yaşamıştık sadece ama dediğim gibi birazcıktı ve bu kısa zaman dilimi de hemen bozulmuştu işte.

Leyla denen kız bana bakmayı kesip çantasını kenara fırlattı ve hemen yatağın etrafını dolaşıp Turan'ın diğer yanına geçti.Yatağın ucuna oturduğunda ona bön bön bakmayı kesip sandalyeden kalktım ve birkaç adım geri gidip kollarımı göğsümde bağlayarak onları izledim.Turan'ın ondan rahatsız olduğunu anlamamak için aptal falan olmak gerekirdi ama bu kız anlamıyordu,ya da anlamamazlıktan geliyordu bilmiyorum.

''Turan çok korktum...Öğrenir öğrenmez de hemen geldim iyi misin?'' Dedi elini Turan'ın yanağına koyarken. Baygın bakışlarım Samet'e döndüğünde kaşlarını kaldırıp omuz silkmişti.Ona bu haberi veren Samet'den başkası olamazdı.Gerçi o da bilerek haber vermemiştir,kesin bu kız yine Turan'ı aramıştır da öyle öğrenmiştir.

''İyiyim Leyla,sağol.'' Turan nazikçe Leyla'nın elini itmişti.

''Yemek falan yedin mi hı?Sana yemek yapıp getireyim hem-''

''Zahmet etme.Yedim ben yemek sağol.'' Şu an üzülmüştüm.Yani kız da seviyordu ve bir şekilde yanında olmak istiyordu işte,onu da anlamamız lazım.Böyle sürekli lafı kesilince,soğuk yanıtlar alınca üzülüyor.

Ellerim saçlarıma gittiğinde Leyla'nın bakışları bana yönelmişti.Boş boş bakıyor gibi gözükse de öfkeyle baktığına yemin edebilirim.Böyle her an üzerime atlayıp beni öldürecekmiş gibi bakıyordu.Ona kızmıyorum,ben de sevdiğim birisini başka bir kadınla sarılırken yakalasaydım ben de aynı şekilde öfkelenirdim.Yani tüm o bakışlarına hak veriyor ve karşılık vermiyordum.Ha üzerime atlamaya çalışırsa karşılığını alır orası ayrı bir şey şimdi.

''Haydi Leyla biz çıkalım.Nurcan seni özlemişti eve geçeceğim sen de gel.Zaten doktor çok yanında durmamıza izin vermiyor.'' Samet konuşunca elimi saçlarımdan çektim ve meraklı gözlerimi Leyla'ya yönelttim.

''Sen git,ben refakatçi olarak kalmak istiyorum.'' Tek kaşımı kaldırdığımda o da bana dönmüştü.

''Refakatçi olarak ben kalacağım zaten.'' Dedim yalancı bir gülümseme takındığımda.

''Leyla.'' Turan Leyla'nın elini tutunca gözlerim büyümüştü. ''Gerek yok,git sen ben iyiyim zaten.'' Leyla eline bakmayı kesip Turan'a döndü ve başını usulca sallayıp Turan'ın yanağına öpücük kondurdu.

Bakışlarımı kaçırdım ve kollarımı indirdim.O sırada çalan telefonuma beni bu ortamdan kurtardığı için şükretmiş ve hemen odadan çıkmıştım.Kim arıyor bilmiyorum açmayı da düşünmüyorum sadece odadan çıkmak istemiştim işte.O kıza ısınamadım,ne bakışlarına ne de Turan'a karşı olan tavırlarına.Kıskançlık falan değil,ısınamadım cidden.Yani biraz garip geldi doğrusu bilmiyorum bence farklı bir kızdı işte.

Üniversite yıllarımda hayatıma çok insan girdiği için her çeşit insanı tanıdım.E kimse bana göre olmadığından okul biter bitmez kimseyle görüşmedim tabi.Leyla'da aynı bizim okuldaki sinsi kızlar gibiydi.Yani görünüşünden bahsediyorum içini asla bilemem.Sonuçta dış görünüşe bakıp onu yargılayamam,sadece izlenimlerimden bahsediyorum işte.

Telefonum tekrar çalmaya başlayınca düşüncelerimi bir rafa kaldırıp telefonumun ekranına baktım.Hayırsız arkadaşım beni arıyordu,aslında araması iyi olmuştu onu özledim.

''Neredesin ya?Ulaşamayacak mıyız biz sana?'' Tuğçe çemkirmeye başladığında kıkırdadım.

''Hastanedeyim.Turan vurulmuş dün gece,ben de geceden beri buradayım.Sabah anneme de mesaj çektim ama görüldü atıp bıraktı.'' Dedim koridorda ufak adımlarla ilerlerken.