TURAN-I VERA

19 -Bahar hanım-

Kontrol edilemeyen duygular sizi ele geçirdiğinde kocaman bir hiç olursunuz.Kontrolsüz duygular insanı hep içten içe kemirir ve ruhunu bomboş bir şeye çevirir. Bazen artık son raddeye geldiğinizde ortaya çıkar bu duygularınız,bazense bıkmışlıktan ötürü ortaya çıkar. İkiside kötüdür ama en çok da son raddeye gelindiğinde kötü oluyor. Çünkü o zaman insan ne yapacağını bilmemeye daha yeni başlamış olduğundan koca bir boşlukta hissediyor kendini.

Her zaman herkesin hayatı dümdüz ilerlemez.Beklemediğiniz şeyler bir anda kapıyı çalar ve ben ne ara hayatımın bu aşamasına geldim diye düşünür durursunuz.Eğer ikinci hayatınız güzelse sizin için pek bir sıkıntı teşkil etmez ancak ilk hayatınızdan ziyade ikinci hayatınız daha aksiyonlu ise o zaman sıkıntı vardır demektir. Çünkü bir anda sürüklendiğiniz onca şeyi kaldıramayabiliyorsunuz ve işte üst üste gelen olaylarla da duygularınızı kontrol edememeye başlıyorsunuz.Bu bir süre sonra da sizi duygusuz yapmaya başlar.Yaşadığınız sorunlar sizi büyütürken bazen de çürütebilir kısacası..

İşte ben de sanırım yavaş yavaş duygularımı kontrol edememeye başlıyorum. Turan'ın hayatıma girmesi benim için bir yeniden doğuş ama aynı zamanda yeniden çöküş de oluyor. Tarık'ın etrafındaki onca kızı bu kadar kıskanmazken şimdi sadece bir kız için kendimi yiyip bitiriyorum.O kız kendini sadece Turan'ı kazanmaya adamışken ve sürekli herkes Turan'ın asla evlenmeyeceğini dile getirirken sakin kalmak imkansızdı. O kızın ilişkimizi zedelemek için elinden geleni yapacağını bilirken sakin kalıp bunları umursamamak cidden imkansızdı.Ne yapacağım konusunda hiçbir fikrim yok. Sadece kendi kendimi yiyip bitirmekle uğraşıyorum,sadece...

''Yoksa seni o asker mi üzdü böyle?'' Omuzuma dokunan elle bakışlarımı havuzdan çekip babama yönelttim. O üzdü baba,o farkında olmadan beni çok üzüyor ama bunu bilmeden yaptığı için ona bir şey diyemiyorum.

''Hayır babacım,sadece yorgun hissediyorum.'' Dedim zorla gülümsemeye çalışırken.

''O üzmüşse bile bize söylemez senin kızın,sanki bilmiyorsun.'' Annem imalı imalı konuştuğunda sinirli bakışlarımı ona yönelttim ama saygım gereği tabii ki bir cevap veremedim.

''Vera. O adamı asla onaylamadığımızı çok iyi biliyorsun,nedeni kötü biri olduğunu düşünmemiz değil bir hayatının olmayışı. Onun işine saygı duyacak en büyük insan benim ancak söz konusu benim kızımın hayatıysa her şeyi en ince ayrıntısına kadar düşüneceğimi bilmelisin.'' Korku dolu bakışlarımla babama bakarken sertçe yutkundum ve iyice ona döndüm. ''Sana hoş bir hayat sunamaz ve bu onun suçu değil.Bırak kafası sadece vatanında olsun,onu oyalama.'' Diye ekleyince gözlerim hemencicik dolmaya başlamıştı tabii ki.

''Baba..Neden böyle konuşuyorsun ki? O çok iyi birisi eğer tanıs-''

''İyiliğinden tek bir şüphem yok. Ancak senin için doğru kişi şu anda o değil kızım.'' Derin bir iç çekti ve bakışlarını benden kaçırdı. ''Hamdi amcanı biliyorsun,en saygıdeğer ortağım. Onunla oturup konuştuk ve seninle Yiğit'i nişanlandırmaya karar verdik.'' Ne ? Şu an gerçekten saçmalıyorlar ve ben daha fazla bu saçmalığa katlanamayacağım.

''Siz..Gerçekten delirmişsiniz ve aklınızın başına geldiğinden emin olmadan lütfen beni görmeyi akıl etmeyin,lütfen.'' Hızlıca yerimden kalktım ve oldukça sert bir şekilde konuştum.

''Vera,saçmalıyorsun farkında mısın?'' Dedi annem elindeki kahve bardağını sehpaya bırakırken.

''Saçmalayan sizsiniz.Çocuk muyum ben?Ben Turan'ı seviyorum ve herhangi birinin daha yüzüğünü bu parmağa bir daha takmam!'' Bağırırken sağ elimi kaldırdım ve son kez yüzlerine bakıp bahçeden çıktım.