PLATONİK

6.Bölüm

Genç kızın içinde yıllarca büyüyen öfke bugün patlayacaktı. Hattını ve telefonunu kırdığında kimse ona ulaşamamıştı. 1 hafta önce ise yengesinden geleceğini haber vermişti.

Şimdi çocukluğunun geçtiği evin önündeydi. Yıllar sonra herkesi görecekti.

Cenk'i görecekti! Ama ne yapacağını bilmiyordu. Cenk'e kızamazdı. Ece ile yaşananlara bilmiyordu. Peki ya ailesi ? Onlar böyle bir şeyi nasıl yapmıştı ?
Eli Zile gitti ve yavaşça bastı. Yüzleşmeye hazır mıydı ?

Kapı hızla açıldı. Dolu gözlerle kendisine bakan annesine kaydı gözleri. Havva hanım kollarını açmıştı. Çok özlemişti Ezgi'yi.

Ama Ezgi annesine sarılmadan direk içeri girmişti. Havva Hanım kızının bu tavrına anlam verememişti. Öğrendi mı diye düşündü içinden. Kalbinden bir şeyler koptu. Ezgi yüzlerine bakmazdı. Biliyordu.

Ezgi içeri girdiğinde ilk İrem'e sarıldı.

Kulağına "teşekkür ederim dürüstlüğün için." Diye fısıldadı.

İrem anlamıştı bunu.
Volkan hemen atladı oradan " bizde özledik"

Ezgi de çok özlemişti. Volkan burnunda tütmüştü. Ama Çağrı yoktu.

"Çağrı nerede ?"

İrem söze atladı hemen :

" Kılıbık sevgilisinden izin alamadı"

Ezgi , İrem'in bu haline güldü. İrem de Ezgi gibi iki yakın dostunu kıskanıyordu. Yıllarını geçirmişti. Nasıl kıskanamazdı.

Ezginin gözleri Cenk'i aradı.

Yoktu.

Ece'nin yanında kesin diye düşündü.
Başka bir açıklaması olamazdı.

Havva hanım kızının yanına gidip , "bana sarılmak yok mu Ezgim."

Ezgi'nin içi sızladı. Ezgim demişti annesi. İçinden Ece'ye de Ecem demiştir! Diye geçirdi. Ve öfkesi tüm vücuduna hakim oldu.

Gözü dönmüştü genç kızın.

O sırada gözü babasına takıldı. Babasının gözlerinde çok değişik bir duygu gördü.
Özlem. O da çok özlemişti babasını, annesini.

"Siz ... Bunu nasıl yaparsınız he ?"
Herkes anlamsız bir şekilde yüzüne bakıyordu genç kızın. Havva Hanım anlamıştı. Ece'yi öğrenmişti kızı. Ama nasıl diye düşündü. Nasıl öğrenirdi ?

"Siz kızının ölümüne sebep olacak bir kıza nasıl evinizi açarsınız ?"

İhanet etmişlerdi Ezgi'ye. Ezgi deli gibi korkuyordu. Sevdiklerini kaybetmek istemiyordu.

" Sen baba , beni bir kere aramadın. Yıllarca kendini bana hasret bıraktın. Bana .. vurdun ! Şimdi o kıza nasıl ev sahipliği yaptın ?!"

Havva hanım kızına baktı acıyla. Kızı yıllarca onları aramamıştı. Ağlamaya başladı. Kenan bey ne diyeceğini bilemedi. Kızını çok özlemişti! Ama sarılamayacak kadar aciz bir durumdaydı.

Çalan zil ile yeniden konuştu Ezgi.

"Cici kızınız mı geldi dersiniz ?"

Kapıya doğru ilerledi Ezgi. Kapıyı açtı ve karşısında Cenk'in kucağında Ece'yi gördü. Ağlama sırası Ezgi'deydi.

İlk gözleri doldu genç kızın. Sonra ise bir yaş firar etti gözlerinden. Yanağından boynuna doğru bir yol izledi. O gözyaşı yaktı genç kadının içini.