15.rész

172 5 0
                                    

Nem kapok levegőt... Fulladok. Hirtelen felülök és sikítok egy hatalmasat! Kifakad belőlem.            

-Kicsim, jól vagy?-rohan be apa.                                                                                                                                      

-Ne-hem-sírom el magam-Márk él-üvöltöm.                                                                                                              

-Én magam temettem el, az lehetetlen-hitetlenkedik.                                                                                           

-Beszél hozzám-nyögöm ki, mire apu ijedten néz rám-suttog kis apróságokat, lefikáz, fenyeget,parancsol. Bennem van, azt mondja... "Te mondtad, hogy nekem a pokol megváltás"  Buzdít, hogy megöljem magam. Álmaimban sokszor megteszem. És te mindig végignézed.              

-Miért nem szóltál-dermed le apa.                                                                                                                                  

-Mert irányít.-sírok még jobban.                                                                                                                                      

-Reggel ide hívok egy szakembert. Rendben? Most pedig aludj.                                                                       

-Nem alszol velem?-kérdezem, de már nem sírok.                                                                                                

 -Nem tehetem, anyád vár. Ő is felkelt a sikításra. Ahogy mindenki más. Ádám itt gubbaszt az ajtódba. De mondtam neki, hogy én elintézem. Ha esetleg...                                                                               

-Behívod?                                                                                                                                                                                  

-Hát persze-mosolyodik el, majd kimegy.                                                                                    

-Szia, jól vagy?                                                                                                                                                                        

 -Úgy nézek ki?-nevetem el magam-itt alszol velem?-pirulok el, amit persze nem láthat, mert félhomály van.                                                                                                                                                                        

 -Őmmm, persze.-Bemászott mellém, majd átkarolta a derekam, mintha ez olyan természetes lenne, de nem zavart. Biztonságban éreztem magam. Egy idő után kezdett kényelmetlen lenni. Így leemeltem magamról a kezét, és megfordultam. A Holdfény megvilágította az arcát, amitől láttam, hogy megakar szólalni.                                                                                                                                        

Kalitkából Kalitkába...(BEFEJEZETT!!!)Where stories live. Discover now