Just a love story

#1

POV Wim

Ik ben Wim, een 18-jarige jongen waarvan de ouders gescheiden zijn.

De ene week logeer in bij mijn mama, de andere bij mijn papa.

Het is een gewone week ergens juist voor de grote vakantie. Ik heb net mijn laatste examen gehad en wandel het lokaal uit. Mijn beste vriend Thomas komt op hetzelfde moment een ander lokaal uit gewandeld.

"Hey Wim! Hoe is je examens geweest?" vraagt Thomas snel. "Goed en die van jou", vraag ik nieuwsgierig, omdat ik weet dat hij moet slagen om een A-attest te halen.
"Slecht, slecht, slecht", antwoord hij. Terwijl Thomas een heel verhaal begint te doen over zijn examens, word ik afgeleid door een berichtje van m'n papa.

P: Kan je straks op tijd thuis zijn? Ik wil je aan iemand voorstellen.

Ik: Aan wie?

P: Aan Sofie, iemand dat ik heb leren kennen.

Ik: Je weet dat het vrijdag na de examens is en dat ik iets ga drinken?

Hoe laat wil je dat ik kom?

P: Sorry, probeer er op tijd te zijn a.u.b. !

"Hey small, luister je wel?" vraagt Thomas plots. Ja, Small is de bijnaam die Thomas mij gegeven heeft. "Jaja, de leerkracht had u het foute hoofdstuk laten leren..."

Hij zucht: "Neen, dat was daarstraks, Ik was bezig over..." "THOMAS!", voor hij zich kan omdraaien, springt zijn vriendin al op hem. Samen vallen ze bijna op de grond.

"Hey hey! Ik heb ook mijn gevoelens", grap ik.

Eenmaal dat we een tijdje op café zitten, kijk ik op mijn gsm. Shit, is het al zo laat?! Ik moest al weg zijn...

Als ik thuis aankom, zie ik een auto staan die ik niet ken, maar ik weet zeker: het is geen goedkope wagen. Ik loop rustig binnen en hoor twee mensen praten in de keuken. Papa's stem herken ik, de andere zal Sofie zijn zeker?

Op het eerste gezicht lijkt Sofie een aardige mevrouw, maar uit ervaring weet ik dat stiefmoeders niet de gemakkelijkste zijn. Papa stelt ons aan elkaar voor en ze lijkt best wel oké. "Oh, nog één ding," zegt papa voor ik de keuken verlaat, "zolang de logeerkamer niet gemaakt is, moet haar dochter bij jou in de kamer slapen."

No way, denk ik bij mijzelf. Ik wil niet zo'n klein blijtertje op mijn kamer.

Het moment dat ik mijn kamer binnenstorm, zie ik een meisje van ongeveer mijn leeftijd staan... Ze is niet zo groot, ongeveer een kop kleiner dan mij, en heeft halflang haar dat van bruin naar blond overgaat. Haar gezicht heeft een bleke kleur en vertoont lichte sproetjes. Haar ogen zijn grijs-groen van kleur en haar wenkbrauwen zijn vol. Ik ben helemaal de kluts kwijt.

Zij breekt als eerste de stilte: "Hallo ik ben Alexandra, jij bent vast Wim?" Ik knik: "Ja, dat ben ik." Wat klink ik als een idioot nu. "Zal ik je helpen met je logeerbed op te maken?" vraag ik snel. Ook al heb ik dat nog nooit gedaan, denk ik in mezelf. Ik wil een goede indruk maken op haar, want wat is ze mooi! Alexandra knikt en wijst naar haar koffers en dozen op de grond. Hoeveel kan een meisje hebben om in te pakken?! Er stonden wel zeker drie koffers met kleding, een met make-up en tientallen dozen met andere spulletjes.

Terwijl ik haar help met het uitpakken van haar spullen, of toch datgene dat ze meteen nodig zal hebben, zwijgen we even. Het is geen ongemakkelijke stilte, zoals ik verwacht had. Dan stopt ze even met uitpakken en richt zich tot mij: "Sorry voor al dit gedoe, ik heb hier ook niet voor gekozen." Ze klinkt alsof ze het helemaal niet fijn vindt om hier te zijn. "We maken er het beste van", zeg ik om haar gerust te stellen. "Ik zal de logeerkamer zo snel mogelijk afwerken, zodat je je eigen plaatsje hebt", ga ik verder.

"Aan tafel", hoor ik Sofie roepen van beneden. Samen lopen we van de trap, naar de keuken. Tijdens het eten hebben ik en papa het vooral over mijn reis die morgenvroeg al begint. Sofie vraagt vriendelijk of ze nog kan helpen, maar ik maak haar op een respectvolle manier duidelijk dat mijn zak al gemaakt is. "De mannen ruimen de tafel af", roept Alexandra ineens en ze glimlach onze kant op.

Terwijl de dames boven wat spulletjes aan het uitpakken zijn, zeg ik tegen papa dat ik heel blij ben voor hem dat hij Sofie heeft leren kennen. Als de keuken proper is, wens ik papa een goede nacht. Ik zeg hem nog: "Ik zal je missen, want een maand op vakantie is best lang."

Eenmaal dat ik boven ben, kruip ik meteen mijn bedje in en val in een diepe slaap.

"Piep-piep-piep-piep". Al snel zet ik mijn wekker af: ik wil Alexandra niet wakker maken. Ik neem mijn kleren mee, kijk nog even naar haar en verlaat dan de kamer.