Just a love story

#30

POV Alexandra

De volgende morgen worden we wakker doordat mama de kamer binnenstormt. "Ah, hier ben jij. Wat doe je hier?" zegt ze verbaasd. Shit, wat moet ik nu zeggen?! Hoe lig ik hier nu ook tegen Wim, denk ik bij mezelf. "Ik, euhm, had een nachtmerrie", probeer ik. Ik weet niet of ze dat gelooft, maar ze gaat er niet verder op in. "Ik en David vertrekken naar de winkel, jullie trekken jullie plan?" informeert ze. Ik en Wim knikken. Dan verlaat ze de kamer weer.

Ik kijk Wim aan en we blozen allebei. "Goeiemorgen", zegt Wim ongemakkelijk en strijkt een verdwaalde haarlok uit mijn gezicht. Ik grinnik: "Goeiemorgen". "Het spijt me van gisteren", biedt Wim zijn excuses aan. "Het is oké, laten we het vergeten", reageer ik. Ik heb namelijk geen zin om er opnieuw aan te denken. Ik wil me focussen op de toekomst, de goede dingen. Wim trekt me weer in een knuffel. "Ik beloof dat ik je vanaf nu zal beschermen tegen al het kwade", zegt hij. Wat is hij toch schattig. Ik kijk hem aan en streel zijn wang. Ongelooflijk dat hij geen blauwe plek heeft van die slag van Luke gisteren.

Ik laat mijn vingers afdwalen naar zijn lippen en krijg de verleiding om ze weer te kussen. Wim is me voor. Hij draait ons om een komt boven mij hangen. Hij kust me teder. Zijn lippen zijn zacht en warm. Ik geniet ervan en kus hem terug. Mijn hart maakt een sprongetje. Ik draai ons weer om zodat ik bovenop hem zit. Ik neem zijn gezicht in mijn handen en kus hem. Eerst kleine korte kusjes, dan langere kussen tot we uiteindelijk aan het tongzoenen zijn. Het gaat bijna als vanzelf en ik vind het prettig. Hij kan goed kussen, veel beter dan Luke. Ik ben helemaal weg van Wim.

Dan sta ik plots op. "Laten we gaan ontbijten", stel ik voor. Wim knikt: "Is goed." We gaan allebei naar beneden om te ontbijten. Net als de afgelopen dagen, smeer ik Wims boterhammen met choco. Hij glimlacht naar me en heeft me een kusje op mijn neus als ik klaar ben. Dat doet mijn hartje alleen maar sneller slaan. Na het ontbijt gaan we ons beurtelings klaarmaken. Als ik uit de badkamer kom, is mama alweer thuis met David. Ik help hen met het uitladen van de boodschappen. "Jij ziet er vrolijk uit vandaag", merkt mama op. Nu moet ik opletten met wat ik zeg. "Ik had gisteren gewoon een fijne avond en Wim en zijn vrienden zijn heel lief geweest", zeg ik. "Oki, ik ben blij voor je", antwoord mama zonder door te vragen. Gelukkig maar.

Wim komt ook de keuken binnen en helpt met de boodschappen die niet voor de keuken bestemd zijn. "Heb jij ook een leuke avond gehad?" vraagt David aan Wim. Wim kijkt verward op en zegt: "Euhm, ja. Vanwaar die vraag?" David en mama schieten in de lach en Wim haalt zijn schouders op. Hij heeft het vorige stuk gemist en kon niet echt volgen. Als alle producten op hun plek staan, is het alweer middag. We eten nog eens met het hele gezin tezamen.

Na de middag hebben mama en David blijkbaar een date of zoiets, want ze vertrekken alweer en zeggen dat ze vanavond waarschijnlijk pas laat zullen thuis zijn. We mogen dus weer eens eten bestellen of zelf maken. Hoewel ze vaak weg zijn, vind ik het eigenlijk niet zo vervelend om alleen met Wim thuis te blijven. In tegendeel, ik vind het juist heel fijn om met hem alleen te zijn. "Waarin heb je zin om te doen vandaag?" vraagt Wim. Ik kijk door het raam. "Daarnet had ik het idee om een wandeling te maken, maar nu is het weer ineens omgeslagen en het regent", zeg ik sip. Wim kijkt ook naar buiten. "Dat is spijtig, wil je anders tv kijken?" stelt Hij voor. "Ik weet niet, zijn er leuke dingen op tv?" vraag ik. Wim lacht: "Dat maakt toch niet uit, je zet toch gewoon op wat je wil met Netflix?" Ahja dat is waar...

Even later zitten we met twee in de zetel te kijken naar Casa de Papel. Wim zegt dat dat een goede serie is, maar ik snap er tot nu toe niets van. Het zijn allemaal gewapende overvallers in rode pakjes die de hele tijd woedend lijken door hun Spaans gebrabbel. Ergens halverwege de eerste aflevering legt Wim zijn hand op mijn bovenbeen, niet ver van mijn knie. Hij glimlacht naar mij en zegt: "Nu moet je goed opletten." Ik probeer me te concentreren op de scène, maar dat lukt me niet. Mijn gedachten dwalen af naar zijn hand op mijn bovenbeen. Ik krijg een vreemd gevoel in mijn broek, alsof ik helemaal op scherp wordt gezet. Ik voel mijn hart als een razende tekeer gaan in mijn borstkas en ik hunker naar Wims aandacht.

Ik houd het niet heel lang meer vol en nog voor het einde van de aflevering stort ik me op hem. Ik kus hem intens. Van oppervlakkige kusjes tot tongzoenen. Ik wil hem helemaal opeten. Wim lijkt verbaasd in het begin, maar gaat wel mee. Ik zet me over zijn benen heen om hem beter te kunnen kussen. Hij legt zijn handen op mijn rug en ik voel iets wat ik nog nooit eerder gevoeld heb. Het is een vreemd gevoel dat ik niet kan omschrijven. Het voelt letterlijk aan alsof ik in mijn broek aan het plassen ben en tegelijkertijd heel opgewonden ben. Ik ben bang dat ik echt in mijn broek plas, en loop gauw naar de wc om mijn broek na te kijken. Op toilet ontdek ik dat mijn slipje nat is, niet nat van pipi, maar nat van slijm. Ik schrik. Ben ik zonet voor het eerst nat geworden van opwinding?

Ik leg gauw wat wc-papier in mijn slipje en ga dan weer naar Wim. "Waar bleef je zolang?" vraagt Wim als ik binnenkom. "Sorry, ik moest even naar toilet", zeg ik. Gelukkig vraagt hij niet door. Hij knikt alleen maar. Ik ga weer naast hem in de zetel zitten en we kijken verder naar Casa de Papel. Ik probeer het niet te laten opvallen dat ik nat ben geworden door hem. Ik kan het haast niet geloven dat dat is gebeurd. Bij Luke heb ik zoiets nooit meegemaakt, zelfs niet toen hij nog onschuldig en lief leek. Ongelooflijk, Wim komt in mijn leven en ik ontdek een heel ander gevoel van verliefd zijn, een veel intenser gevoel. Ik voel me letterlijk aangetrokken tot Wim zoals een magneet.