Just a love story

#58

POV Alexandra

Ik lig bovenop Wim uit te rusten van onze vrijpartij. Hoewel ik er geen behoefte aan had, moet ik toegeven dat het me wel deugd heeft gedaan. "Wim?" vraag ik om zijn aandacht te trekken. "Ja, liefste?" reageert Wim. "Waar zijn onze ouders?" vraag ik. Wim is even stil alsof hij twijfelt aan wat hij moet zeggen. Dan zegt hij: "Appartementen gaan bekijken." Ik voel mijn keel weer dichtknijpen, maar haal diep adem om het gevoel van verdriet te onderdrukken. Ik knik: "Oké".

Even later kleden we ons weer aan en gaan naar beneden. Ik plof neer in de zetel en zet een serie op. Wim gaat naar de keuken en rommelt daar wat met de kasten. Ik kijk naar de tv zonder echt te volgen wat er gebeurt, maar ik heb geen zin om iets anders te doen. Wim komt weer uit de keuken met twee tassen in zijn handen. "Koffie?" vraag ik. Wim schudt zijn hoofd: "Neen, ik heb chocomelk met marshmallows gemaakt, is dat ook goed?" Ik knik: "Daar kan ik mee leven." Ik neem een van de tassen van hem over en neem een slok. "Ah, dat is warm", gil ik en hap naar adem. Ik denk dat ik mijn tong heb verbrand. "Je moet wel blazen, hé", lacht Wim. Ik kijk hem aan met een geïrriteerde blik, maar kan niet lang boos op hem zijn.

Als mama en David thuiskomen, liggen ik en Wim in elkaars armen in de zetel naar de televisie te kijken. Dit keer lijken ze niet meteen te kibbelen en dat doet me goed. Ze begroeten ons en terwijl mama naar boven gaat, begeeft David zich richting de keuken. Ik en Wim blijven ondertussen gewoon verder tv-kijken. Niet veel later komt David weer uit de keuken en vraagt wat we willen eten vanavond. "Ik heb geen zin om te koken, dus kies alsjeblieft iets dat we kunnen bestellen", voegt hij eraan toe. Ik denk even na en kijk naar Wim. "We kunnen pizza bestellen, daar heb ik wel zin in", zegt Wim. Ik knik: "Dat is ook goed voor mij." David knikt: "Pizza wordt het, denken jullie al eens na wat jullie willen hebben."

Die avond zitten we niet rond de keukentafel, maar rond de livingtafel. De tafel staat vol pizzadozen. We hebben ons eens goed laten gaan en zullen waarschijnlijk nog genoeg eten over hebben om morgen van te eten. In totaal staan er zeven grote pizzadozen op de tafel. Mama is er niet echt mee opgezadeld, maar geeft gelukkig geen commentaar op dit ongezonde eten. "Dat heeft gesmaakt", zegt David als hij gedaan heeft. Ik en Wim knikken instemmend, maar dan zie ik mama een vreemde blik naar David toewerpen. Als reactie schudt hij zijn hoofd. Wat vreemd. Ik wend mijn blik weer naar de pizza's en neem toch nog een laatste stuk.

Als iedereen gedaan heeft met eten, ruimen ik en Wim de tafel af. We zetten de overgebleven pizzastukken in de frigo en laden de vuile borden in de afwasmachine in. Ik ga met een natte vod over de tafel om ze weer proper te maken. Wim is nog in de keuken bezig en mama en David zitten in de living tegen elkaar te fluisteren. Subtiel probeer ik iets van hun gesprek op te vangen, maar hoe ik ook mijn oren spits, ze fluisteren te zacht. Als ik weer de keuken inloop, verzeild in gedachten, bots ik tegen Wim op. "Oh sorry," zeg ik, "ik had je niet opgemerkt." "Waar zit je met je gedachten, Alexandra?" vraagt Wim. Ik schud mijn hoofd: "Het zal wel niets zijn, maar onze ouders zijn in de woonkamer iets aan het bespreken op fluistertoon." Wim lijkt even na te denken, haalt dan zijn schouders op en loopt door naar de living.

Onze ouders stoppen meteen met fluisteren als we ons bij hen voegen in de woonkamer. Voor de rest van de avond zeggen ze niets meer tegen elkaar. We kijken naar het journaal en vervolgens naar een of andere serie. Uiteindelijk gaan we naar boven om te gaan slapen. Ik en Wim gaan als eerste naar boven en maken ons klaar voor bedtijd. Mama en David blijven echter nog even beneden. Ik vind het toch maar raar dat mama en David daarnet zo aan het fluisteren waren. Terwijl ik mijn pyjama aantrek, maak ik in mijn gedachten en afweging van de mogelijke onderwerpen die onze ouders kunnen bespreken met dat gefluister. Zou er iets zijn dat wij niet weten? Zou een van hen iemand anders hebben of zouden ze gewoon geen gevoelens meer voor elkaar hebben? Zou het misschien toch weer de betere kant opgaan of niet?

Voor ik ga slapen, ga ik nog even naar Wim toe. Ik klop eerst op de deur voor ik binnenga, maar wacht niet op een reactie. Wim staat in zijn boxershort te rommelen in een van zijn kasten. Ik moet een grinnik onderdrukken. Hij kijkt op terwijl ik naar hem toe loop. "Hey, schoonheid", zegt Wim en pakt me vast. "Hey, lieverd", reageer ik waarna hij me kust. "Blijf je bij mij slapen vannacht?" vraagt Wim. "Euhm," twijfel ik, "dat had ik niet voorzien, maar dat kan." Hij grijnst en terwijl hij me weer kust, slaat hij met zijn vlakke hand op mijn kont. "Deugeniet!" zeg ik als reactie en knijp in zijn billen. Hij lacht.

De volgende morgen word ik als eerste wakker. Wim slaapt nog vast en heeft zijn armen stevig om me heen geklemd. Ik glimlach door hem zo te zien en probeer hem een kusje op zijn neus te geven, maar dat is niet zo makkelijk omdat ik geklemd op zijn borstkas lig en dus niet tot bij zijn gezicht raak met mijn hoofd.