Just a love story

#2

POV Alexandra

De afgelopen week heb ik me bezig gehouden met het inpakken van mijn spullen. Mijn moeder is al jaren alleenstaand en heeft onlangs iemand leren kennen. Het ging allemaal heel snel. De man kwam hier geregeld over de vloer en op enkele maanden tijd hebben ze blijkbaar een hechte relatie opgebouwd. Twee weken geleden kwam mijn moeder mijn kamer binnen en kondigde aan dat we bij hem zouden intrekken. Dat zie ik eigenlijk echt niet zitten, ik woon hier zo graag... Maar ja, ik heb hier niets te willen, dus ik pak maar gewoon mijn spullen in en dat tijdens mijn examens!

"Alexandra, ben je klaar?" hoor ik mijn moeder van beneden roepen. "Ja ja, ik kom met mijn laatste dozen naar beneden", roep ik terug. Ik sluit de laatste verhuisdoos, het meeste staat al beneden. Ik kijk nog één keer mijn lege, oude kamer rond om afscheid te nemen. Dan verlaat ik mijn vertrouwde plek waar ik al heel mijn leven heb geleefd.

Beneden aangekomen, zie ik dat David en mama bezig zijn met het inladen van de camionette. Omdat onze auto te klein is, komt hij ons helpen. De meubels in ons huis nemen we niet mee, die worden samen met de woning verkocht. Ik begroet David en zet mijn laatste doos in de laadruimte van de camionette. Hij is wel een toffe man voor mama, maar toch blijft het wringen voor me.

Als alles is ingeladen, stappen we in de auto's. Mama stelt voor dat ik bij David in de camionette meerijd, zodat we wat kunnen socializen. Ik wil niet moeilijk doen, want mama is al heel lang niet meer zo gelukkig geweest als nu. Ik stap dus bij David in de camionette en mama rijdt met onze auto, een Porsche.

Het eerste deel van de rit verloopt zonder woorden, maar dan breekt David de stilte: "Ik ben er zeker van dat je het goed zal kunnen vinden met mijn zoon". Ik kijk hem verbaasd aan: "Je hebt een zoon?!" Hij knikt. "Ja, hij heet Wim en is 18 jaar ondertussen", gaat hij verder. Wim, 18 jaar, dat is twee jaar ouder dan ik. Ik laat het tot me bezinken. "Zijn er nog dingen die ik nog niet weet?" vraag ik, zonder onbeleefd te klinken. "Nee, dat is alles, denk ik", zegt David en verandert de radio van post. Ik kijk weer voor me uit naar het wegdek en de andere auto's op de weg.

Als we aankomen bij Davids huis, vallen mijn ogen bijna uit mijn kassen. Het is een ware villa die voor me staat, met een grote tuin en een ingebouwd zwembad. Plots vind ik het al veel minder erg om te moeten verhuizen. We stappen uit en mam parkeert haar auto achter de camionette van David. "We zullen eerst alle dozen binnen zetten voor ik jullie een rondleiding geef", stelt David voor. En zo gezegd, zo gedaan.

Enkele uren later zit ik op de kamer van Wim. Hier zal ik voorlopig ook moeten logeren omdat de logeerkamer nog niet af is. Ik kijk de kamer rond, wat is het hier rommelig! Ik open mijn koffer en begin alvast plaats te maken in de kledingkast. Op dat moment gaat de deur open en stapt er een jongen binnen. Hij is zeker een kop groter dan ik en is sportief gebouwd. Zijn zwarte haren zijn kort geschoren en laten een soort van 'Mickey Mouse'-oortjes op zijn voorhoofd zien. Hij draagt een donkerblauwe jeansbroek en een grijze sweater. Dat moet Wim zijn, denk ik bij mezelf. Hij ziet er wel oké uit. Hij staart me aan zonder iets te zeggen.

"Hallo ik ben Alexandra, jij bent vast Wim?" begin ik. "Ja, dat ben ik", knikt Wim. Ik moet glimlachen door zijn reactie. Hij lijkt wel uit het veld geslagen. "Zal ik je helpen met je logeerbed op te maken?" stelt hij voor. "Graag", antwoord ik en samen beginnen we mijn spullen uit te pakken. Wim maakt plaats in zijn kasten, zodat ik mijn kleren er ook in kan wegleggen.

"Aan tafel!" hoor ik mam van beneden roepen. Ik en Wim stoppen met uitpakken en gaan naar beneden om te eten. Tijdens het eten praten Wim en David over een reis die Wim gaat maken. Ja lap, nu had ik net iemand die mij hier zou helpen en vertrekt hij morgen al weer. Ik zucht zonder dat iemand het opmerkt. "De mannen ruimen de tafel af!" zeg ik als we gedaan hebben met eten. Mijn moeder schiet in de lach, gevolgd door een lach van David en Wim. Terwijl ik en mama verder spullen gaan uitpakken, ruimen Wim en David de keuken op.

Na een tijdje hoor ik Wim naar boven stommelen. Hij wenst me een goede nacht toe en maakt zich klaar om naar bed te gaan. Ik moet moeite doen om niet te gluren, want ik weet dat hij daar in zijn onderbroek staat. In plaats daarvan rond ik mijn uitpakken af. Als ik omkijk, zie ik dat hij al in bed is gaan liggen. Niet veel later hoor ik hem al snurken, dat is het moment dat ik besluit om mijn pyjama aan te trekken en ook in bed te kruipen.

Ik stuur nog een beetje met mijn beste vriendin, Freya, voor ik ga slapen. Ik vertel haar alles van wat ik vandaag heb meegemaakt. Ik stuur ook mijn vriend, maar laat het gedeelte 'Wim' achterwege. Ik weet hoe jaloers mijn vriend kan zijn en daar heb ik geen zin in. Ik wens Freya en Luke, mijn vriend, goede nacht en ga dan zelf slapen. Het laatste wat door mijn gedachten schiet, is hoe lief Wim voor mij al is geweest, want voor hem is dit ook niet makkelijk.

Als ik de volgende ochtend wakker word, zie ik dat Wim weg is. Mijn periode van enig kind breekt weer aan en dat zal nog zo voor een lange maand duren. Ik besluit om vandaag te beginnen aan het opruimen van Wims kamer, zodat ik mijn spullen tenminste ergens kan zetten. Ik mis al meteen Wim's hulp, maar ik kan het wel alleen aan. Ik ben toch gewend om mijn hele leven al alleen te zijn.