Just a love story

#54

POV Alexandra

Wim was gisterenavond pas heel laat thuis. Ik lag zelfs al te slapen in zijn bed. Ik was best wel ongerust, maar toen hij uiteindelijk thuiskwam, ging dat gevoel snel voorbij. Mama is nu ook weer thuis en dat heeft heel wat van de stress weggenomen. Nu ik weet dat ze goed herstelt, zijn er geen zorgen meer aan mijn hoofd. Ik heb iedereen die ik graag zie weer rondom mij. Mijn geluk kan niet meer stuk.

Als ik de volgende morgen wakker wordt, is Wim alweer weg. Ik zucht en maak me klaar om naar school te gaan. Als ontbijt steel ik Wims ontbijtgranen en drink een tas koffie. Daarna vertrek ik al naar school, maar niet voor ik mama een kus heb gegeven. Anja staat me al op te wachten aan de schoolpoort. We gaan samen naar binnen en lopen naar het klaslokaal waar we het eerste lesuur moeten zijn. De dag verloopt langzaam en de lessen lijken eindeloos saai, maar gelukkig krijgen we tijdens de middagpauze goed nieuws: de leerkracht die we normaal gezien de twee laatste lesuren hebben, is ziek.

Tegen 14.30 uur ben ik thuis. Tot mijn grote verbazing tref ik een slapende Wim aan in de zetel. Mama zie ik op het eerste gezicht niet. Ik ga naast de zetel staan en kijk naar Wim. Ik glimlach omdat hij er schattig uitziet als hij slaapt. Ik buig voorover en geef hem een kus op zijn voorhoofd. Hij reageert op mijn aanraking door langzaam zijn ogen te openen. Als hij mij ziet, glimlacht hij en trekt me bovenop hem. Hij houdt me stevig vast in een knuffel. "Hey schoonheid", zegt hij met een slaperige stem. "Hey slaapkopje", antwoord ik. Hij glimlacht en geeft me een kusje op mijn neus. "Ik zal je verder laten slapen, want je ziet er moe uit en je hebt afgelopen nacht ook niet veel slaap gehad", stel ik voor. Hij knikt, maar laat me niet los. "Mag ik opstaan?" vraag ik. Wim schudt zijn hoofd: "Nee, je moet bij mij blijven liggen." Ik zucht plagerig en leg mijn hoofd op zijn borstkas. Dan maar mee rusten.

Rond 16.00 uur schrik ik wakker. Ik was in slaap gevallen. Ik lig nog steeds bovenop Wim, die zodanig vast slaapt dat hij snurkt. Ik maak me voorzichtig los uit zijn greep en sta op. Ik wandel naar de livingtafel en pak mijn laptop erbij. Ik zie in mijn ooghoek hoe Wim een kussen stevig in zijn armen sluit. Wat is hij toch lief. Ik open 'Popcorn Time' op mijn laptop en scrol door het assortiment. Ik merk dat er veel nieuwe films tussen staan. Terwijl ik mijn oortjes erbij neem, komt mama binnen sloffen. Ze heeft vast boven in haar bed geslapen, want ik hoorde haar net van de trap komen. "Poppemie, je bent zo vroeg thuis", zegt ze zacht om Wim niet wakker te maken. Ik knik: "De leerkracht van de laatste twee uren was er niet vandaag." Mama knikt begrijpend, komt naar me toe en geeft me een kus. Daarna loopt ze door naar de keuken.

Uiteindelijk kies ik voor de liveaction-versie van 'Dumbo' en daar heb ik allesbehalve spijt van. Zo'n prachtige film. Ik ga zodanig op in de beelden dat ik niet merk dat mama achter me komt staan en een tijdje meekijkt. Pas op het moment dat ze haar hand op mijn schouder legt, schrik ik op. Ik gebaar dat ze naast me mag komen zitten en geef haar een van mijn oortjes aan. Samen kijken we naar het verdere verloop van de film.

Die avond kruipen we allen vroeg in ons bed. Ondanks zijn lange dut van daarnet, ziet Wim er nog steeds moe uit. Ik kruip weer naast hem onder het laken. Ik slaap veel beter bij hem dan in mijn eigen bed. Lepeltje-lepeltje vallen we uiteindelijk in slaap.