Positively, Ms. Independent [COMPLETED]

CHAPTER 26

LESTER'S POV

Nang matapos na ang party ay agad akong nagtungo sa classroom ni Dylene. Nakita ko siyang nag aabang sa may pintuan.

"Ang tagal mo." Inis nitong sabi.

"Hahaha. Sorry, katatapos lang ng party eh. Kayo?" Tanong ko sa kanya.

"Katatapos lang din. Mga 5 minutes ago. Hahahaha." Sagot ni Dylene.

"So anong plano natin? Tara, date tayo." Sabi ko sa kanya. Agad kong kinuha ang kamay niya at naglakad na kami papalayo. Nagtungo kami sa Glorietta at kumain kami sa Chowking.

"Pansin ko lang, Glorietta ang date place natin. Hahaha. Parang kailan lang dinala mo ako dito ah?" Sabi ni Dylene sa akin.

"Ayaw mo ba? Hanap tayo sa susunod ng ibang malls." Sabi ko sa kanya. Umiling naman siya.

"This is one of my memorable place. Thanks." Sabi nito. Hindi ko napigilan at napangiti ako sa sinabi niya. Pagkatapos namin kumain ay napagdesisyunan naming gumala sa Luneta Park kaya naman agad kaming bumiyahe papunta.

"Last 3 months na lang. Gagraduate na ako. Magkahiwalay na tayo ng school." Sabi ko kay Dylene. Tinignan naman niya ako at ngumiti.

"Bakit makikipagbreak ka na ba? Kaya mo ba ako dinala dito?" At nagkunwaring naiyak.

"Hahaha. Baliw. Hindi. Sinasabi ko lamg na malapit na ako grumaduate." Sabi ko sa kanya. Inakbayan ko siya at tinitigan.

"Aantayin kita sa UST." Sabi ko sa kanya.

"Yeah. Sagot nito. Naglakad lakad lang kami sa park hanggang sa nag gabi na. Nagyaya na siya na maghapunan. Bumalik na kami sa Makati at sa Glorietta na lang naghapunan. Hinatid ko na si Dylene pagkatapos.

"So.. Bakasyon na. Hindi muna tayo magkikita." Sabi nito. Hinawakan mo naman ang mga kamay niya.

"Sino nagsabi na hindi? Siyempre bibisitahin kita. Mag jajamming tayo." Sabi ko.

"Ahh oo nga pala, may gig ako bukas. Sama ka?" Pagyayakad nito.

"Sige ba. Alam mo namang gustong gusto kitang pinapanood na nakanta." Sabi ko.

"Heh. Hahaha. Osya, ikaw ay umuwi na. Mag ingat ka sa biyahe." Sabi sa akin ni Dylene.

"Sige. I love you."

"I love you too." Sagot nito. Pakiramdam ko namumula na ako sa kilig. Eh! Minsan lang naman kasi mag 'I Love You' si Dylene. Hahaha. Kaya kapag ginagawa niya yon, kinikilig pa din ako. Parang tanga lang. Nag wave ako sa kanya at tuluyan nang umalis.

-------------------*

DYLENE'S POV

Hindi maalis sa isip ko ang sinabi ni Lester na iintayin niya ako sa UST. May isang taon pa ako bago grumaduate ng High School. Sabi naman niya bibisitahin niya ako palagi. Pero mas iba pa rin sa pakiramdam kapag kasama ko siya araw-araw.

Papikit na sana ako nang biglang nag ring ang cellphone ko.

"Hello?"

"Tulog ka na ba?" Tanong ni Lester.

"Parang hindi tayo magkasama maghapon ah. Ano miss na miss agad ako?" Sagot ko sa kanya. Natawa naman siya sa sinabi ko.

"Kulang na lang dito ka na tumira eh." Pagbibiro ko.

"Pwede ba?" Sagot nito

"Lol. Wag ako." Natatawa kong sambit.

"Pero seryoso ako sa sinabi ko kanina. Iintayin kita sa UST. Bibisitahin pa din naman kita eh. Kaso nga lang di mo na ako makikita sa school. Di mo na makikita ang kagwapuhan ko." Sambit nito kasabay ng pagbuntong hininga nito.

"Kahit kailan talaga napaka hangin mo. Mamimiss kita." Sabi ko sa kanya.

"Alam ko naman yon." Sagot nito. Kahit kailan talaga napakahambog ng lalaking ito.

"Basta bukas, sumama ka sa gig ko. May kakantahin ako na dedicated ko sa'yo." Sabi ko sa kanya.

"Sweet mo naman talaga eh. Sige. Tulog ka na. I love you." Sabi ni Lester.

"Oo na sige na. I love you too." Sagot ko at ibinaba na niya ang tawag pagkatapos.

Kinabukasan, unang araw ng bakasyon. Bukod sa mga gawaing bahay ay wala na akong ginagawa. Naisipan ko na manood na lang ng tv at mag cellphone dahil hapon pa naman ang gig ko.

6 pm.

Hindi ko maiwasan ang hindi mapatingin sa relo ko. Dahil wala pa si Lester. Tinext ko naman sa kanya kung saang resto ako kakanta at kung anong oras ang simula. Yung dedication song ko pa naman sa kanya ang unang una kong kakantahin.

"Good evening, ladies and gentleman so this song that i am going to sing is dedicated to the person who bring colors to my life."

You know me the best
You know my worst, see me hurt, but you don't judge
That, right there, is the scariest feeling
Opening and closing up again
I've been hurt so I don't trust
Now here we are, staring at the ceiling

I've said those words before but it was a lie
And you deserve to hear them a thousand times

If all it is is eight letters
Why is it so hard to say?
If all it is is eight letters
Why am I in my own way?
Why do I pull you close
And then ask you for space
If all it is is eight letters
Why is it so hard to say?

Isn't it amazing how almost every line on our hands align
When your hand's in mine
It's like I'm whole again, isn't that a sign
I should speak my mind

I've said those words before but it was a lie
And you deserve to hear them a thousand times

If all it is is eight letters
Why is it so hard to say?
If all it is is eight letters
Why am I in my own way?
Why do I pull you close
And then ask you for space?
If all it is is eight letters
Why is it so hard to say? (woah, oh yeah)

When I close my eyes
It's you there in my mind
When I close my eyes

If all it is is eight letters
Why is it so hard to say?
If all it is is eight letters
Why am I in my own way?
Why do I pull you close
And then ask you for space
If all it is is eight letters
Why is it so hard to say?

If all it is is eight letters
When I close my eyes
It's you there in my mind (it's only you)
When I close my eyes
If all it is is eight letters
When I close my eyes
It's you there in my mind (you)
When I close my eyes
If all it is is eight letters

Napadako ang tingin ko sa gilid at nakita ko si Lester na nakangiti doon habang nakikinig. Then i smiled.