Fíjate me | Jorggero

12 (Jorge)

-Co robisz?- słyszę za plecami znajomy głos

-Nic takiego- odkładam pospiesznie gitarę, kiedy dostrzegam, kto za mną stoi

-Nie wiedziałem, że grasz- Ruggero siada na ławce obok mnie

-Wielu rzeczy o mnie nie wiesz- wzruszam ramionami

-W takim razie chcę cię lepiej poznać- uśmiecha się

-Po co?- wybucham śmiechem- Szukasz przyjaciół czy jak?- wstaję, aby odejść

-Czemu taki jesteś?

-Jaki?- wzdycham

-Ignorujesz mnie.

-Dalej mam ci udzielać treningów? Wątpię, aby coś z tego wyszło.

-Nie chodzi mi teraz o treningi- odpowiada poirytowany- Zwyczajnie chcę cię poznać.

-Nie koleguję się z młodszymi- rzucam szorstko

-Co cię ugryzło? Dopiero zaprosiłeś mnie na imprezę, rozmawialiśmy normalnie, a teraz uciekasz.

-Zaprosiłem cię ze względu na Daniela.

-Jasne...

-Słuchaj, Ruggero. Nie chcę mieć problemów ze Stephie. Ludzie po imprezie zaczęli już gadać, że było gorąco i że na pewno, coś do ciebie czuję. Nie chcę takich plotek. Nie jestem gejem.

-No tak twoja reputacja została zaburzona- śmieje się

-Kurwa nie wiesz jak jest- wściekam się

-To może łaskawie wyjaśnisz?

-Nie zawsze tak było. Kiedyś... Nie byłem tym "fajnym"- wzdycham na wspomnienie przeszłości- Za czasów podstawówki byłem poniżany, wyśmiewany... Po prostu mnie prześladowali. Nawet nie wiem, dlaczego- wzruszam ramionami- Tak jakoś wyszło. Dopiero w gimnazjum ludzie, coś we mnie dostrzegli. Dostałem się na szczyt szkolnej piramidy i postanowiłem, że nigdy z niej nie spadnę. Panicznie boję się, że historia z podstawówki się powtórzy, dlatego tak bardzo zależy mi na tym, co myślą o mnie ludzie.

-Przepraszam- peszy się- Nie miałem pojęcia.

-Jasne, że nie miałeś. Nikt nie ma, bo nikt o tym nie wie. Dobrze mi się z tobą rozmawia i może moglibyśmy być znajomymi, ale nie chcę, aby dalej mówili, że coś nas łączy.

-Rozumiem. W takim razie dam ci spokój.

-Dzięki- mówię i odchodzę

Prawda jest taka, że nikt nic nie gada i niczego się nie boję. Nie byłem nigdy prześladowany. Po prostu chcę uciec przed Ruggero? Nie wiem, co się ze mną dzieje, ale nie mogę przestać o nim myśleć. Przez jeden głupi pocałunek, który nic nie znaczył. O co chodzi? Nie podobają mi się faceci, a mimo wszystko teraz czuję się skrępowany. Czy ja jestem jakiś nienormalny? Nie mogę być gejem. Po prostu nie.