Μαξιλάρια γεμάτα υποταγμένα σύννεφα-Βιβλίο 1ο ~Greek Wattys 2015 Winner

Κεφάλαιο 22

«Πρέπει να φύγουμε, Νεφέλη! Έχει σκοτεινιάσει σχεδόν!», ακούγεται η φωνή του Αχιλλέα, αλλά εγώ συνεχίζω να τον αγνοώ.

Φτάνει δίπλα μου και αρχίζει να με τραβολογάει, αλλά εγώ τον απωθώ λέγοντας:

«Τελευταία βολή! Τελευταία βολή! Σε παρακαλώ, Αχιλλέα!». Τον κοιτάζω φορώντας το πιο γλυκό μου χαμόγελο και μια παρακλητική έκφραση.

Ξεφυσάει ενοχλημένος μα ένα αδιόρατο χαμόγελο προδίδει πως στην πραγματικότητα το διασκεδάζει.

«Ελπίζω να είναι όντως η τελευταία, γιατί το ίδιο είπες πριν είκοσι πέντε βολές», μουρμουρίζει.

Προσποιούμαι ότι δεν τον άκουσα και τεντώνω την χορδή του τόξου μου φροντίζοντας να ακολουθήσω κατά γράμμα τις οδηγίες του. Επικεντρώνω την προσοχή μου στο δέντρο απέναντί μου, στο κέντρο του κορμού του όπου έχω θέσει τον στόχο μου, και ελευθερώνω με ένα τίναγμα την χορδή. Το βέλος καρφώνεται με ταχύτητα κι ευστοχία στην μέση του ροζιασμένου κορμού. Μία νικηφόρα κραυγή ξεφεύγει από τα χείλη μου.

«Τα κατάφερα! Τα κατάφερα!», πανηγυρίζω χοροπηδώντας χαρούμενα.

Ο Αχιλλέας πλησιάζει τον κορμό κι επιθεωρεί το καρφωμένο βέλος. Η έκφρασή του είναι έκπληκτη και συνάμα σκεφτική.

«Τι λες; Τα πήγα καλά την πρώτη μέρα εκπαίδευσης;», ρωτάω κοιτώντας τον προκλητικά. Αν και βρήκα το στόχο μόλις εννιά στις τριανταπέντε βολές, ξέρω ότι σίγουρα τα πήγα αρκετά καλά, αν λάβει κανείς υπόψην του ότι πρώτη φορά στη ζωή μου πιάνω τόξο στα χέρια μου.

«Χμ, δεν τα πήγες πολύ καλά, αλλά με προπόνηση κάτι θα γίνει», λέει ξεκαρφώνοντας το βέλος από τον κορμό.

«Σοβαρά;», λέω με μάτια ορθάνοιχτα από την έκπληξη. «Εσύ δεν είπες ότι κανείς δεν πετυχαίνει τον στόχο από την πρώτη μέρα; Εεε, λοιπόν, εγώ τον πέτυχα… για να δω… εννιά φορές!», φωνάζω δείχνοντας με τα δάχτυλά μου τον αριθμό των εύστοχων βολών μου.

«Η τύχη του πρωτάρη», λέει εκείνος ανασηκώνοντας τους ώμους του. «Άλλωστε εννιά στα τριανταπέντε δεν είναι και σπουδαίο ποσοστό».

«Αλήθεια; Για πες μου, κύριε εξυπνάκια, πόσες φορές είχες βρει στόχο εσύ την πρώτη φορά που έπιασες στα χέρια σου τόξο;», ρωτάω θυμωμένη.

«Μμμ, στις είκοσι βολές είχα πετύχει στόχο τις δώδεκα», αποκρίνεται παριστάνοντας τον αδιάφορο, αλλά είμαι σίγουρη ότι περιμένει πως θα απομείνω με ανοιχτό το στόμα.