Tüm muhteşem hikayeler iki şekilde başlar: Ya bir insan bir yolculuğa çıkar, ya da şehre bir yabancı gelir..
-Tolstoy.
—
Başımı öne eğerek onu yerden kaldırmak için elimi uzattığımda
şu anda istediğim tek şey onun
beni tanımamasıydı.
Elimi iterek söylenmeye başladı.
"Hayır yani.. Biraz dikkat etsen olmuyor mu kardeşim? Takmışsın mekanın içinde gözlükleri aklınız sıra kızlara kur yapacaksınız ama yok böyle yürümüyor işler. Siz ne yap-"
"Susucak mısın?" dedim sinirle soluyarak.
"Aybars?" dedi tek kaşını kaldırarak.
Kahretsin.
Gözlüğü çıkartarak gömleğimin arasına geri sıkıştırdım.
"Senin ne işin var burada ayrıca kimlerle geldin? İzmir'le ayrılınca buraya kızlarla gönül eğlendirmeye falan geldiysen bu sefer ciddi ciddi yolarım o sarı saçlarını!"
"Lena elli yıl yaşlandım." ellerimi saçlarımdan geçirerek güldüm. "Bak senin yüzünden saçıma aklar falan düşecek şu yakışıklılığa nazar değdireceksin."
Gözlerini devirdi.
"Soruma cevap alamadım?" dedi kaşlarını çatarak.
"Hangisine?" dedim anlamayarak. Motor takmış gibi dakikada
o kadar çok soru soruyordu ki yetişemiyordum.
"Hepsine!"
"Kızım işin gücün yok mu senin ya?
İzin verirsen arkadaşlarımın yanına gideceğim."
"İyi, be aman." trip atar gibi gittiğinde ne zaman tuttuğumu farketmediğim nefesimi geri bıraktım.
Aylin'in yanına döndüğümde telefonla konuşuyordu.
Konuşmasını bitirdikten sonra ellerini gömleğimin yakalarında birleştirdi. Çantasından çıkardığı kağıda bir şeyler yazarak bana uzattı.
"Benim şimdilik işim çıktı. Daha sonra görüşelim olur mu yakışıklı.. Ara beni."
"Benim için büyük zevk.." dedi onu kendime çekip omzuna bir öpücük kondururken.
Yavaşça geri çekildiğinde yanağıma küçük bir öpücük kondurarak uzaklaştı.
Bu niyeyse kötü hissetmeme yol açıyordu. Görev icabı olsa bile.
***
İzmir'den..
"Gördüm diyorum sana İzmir!"
"Ya bende sana ne hali varsa görsün diyorum! Umrumda mı?"
"Kendini kandırıyorsun." dedi gülerek. "Umrunda olduğunu ikimiz de biliyoruz.."
"İster kızlarla gönül eğlendirsin, isterse arkadaşlarıyla eğlenmeye gitsin. Bu artık beni zerre kadar alakadar etmiyor."
"Sen.." dedi mırıldanarak. "Ona niye bu kadar sinirlisin? Hastanede olanlar yüzünden mi?"
Cevap vermedim. Bir süre ortama sessizlik hakim oldu. Önümde eğilerek akan göz yaşlarımı sildi.
"Hadi anlat bebeğim, anlat ki rahatlayasın. Unutma ben her zaman buradayım, yanındayım."
Burukça tebessüm ettim. Biliyordum. O her zaman yanımda olacaktı.
"Sen annende kalırken.. O buraya geldi Lena."
