Target Lock: Assassination Gone Wrong (COMPLETED)

Target Lock: Assassination Gone Wrong 025

C H A P T E R   T W E N T Y - F I V E

Matapos ihatid si Irene sa Mansyon ay agad akong dumiretso sa headquarters at pumunta sa planning department. Umupo ako sa upuan at mariing tinignan ang kinuha kong mga papeles sa desk ko. Napansin ko na biglang nagtayuan ang mga kasamahan ko rito. That's when my eyes caught Joshral Jun.

Napangiwi ako. Right.. He's the Boss here now. Naka formal black suit ito habang maayos na nakahawi ang kanyang buhok pagilid. Dumadagdag ang angas sa kanya dahil sa seryoso niyang mukha habang ang kamay ay nasa magkabilang bulsa ng kanyang pang-ibabang suot. The look on his eyes was deadly. I got up. Napatingin ito sa akin at nanliit ang kanyang mga mata.

"Menida, right?" mariin akong tumango sa tanong niya.

"You're late,"

Sandaling bumaba ang tingin ko sa suot kong relo at mabilis ring binalik sa kanya.

"It's 8:00. I'm right on time," pagtatanggol ko sa aking sarili. Ramdam ko ang mabibigat na titig ng mga kasamahan ko sa akin at sa kay Joshral.

"No, you're 47 seconds late," saad nito.

I let out a laugh-sigh. This man....

"Excuse me, I don't think that is SO late" iritado kong sabi.

"But still, you're late."

Patikhim akong nag-iwas ng tingin at kinagat ang aking labi.

"Where have you been?"

"It's none of your business." mataray kong sabi. I saw his jaw clenched. Napangisi ako.

Sige lang, Joshral. Mainis ka...

"Your new assigment is suppose to be done in a week. Pero hindi mo parin nagagawa ngayon. Get it done in three days," bigla niyang tinapon sa lamesa ko ang mga papel na alam kong files ko. Nanatili lang naman akong nakatayo at poker face siyang tinignan. Hindi ako magpapasindak sa takot sa kanya.

"Forget the three days.. I'll get it done by tomorrow morning."

Rinig ko ang pagtikhim nila sa sinabi ko. Napangisi naman si Joshral at dahan-dahang naglakad papalapit sa akin.

"If there's one thing I hate the most, it is you're late at work and you're late in arrival,"

"Those are two things," he turned to me with anger flushed over his face.

Galit siya? Well, galit rin ako. Randam kong pikon na siya dahil sa nakayukom na ang kamao nito at kita ang mga ugat niyang biglang naglabasan sa kanyang kamay hanggang sa braso. Masungit na inirapan muna ako nito bago naglakad patungo sa labas. Hindi ko naman pinutol ang tingin ko sa kanya.

Soon, he silently left. Huminga ako ng malalim at napatingin sa baba.

"Wow! That was daring!" manhang sabi ni Mark na hindi ko namalayang nasa harap ko na pala.

"Talaga bang nabilang niya na 47 seconds akong late?! He's insane!" tila ako bulkan na bigla nalang sumabog dahil sa sigaw ko.

God! That bastard!

"Lance only demanded work. Joshral Jun demands perfection along with it,"

"Bakit pa kasi siya bumalik? Sana ay hindi nalang!" iritado kong pina-ikot ang aking mata.

Natatawang tinapik ako sa balikat ni Mark. "You'll get use to it," Sa pangatlong beses ay umirap ako sa ere. Joshral Jun was really a big problem for me. First, his useless memory could return. Second, he's straight up annoying.

One thing was clear. I need to bring some of the guys down to get a high position. Do I really need to kill someone for that? Kung meron man ay talagang si Joshral iyon!

Maling nabuhay ang inis sa aking sistema.
Hay nakoo! Inayos ko nalang ang mga gamit sa lamesa ko bago lumabas para makakain na ng hapunan. Kung patuloy ko lang iisipin ang pangit na mukha ni Joshral ay siguradong ma sstress lang ako. Pumunta muna ako sa comfort room para makapag-ayos bago lumabas at naghanap ng makakain.

***

It was already 2 in the morning. No one was around anymore. Malaking tyansang nasa basement ang mga iyon, sa fighting department at nagpapakasaya sa babae, inuman, droga, pera o pakikipag-away. I organized a few files in my hand. I kept them on my desk and calmy sat down.

Mariin akong napatulala sa lamesa. Well, honestly nakakapagod naman talaga ang ginagawa ko, physically and mentally. Napahinga ako ng maluwag. Nakakabingi ang katahimikan rito. Gaya ng sabi ko kanina, ako nalang kasi ang tao rito.

Ibinaling ko ang tingin ko sa labas ng glass wall. Kita ko dito mula sa taas ng building ang ganda ng mga ilaw sa baba. Nagmistula itong mga bituin na kay gandang pagmasdan. I check the time and laid down my head on the desk. My eyes were slowly closing and in no time, I went to sleep.

***

A few hours passed and someone opened the door. It was Joshral Jun. He walked to the desk were Samantha was napping.

Since Samantha was always on guard, she was awake. But she acted like she was sleeping. Joshral picked up the file on Samantha's desk.

"So you really did it?" nakangising sabi ni Joshral matapos mabasa ang ginawang assigment ni Samantha na maayos naman niyang natapos.

Nagtatakang napaisip si Samantha habang nakapikit parin. Why would he come all the way here just for that? Madaling araw pa lang, dapat ay wala na siya dito at nagpapahinga na.

Joshral kept the file down, picked a strand of Samantha's hair and twirled it around his finger. Wala pang nakakagawa nun kay Samantha kaya naman sa gulat ay napamulat siya. Agad niyang tinignan ng seryoso at matalim si Joshral. "What are you doing?"

Hindi muna nagsalita si Joshral kaya tumayo si Samantha at tinitigan siya ng diretso sa kanyang mata. "Did I waked the princess up?" Joshral mused. 

"Don't... Call... Me... That.." madiin niyang sabi ngunit putol-putol. Iniinis nanaman siya ng lalaking ito.

Napangiwi si Joshral. "If there's one thing I hate the most then that's someone so low telling me what to do,"

Napangisi naman ng sarkastiko si Samantha "You sure hate a lot of things," she commented. Joshral grinned and slowly walked closer to Samantha.

"Alam mo ba.... Nashton and I" He tooked  his hands out of his pockets and put them on the desk, covering both sides of Samantha.

"We've shared women before,"