Target Lock: Assassination Gone Wrong (COMPLETED)

Target Lock:Assassination Gone Wrong 018

C H A P T E R    E I G H T E E N

Pumasok ako sa isang room kung saaan nakamarka sa pintuan nito ang numer 45. Una kong napansin ang mga computers na nakapaligid rito. Nakita ko din ang isang lalaking nakaupo at nakaharap sa malaking computer sa kanyang harapan.

Nanliit ang mata ko dahil ramdam kong pamilyar siya kahit nakatalikod. Ang pagtipa lang niya sa keyboard ang naririnig sa buong kwartong ito. The smell of smoke was all around the room. Naglakad ako papalapit sa kanya ng bigla nalang itong humarap sa akin. Agad niya akong natisod gamit ang kanyang mahabang paa at itunutok sa akin ang kanyang baril. Napaangat ang tingin ko sa kanya.

Hindi na ako nagtaka kung bakit pamilyar siya. It's none other than Vaughnn. Nagkasalubong ang aming tingin, at ng makilala niya ako ay agad niyang tinanggal ang baril sa pagkakatutok sa aking noo. Kinamot niya ang kanyang ulo at bumuntong hininga. He looked so stress.

"Ofcourse, sino ba naman ang magbabalak pumunta rito?" he said sarcastically. I got up. Hindi ko siya pinansin at sinabi nalang ang kung ano talaga ang pinunta ko dito.

"I need one of your hackers to help me." direkta kong sabi.

He looked at me in a serious mode.

"Don't disturb me when I'm working."

"Kailan kaba libre? Pupunta ako." sabi ko nalang sa kanya dahil ang dami niyang arte.

"Sunday. Wait till then."

Umiling ako. "Almost a week. Hindi puwede. I only have two weeks."

Nangunot ang noo nito bago nagsalita.
"Don't take projects, you'll fail." sigurado niyang sabi.

Ngumisi ako at hindi nagpatalo sa kanya.

"Wanna make a bet?" paghahamon ko.

"If You lose. You Leave." he said then turned his head on the computer infront of him.

"Mananalo ako. At gagawin mo kung anong gusto ko."

Sandali siyang natigilan bago nagsalita.

"Deal. I provide you someone."

I gave him a satisfied and challenging look. This guy is the difficult one but it's okay, I'll be able to manage.

Two weeks later.....

I arranged the files in my hand, today was the day. I came up with the plan. If it proves successful than a lot of things, it would get better.

Walang katao-tao rito dahil sa break time na. Kahit gutom ay inuna ko itong gawin. The lunch can surely wait. Kailangan ko itong mapagtagumpayan. Sumandal muna ako sa back rest ng upuan at nag-unat unat bago kinuha ang bottle of water sa lamesa ko.

Nakalahatian ko na ito ng mapabaling ang tingin ko sa phone kong nagriring na nakapatong din sa lamesa. I looked at the screen and my heart dropped. Kinuha ko ito ng mabasang si Nashton ang tumatawag.

For the past two weeks, I never went home. I got super busy. Dito nalang ako natutulog o minsan sa isang vacant room sa basement. Mabuti nalang at may mga cabinet pa roon kaya nagpabili nalang ako kay Mark ng mga damit. Ilang beses ko ng tinawagan si Nashton pero mukhang pati siya ay busy rin.