Target Lock: Assassination Gone Wrong (COMPLETED)

Target Lock: Assassination Gone Wrong 011

C H A P T E R   E L E V E N

A couple of Days.

I was in the car with Nashton. I had no idea where are we going. I had avoided Nashton for the past few days. Not that he's always home.

Pero ngayon, palagi na siyang umuuwi. Siguro para bantayan ako. Nagpapanggap akong galit dahil sa nangyari noong isang araw. "Saan tayo pupunta?" malamig kong tanong.

Nakatingin lang ako sa labas ng bintana habang nag-iisip ng mga importanteng bagay.

"Oh, nagsalita ka rin?" panuya niyang sabi.

Bakit parang siya pa ang galit?

Dahil duon ay naiinis akong lumingon at tumingin sa kanya.

"Tss. Just trying to make sure I'm not gonna experience another death." sabi ko at pinaikot ang mata sa kanya.

I heard him sighed.

"Hey, I'm sorry. Hindi ko naman alam na gagawin 'yon ni Blaise." nanunuyo niyang sabi at hinawakan ang kamay ko.

Tumingin ako sa kanya.

"Alam kong si Blaise ang gumawa 'non, pero I have this feeling that even you.."

"Na kaya kong gawin ang katulad ng ginawa niya? Wrong, I do worse. " sambit nito.

Napahinga ako ng malalim.

"Do you really have to?" Naghihina kong tanong.

Umigting ang kanyang panga at nag-iwas ng tingin sa akin.

He tooked a deep breathe.

"Wer'e going to Palawan." pag-iiba ng usapan nito at tinanggal ang kanyang kamay sa akin.

Nagsimula na siyang magpatakbo ng sasakyan. Ilang segundo muna bago ako nakasagot sa kanya.

Tumaas ang isa kong kilay.

"Palawan? Bakit?" tanong ko.

Tumingin ako sa labas ng bintana. Nakita ko ang naglalakihang mga buildings. Doon ko na lang itinuon ang atensyon ko.

"To meet my family." simpleng sagot niya.

"Ha? Bakit hindi sa Bacolod? Sabi mo roon sila nakatira. " naguguluhang sabi ko.

"I'm not talking about that. Iba ito. " sabi niya.

"You have your own family?"

"Yeah, I big one." usal niya

"Para sa kanila kung bakit ko 'to ginagawa." he said at nagpokus nalang sa pagmamaneho.

Napatango ako.

Finally I had to go somewhere with my mission rather than staying at home all day. After driving for a few miles, the car stopped.

Napatingin ako sa labas ng marinig ang kung anong ingay. Bumababa ako at nakita ang isang helicopter.

Hindi ko alam kung nasaan kami basta maluwang ito. Walang katao-tao at puno. Parang ginawa talaga para pagdaungan ng eroplano.

"Let's go." rinig kong sabi ni Nashton na nauna ng maglakad papuntang roon.

Lakad-takbo ang ginawa ko para lang masabayan siya dahil sa laki ng paghakbang niya ay nahuli ako.

We both entered into the helicopter. The whole ride was really quite. Nashton was sitting opposite at me.