არაფერს ამბობდა-უბრალოდ მიღიმოდა,დიდხანს ჩუმად ჯდომის მერე კი შუბლზე მაკოცა და ჩურჩულით მითხრა:
-შენ კი მსოფლიოში საუკეთესო დაიკო ხარ,მელ-ახლა კი დროა დაგტოვო-ძალიან დაიღალე და კარგი იქნება,თუ დაისვენებ
ძალიან ცუდად ვიყავი-არც კი მჯერა,რომ იმ ყველაფრის მერე,რაც ვუთხარი,ასე მშვიდად ველაპარაკებოდი-საკუთარი თავი მძულდა-დაახლოებით ათი წუთი ისე ვიჯექი,რომ ერთი სიტყვაც არ მითქვამს,მაგრამ ბოლოს,როცა მივხვდი,რომ ცოტაც და ავტირდებოდი,მაგრად ჩავეხუტე და ვუთხარი:
-მაიკლ,გთხოვ,მაპატიე.
არაფერს ამბობდა-უბრალოდ იჯდა და მაგრად მეხუტებოდა-ბოლოს კი,როცა ოთახიდან გასვლა დააპირა,მითხრა:
-დაიკო,გთხოვ,ყურადღებით მომისმინე და კარგად დაიმახსოვრე,რასაც გეტყვი
ძალიან დავიბენი-ვერ მივხვდი,რას გულისხმობდა-სანამ რამეს ვკითხავდი,ლუკმა ხელზე ხელი დამადო,გამიღიმა და მზრუნველი ხმით მითხრა:
-საყვარელო,რისი გეშინია?-ყველაფერი კარგად იქნება-ბოლოს კი მაიკლს უთხრა:
-მაიკი,შეგიძლია დაიწყო-მელისა ყურადღებით გისმენს-მანაც რათქმაუნდა დაუჯერა-მაშინვე ჩაახველა,საყვარლად დაიკრიჭა და მკითხა:
-მელ,ხომ იცი,რომ ამქვეყნად შენზე ძვირფასი არავინ მყავს?
პასუხად მხოლოდ თავი დავუქნიე და სუსტად გავუღიმე-მან კი განაგრძნო:
-არ მინდა,რომ ჩვენს შორის რამე საიდუმლო არსებობდეს-ახლავე გეტყვი,თუ ვინ იყო ის ნაძირალა.
ამის შემდეგ ოთახში სამარისებური სიჩუმე ჩამოვარდა-მე და ლუკი დაახლოებით ათი წუთი ვუყურებდით ერთმანეთს შეშინებულები-მაიკლი კი იჯდა და თვალებს დამფრთხალი აცეცებდა აქეთ-იქით-დიდხანს ყოყმანის მერე კი ჩაახველა და გვკითხა:
-მზად ხართ?
ისეთი შეშინებულები ვიყავით,რომ არც კი ვიცოდით,რა გაგვეკეთებინა-დიდხანს გაუნძრევლად ჯდომის მერე კი ლუკმა უთხრა:
DU LIEST GERADE
"დაკარგული ძმის დაბრუნება"(დასრულებულია)
Fanfiction23 წლის მაიკლ კლიფორდი საზარელი შემთხვევის შემდეგ უკვალოდ ქრება.ყველას,მათ შორის მის უმცროს დას-მელისასაც აქვს ეჭვი,რომ ის მკვდარია-მან მშობლები 2 თვის წინ,ავარიაში დაკარგა-და სწორედ მაშინ,როცა ფიქრობს,რომ გვერდით არავინ ჰყავს,მისი საუკეთესო მეგო...
