"დაკარგული ძმის დაბრუნება"(დასრულებულია)

"სინანული" თავი 8

მთელი საღამო ეზოში ვისხედით,როცა უეცრად ვიღაცის ფეხის ხმა მოგვესმა-როგორც კი მივტრიალდით და მაიკლი დავინახეთ,ერთხმად ვკითხეთ:

-მაიკი,ყველაფერი კარგადაა?

ისე რომ არაფერი უპასუხია,ჩვენ გვერდით დაჯდა-დიდხანს ჩუმად ყოფნის მერე კი ლუკს შეხედა და ნაღვლიანი გამომეტყველებით უთხრა:

-ძმაო,გთხოვ,მაპატიე.

საწყალი ლუკი ამის გაგონებისას ისე დაიბნა,რომ დაახლოებით ათი წუთი ხმას ვერ იღებდა-გაკვირვებისგან თვალებგადმოკარკლული და პირდაღებული ადგილს იყო მიყინული-ბოლოს კი,როცა ფიქრებიდან გამოერკვა,ენის ბორძიკით ჰკითხა:

-რ... რას გულისხმობ,მაიკლ?

იმდენად ცუდად იყო,რომ ვერაფერს ამბობდა-უბრალოდ იჯდა და ერთიანად ცახცახებდა-ბოლოს კი თავი ხელებში ჩარგო და მოთქმით ატირდა-თან ამბობდა:

-ნამდვილი სულელი ვარ

-მაიკლ,რას გულისხმობ?-ჰკითხა ცოტა არ იყოს აღელვებულმა ლუკმა

-მაიკი,ნუ მაშინებ-გთხოვ,რამე მითხარი-ვუთხარი და მისი დამშვიდება დავიწყე-ცოტა ხანში,როცა ოდნავ მაინც დამშვიდდა,ჯერ მე შემომხედა,შემდეგ-ლუკს,ბოლოს კი გვითხრა:

-ყველაფერი თავის დროზე უნდა მეთქვა თქვენთვის-მაპატიეთ,რომ ჩემ გამო ამდენის გადატანა მოგიხდათ-კალუმისთვის და ეშტონისთვის ამ ყველაფრის მოყოლა ძალიან გამიჭირდა-არც კი ვიცოდი...-რაღაც უნდა ეთქვა,მაგრამ ვერ მოახერხა-ეს კი იმიტომ,რომ ყელში გაჩხერილი ცრემლების ბურთი არ ასვენებდა-ბავშვობაში,როცა რამეზე გაბრაზდებოდა,ყოველთვის თავის ოთახში იკეტებოდა და საათობით იჯდა ისე,რომ არაფერს აკეთებდა-მაგრამ ახლა,როცა უკვე 23 წლისაა,მსგავს სისულეს აღარ აკეთებს

დიდხანს იჯდა ქანდაკებასავით გაშეშებული და ქუთუთოებს მთელი ძალით აჭერდა ერთმანეთს-ბოლოს კი,როცა თავის შეკავება ვეღარ მოახერა,მწარედ აქვითინდა

როგორ კი დავინახე,მაშინვე მაგრად ჩავეხუტე და ვუთხარი:

-მაიკი,ჩემო საყვარელო,გთხოვ,დამშვიდდი

-დაიკო,გთხო,მაპატიე-მითხრა თითქმის ჩამწყდარი ხმით და მაგრად ჩამეხუტა

დაახლოებით ათი წუთი ვისხედით ასე,მაგრამ ბოლოს მოვშორდი და ვუთხარი:

-გთხოვ,დამშვიდდი და მომისმინე.

თავიდან ცოტა არ იყოს დაიბნა,მაგრამ ბოლოს სუსტად გამიღიმა და მკითხა:

-რა მოხდა,მელ? ყველაფერი კარგადაა?

დაახლოებით ათი წუთი ვუყურებდი ისე,რომ ერთი სიტყვაც არ მითქვამს,მაგრამ ბოლოს ხელი ხელზე დავადე,ფართოდ გავუღიმე და ვუთხარი:

-მართალია დედა და მამა ჩვენ გვერდით აღარ არიან,მაგრამ არასდროს დაგავიწყდეს,რომ მე გყავარ-შენ ჩემი ერთადერთი ძამიკო ხარ და ვერ დავუშვებ,რომ რამე დაგემართოს-გთხოვ,სისულელეებზე ფიქრს შეეშვი

ლუკი ვერაფერს ამბობდა-უბრალოდ იღიმოდა-მაიკლი კი ერთიანად ცახცახებდა და თან გაღიმებას ცდილობდა-დიდხანს ჩუმად ჯდომის მერე კი მოთქმით ატირდა,მაგრად ჩამეხუტა და მითხრა:

-მსოფლიოში ყველაზე ბედნიერი ადამიანი ვარ-ეს კი იმიტომ,რომ შენნაირი დაიკო მყავს,ჩემო ლამაზო.