"დაკარგული ძმის დაბრუნება"(დასრულებულია)

"პირობა" თავი 30

* მომდევნო დღეს*

მართალია ყველაფერი კარგად იყო-მე და ლუკმა ყველასგან შორს ახალი ცხოვრება დავიწყეთ,მაგრამ მაიკლის საქციელზე ფიქრი მაინც არ მასვენებდა-ვიცოდი,რომ ამას ჩემს დასაცავად აკეთებდა,მაგრამ მაინც ვბრაზობდი-მთელი ღამე ვიწექი  და ბალიშში თავჩარგული ვტიროდი-მომდევნო დღეს კი ვიღაცის ფეხის ხმამ გამაღვიძა-მაშინვე შეშინებული წამოვხტი,ირგვლივ მიმოვიხედე და დავიჩურჩულე:

-ვ... ვინ არის?

-ძვირფასო,დამშვიდდი-მე ვარ-მითხრა ლუკმა,ჩემთან მოირბინა და მაგრად ჩამეხუტა-მე კი ტირილით ვკითხე:

-რ... რატომ? ეს რატომ ხდება?

როგორც კი ეს გაიგო,მაშინვე მომშორდა,ცრემლები შემიმშრალა,სუსტად გამიღიმა და მითხრა:

-მელ,ჩემო ლამაზო,ხომ იცი,რომ მაიკიმ ეს მხოლოდ იმიტომ გააკეთა,რომ შენთვის სიკეთე უნდოდა?-გპირდები,რომ როცა ყველაფერი ჩაივლის,ისევ დავბრუნდებით.

ძალიან გაბრაზებული ვიყავი და არც კი ვიცოდი,რა გამეკეთებინა-დიდხანს ვიჯექი და სიბრაზისგან წიწაკასავით აწითლებული  ცრემლებს ძლივს ვიკავებდი-ის კი ხელს მაგრად მიჭერდა და მეკითხებოდა:

-ძვირფასო,ასე რატომ იქცევი? ის ხომ შენი ძმაა?

არაფერი მითქვამს,მაგრამ ბოლოს,როცა ვიგრძენი,რომ ბრაზს ვეღარ ვთოკავდი,წამოვიყვირე:

-ამის შემდეგ არც მისი დანახვა მინდა და არც მისი ხმის გაგონება!

-პრინცესავ,გთხოვ,ეგ აღარ გაიმეორო-მაიკის შენზე ძვირფასი არავინ ჰყავს-შენ ხომ მისი ერთადერთი დაიკო ხარ?-გთხოვ,აპატიე-დამიჯერე-მას შენთვის მხოლოდ სიკეთე უნდა და იმ ავადმყოფის დაცვა არც კი უფიქრია.

ცოტა არ იყოს დავეჭვდი,როცა ეს მითხრა,მაგრამ არ შევიმჩნიე-პირიქით-ჩავახველე,დოინჯი შემოვირტყი და როგორც შემეძლო,აუღელვებლად ვკითხე:

-დარწმუნებული ხარ?

პასუხად მხოლოდ თავი დამიქნია და ფართოდ გამიღიმა-ბოლოს კი,სანამ რამეს ვეტყოდი,ტელეფონის ვიბრაცია გავიგე-როგორც კი შევხედე და მაიკლის მესიჯი დავინახე,ტელეფონი იქვე დავაგდე და გაბრაზებულმა წამოვიყვირე:

-ჩემი ხელით დავახრჩობ!

-მელ,პატარავ,რა მოხდა?-მკითხა შეშინებულმა ლუკმა და სცადა ტელეფონი გამოერთმია,მაგრამ იმის ნაცვლად,რომ ტელეფონი მისთვის მიმეცა,ბალიში სახეზე ავიფარე და მწარედ ავქვითინდი

-საყვარელო,რა დაგემართა?-როცა კითხვა ხელმეორედ გამიმეორა,ბალიში სახიდან მოვიშორე,შევხედე და თითქმის ჩამწყდარი ხმით ვუთხარი:

-რაც უნდა მოხდეს,ამას არასდროს ვაპატიებ

როგორც კი ეს გაიგო,მაშინვე გულში ჩამიკრა და მითხრა:

-საყვარელო,ვიცი,რომ ასე არასდროს მოიქცევი-თქვენი მშობლების გარდაცვალების შემდეგ მაიკი ხომ შენს გვერდით იყო?-მას არასდროს მიუტოვებიხარ და ეს არც არასდროს მოხდება-გთხოვ,ნუ დაანგრევ თქვენს ურთიერთობას,მხოლოდ იმიტომ,რომ შენი დაცვა სცადა

როგორც კი ეს მითხრა,მაშინვე გაცეცხლებულმა შევყვირე:

-ლუკ,შენ რა-სულ გაგიჟდი?-მას უბრალოდ ჩემი თავიდან მოშორება უნდოდა!

-ძვირფასო,გთხოვ,ეგ მეორედ აღარ გაიმეორო-დამპირდი,რომ მაიკის ყველაფერზე დაელაპარაკები და ყურადღებით მოუსმენ

არ შემიძლია-საყვარელ ადამიანს გულს ვერ ვატკენ-ვგრძნობდი,რომ ძალიან დარდობდა,როცა ამას მეუბნებოდა-დიდხანს ვიჯექი გაუნძრევლად და ხელს მაგრად ვუჭერდი-დიდხანს ჩუმად ყოფნის მერე კი ფართოდ გავუღიმე,მაგრად ჩავეხუტე და ვუთხარი:

-გპირდები,რომ ყველაფერს ისე გავაკეთებ,როგორც შენ იტყვი,პინგვინო.