"დაკარგული ძმის დაბრუნება"(დასრულებულია)

"უკეთესობისკენ შეცვლილი მდგომარეობა" თავი 26

როგორც კი ეს გაიგეს,ჯერ ერთმანეთს შეხედეს,ბოლოს კი სიცილით მკითხეს:

-მის კლიფორდ,თქვენ რა-ხუმრობთ?

პასუხად მხოლოდ ფართოდ გავუღიმე და თავი გავაქნიე-ბოლოს კი ვკითხე:

-კიდევ დიდხანს მომიწევს ამ დაწყევლილ საავადმყოფოში ყოფნა?

როგორც კი ლიამმა ეს გაიგო,ღიმილით მითხრა:

-მელ,ყველაფერი რიგზეა-ცოტა ხნის წინ ექიმს ველაპარაკე და მითხრა,რომ შენი მდგომარეობა უკეთესობისკენ მიდის-ხვალ კი შეგეძლება სახლში დაბრუნდე-ახლა კი წავალ და ყველაფერს მაიკლს შევატყობინებ-ალბათ ძალიან ნერვიულობს-დროებით-შემდეგ კი შურდულივით გავარდა გარეთ.

ამ სიტყვების გაგონების შემდეგ მე და ლუკი დაახლოებით ათი წუთი ვუყურებდით ერთმანეთს დაბნეულები და ცრემლებს ძლივს ვიკავებდით-დიდხანს ჩუმად ყოფნის მერე კი,როცა მივხვდი,რომ თავს ვეღარ ვიკავებდი,თავი ხელებში ჩავრგე და მოთქმით ავტირდი

როგორც კი ლუკმა ეს გაიგო,მაშინვე გულში ჩამიკრა და მითხრა:

-საყვარელო,ყველაფერი მორჩა-ხვალ სახლში დავბრუნდებით და გპირდები,რომ ყველაფერი ძალიან მაგრად იქნება-ის გადარეული ვეღარაფერს დაგიშავებს

არაფერს ვეუბნებოდი-ისევ ისე ვტიროდი და მაგრად ვეხუტებოდი-ბოლოს კი,როცა ოდნავ მაინც დავმშვიდდი,შევხედე,სუსტად გავუღიმე და ვუთხარი:

-პინგვინო,ძალიან მეშინია

როგორც კი ეს გაიგო,ჯერ წარბაწეულმა შემომხედა,ბოლოს კი გიჟივით ხარხარი დაიწყო

-ლუკ,რა დაგემართა? კარგად ხარ?-ვეკითხებოდი,მაგრამ არაფერს ამბობდა-ისევ ისე იჯდა და ხელებში თავჩარგული გაშმაგებით იცინოდა

-პინგვინო,რა გჭირს?-როცა კითხვა ხელმეორედ გავუმეორე,გაჩუმდა,ხელები სახიდან მოიშორა,შემომხედა და ღიმილით მითხრა:

-არაფერია,პრინცესავ.

ცოტა არ იყოს დავეჭვდი,როცა ეს გავიგე,მაგრამ არაფერი შევიმჩნიე-ფართოდ გავუღიმე,დოინჯი შემოვირტყი და ვკითხე:

-სერიოზულად,გოლიათო?

პასუხად მხოლოდ ფართოდ გამიღიმა-ბოლოს კი გულში ჩამიკრა და მითხრა:

-გეფიცები,ძვირფასო-მე კი აღარაფერი მესმოდა-იმდენად დაღლილი ვიყავი,რომ ვერც კი ვიგრძენი თუ როგორ ჩამეძინა-ამასობაში დაღამდა კიდეც

მომდევნო დღეს,როცა სახლში დავბრუნდით და ბიჭებმა ეს ყველაფერი გაიგეს,მაიკლმა გიჟივით ჩამოირბინა მეორე სართულიდან,ჩემთან მოირბინა,მაგრად ჩამეხუტა და მითხრა:

-მელისა,ჩემო პრინცესავ,როგორ მიხარია,რომ დაბრუნდი

-მაიკი,ჩემო საყვარელო,როგორ მომენატრე-ჩურჩულით ვუთხარი და მაგრად ჩავეხუტე,ბოლოს კი ჩუმად ავტირდი

დიდხანს ვიდექით ასე,მაგრამ უეცრად საიდანღაც კალუმი გამოიქცა,მაგრად ჩამეხუტა და მითხრა:

-მელ,ძვირფასო,როგორ მომენატრე-მიხარია,რომ დაბრუნდი

მთელი ის დრო,რაც ერთმანეთს ვეხუტებოდით,ბიჭები იდგნენ და ჩუმად იცინოდნენ-ბოლოს კი ეშტონი ჩვენთან მოვიდა,ჩაახველა,დოინჯი შემოირტყა და საყვარლად დაიკრიჭა-დიდხანს ჩუმად ყოფნის მერე კი გვკითხა:

-ჰეი,ხელს ხომ არ გიშლით?

როგორ კი მისი ხმა გავიგეთ,მაშინვე მივუბრუნდით და სიცილით ვუპასუხეთ:

-უკაცრავად,მისტერ ირვინ

როგორც კი ეს გაიგო,მაშინვე მომიბრუნდა,მაგრად ჩამეხუტა და მითხრა:

-მელ,ჩემო ლამაზო,როგორ მიხარია,რომ დაბრუნდი-ძალიან მომენატრე.